ἀπ·αρτίζω (f. ιῶ ; pass. ao. ἀπηρτίσθην, pf. ἀπήρτισμαι) :
      1 tr. ajuster exactement, d’où : accomplir, achever, rendre parfait, ARSTT. Meteor. 1, 3 ; POL. 31, 20, 10 ; DS. 1, 11, etc. ; au pass. être fait exactement, HPC. 507, 7 ; JOS. A.J. 3, 6, 7 ; p. suite, être accompli, parfait, ARSTT. fr. 237 ; DH. Dem. 50 ; particul. être complet par le sens, offrir un sens complet, en parl. d’un vers, HDN GR. Vers. 86 ;
      2 intr. être ajusté ou s’ajuster exactement, HPC. 1031 c ; πρός τι, ARSTT. Pol. 5, 10, 37, convenir parfaitement à qqe ch. ; ἀπαρτίζουσα ὥρα, ARSTT. H.A. 5, 8, 7, saison convenable ;

Moy. ἀπαρτίζομαι, t. de méc. exécuter un mécanisme, mettre en pratique un système, HÉRON Aut. 263.

fut. ἀπαρτιῶ Mitteis Chr. 88 iii 13 (ii AD): — make even, σπουδὴ… οὐκ ἀπαρτίζει πόδα does not allow his feet to move evenly, regularly, A. Th. 374 (Herm. οὐ καταργίζει); produce an even result, Arist. GA 780b10; ἀ. ὥστε σφαιροειδῆ εἶναι make it perfectly spherical, Id. Mete. 340b35; fasten off the ends of a phylactery, PMagPar. 1.2703. generally, get ready, complete, Plb. 31.12.10; finish, λόγον Iamb. in Nic. p. 35 P. ; dispose of, δίκας Mitteis Chr. l.c., cf. Charito 6.1; educate an apprentice thoroughly, POxy. 724.11 (ii AD); — Pass., to be brought to perfection, Arist. Fr. 282; to be completed, be exactly made up, ἀπηρτισμένης <τῆς> πρώτης περιόδου Hp. Morb. 4.48; ἀπαρτίζεται εἰς ἑπτὰ κεφαλάς, of the golden candlestick, J. AJ 3.6.7; metaph, end, result in, εἴς τι ib. 16.8.2; of multiplication, make, Paul. Al. E. 1; ἀπηρτισμένος complete, perfect, D.H. Dem. 50; στίχος verse coinciding with a sentence, Hdn Vers. 86; πρὸς τὸ τέλος Phld. Mus. p. 31 K., cf. Piet. 66. intr., to be complete, τῆς ὀκταμήνου ἀπαρτιζούσης Hp. Epid. 2.3.17; ἀ. ὁ τόπος καὶ τὸ σῶμα fit exactly, Arist. Ph. 205a32; ἀ. πρός τι square with, suit exactly, Id. Pol. 1313a7; ἡ ἀπαρτίζουσα ὥρα the fitting season, Id. HA 542a31; τῶν ὀργάνων οὐθὲν ἀπαρτιζόντων Epicur. Nat. 11.6; οἱ ἀπαρτίζοντες corresponding precisely to definition, Stoic. 2.128. Adv. ἀπαρτισμένως (sic) Simp. in Ph. 949.17; cf. ἀπηρτισμένως.

1) angemessen sein, passen, πρός τι Arist. Pol. 5.10 ; ἡ ἀπαρτίζουσα ὥρα H.A. 5.8, u. sonst.
2) fertig, vollständig machen, τὰ πρὸς τὸν πλοῦν Pol. 31.20, nach Moer. hellenistisch = ἀποτελεῖν, vgl. Phryn. 447, wo Lobeck aus Hippocr. u. Sp. Beispiele anführt ; bei Aesch. Spt. 356 l.d. S. καταργίζω.