ἀπ·αρτάω-ῶ (ao. ἀπήρτησα) :
   I tr.
      1 suspendre, ARSTT. Mech. 12, 1 ; ἀπ. δέρην, EUR. Andr. 412, suspendre le cou de qqn, pendre qqn ; fig. ἀπ. ἐλπίδας ἔκ τινος, LUC. Tim. 36, rattacher ses espérances à qqn ; au pass. être suspendu, XÉN. Eq. 10, 9 ; ARSTT. H.A. 3, 1 ; ἀπό τινος, ARSTT. G.A. 2, 4, 38 ; ἔκ τινος, LUC. Pisc. 48, etc. ; τινος, BABR. 17, 2, à qqe ch. ;
      2 détacher, séparer : τὸν λόγον τῆς γραφῆς, DÉM. 244, 27, s’écarter ou dévier du sujet de l’accusation ; οἱ πόροι ἀπήρτηνται ἀλλήλων, ARSTT. H.A. 1, 16, 7, les pores sont séparés les uns des autres ; συνεχεῖς καὶ οὐ ἀπαρτημένοι, ARSTT. H.A. 3, 1, 5, continus et non détachés ; avec idée de temps : τοῖς καιροῖς οὐ μακρὰν ἀπηρτῆσθαι, POL. 12, 17, 1, n’être pas séparé par un long intervalle de temps ;
   II intr. s’éloigner : εἰς ἀλλοτρίαν, THC. 6, 21, partir pour une terre étrangère.

Étym. ἀπό, ἀρτάω.

hang up; ἀ. δέρην strangle, E. Andr. 412; swing freely, of a stone in a sling, Arist. Mech. 852b1; — Pass., hang loose, X. Eq. 10.9, Arist. Aud. 802a38; ἀπό τινος πρός τι Id. GA 740a29; ἔκ τινος Luc. Pisc. 48; τινός Babr. 17.2. metaph, make dependent upon, ἀ. ἐλπίδας ἐξ ἑαυτοῦ Luc. Tim. 36; — Med., make dependent on oneself, νόμοις τὸ πλῆθος Plu. CG 8.
detach, separate, τὸν λόγον τῆς γραφῆς D. 18.59, cf. Arist. Rh. 1407a24; — Pass., ὥστε τὴν χώραν πολὺ τῆς πόλεως ἀπηρτῆσθαι Id. Pol. 1319a34; ὁ πλεύμων… πολὺ ἀπηρτημένος τῆς καρδίας Id. HA 508a33; οἱ πόροι… ἀπήρτηνται ἀλλήλων, opp. συμπίπτουσι, ib. 495a18; — but that from which one is separated is often omitted, and the Pass. used absolutely, ἀπηρτημένοι καὶ ταῖς παρασκευαῖς καὶ ταῖς γνώμαις detached, D. 4.12; συνεχεῖς καὶ οὐκ ἀπηρτημένοι not detached, Arist. HA 509b13, cf. 506b19, al. ; of Time, τοῖς καιροῖς οὐ μακρὰν ἀπηρτῆσθαι Plb. 12.17.1, cf. Plu. TG 3; λόγος ἀπηρτημένος discrepant, Str. 7.3.2; λίαν ἀπηρτ. far different, Ph. 1.300, cf. Phld. Rh. 1.288 S. intr. in Act., remove oneself, go away, ἐς ἀλλοτρίαν ἀπαρτᾶν Th. 6.21, cf. D.C. 40.15; to be away, distant, ἀπό τινος Id. 51.4; πρὶν ἀπαρτηθῆναι 44.38 is perh. f.l. for ἀπαντ.

1) aufhängen, etwas, daß es wovon herabhängt, ἀπαρτῆσαι δέρην Eur. Andr. 413 ; übertr., τὰς ἐλπίδας ἔκ τινος, die Hoffnung auf Einen setzen, Luc. Tim. 36 ; – pass., herabhangen, ἀπήρτηται Xen. re Eq. 10.9 ; ἀπήρτηνται ἀλλήλων Arist. H.A. 1.16 ; ἀπηρτημένος τούτοις, in Uebereinstimmung damit, Plut. consol. ad Apoll. p. 326;
2) sich entfernen, εἰς ἀλλοτρίαν ἀπαρτῆσαι Thuc. 6.21 ; häufiger trans., entfernen, z.B. λόγον γραφῆς Dem. 18.58 ; pass., getrennt sein, ἀπηρτημένοι ταῖς παρασκευαῖς, dem πλησίον ὄντες entggstzt, Dem. 4.12 ; τοῖς καιροῖς οὐ μακρὰν ἀπηρτῆσθαι Pol. 12.17 ; Sp.