ἀπ·αρέσκω (impf. ἀπήρεσκον, f. ἀπαρέσω, ao. ἀπήρεσα, pf. inus.) [ᾰρ] déplaire : τινί, THC. 1, 38 ; PLUT. M. 6 b, etc. ; τινά, PLAT. Theæt. 202 d, à qqn ; au pass. être mécontent de, HDN 5, 2, 11 ;

Moy. ramener à soi en détournant, donner satisfaction à, se réconcilier avec : τινα, IL. 19, 183 (inf. ao. moy. ἀπαρέσσασθαι) avec qqn ou simpl. apaiser le ressentiment de qqn.

to be disagreeable to, τινί Th. 1.38, Plu. 2.6b.
c. acc. pers., displease, Pl. Tht. 202d, Jul. Mis. 365d. abs., τὰ ἀπαρέσαντα J. AJ 8.14.1. Med., οὐ… γάρ τι νεμεσσητὸν βασιλῆα ἄνδρ’ ἀπαρέσσασθαι it is no disgrace for a king to approve a man (or, to appease a man of royal birth), Il. 19.183, cf. Sch. and Eust. ad loc. ἀπαρέσκεσθαί τινι to be displeased with, Hdn. 5.2.5, cf. 5.6.1, 6.1.10, Lyd. Mag. 2.7.

(ἀρέσκω), mißfallen, τινά Plat. Theaet. 202d ; τινί Thuc. 1.38 ; Sp. – Med., οὐ νεμεσσητὸν βασιλῆα ἄνδρα ἀπαρέσσασθαι Il. 19.183 entweder : es ist nicht zu verübeln, daß es ein König übel aufnimmt, oder : daß der König einen Mann, wel chen er vorher beleidigt, ganz aussöhne ; Sp. τινί, mit etwas unzufrieden sein, z.B. τῷ βίῳ Herodian. 5.2.11.