ἀπ·αλέξω [ᾰλ] repousser, écarter : τί τινος, IL. 24, 371 ; τινί τι, ESCHL. Suppl. 1053, écarter de qqn un danger, un malheur ; avec l’acc. de pers. : τινά τινος, OD. 17, 364, préserver qqn de qqe danger ;

Moy. (inf. ao. ἀπαλέξασθαι) se défendre : πρός τι, SOPH. Aj. 166, contre des propos calomnieux.

➳ Ao. opt. ἀπαλεξήσαιμι, IL. 24, 371 ; inf. ἀπαλέξαι, ESCHL. l. c.

Étym. cf. ἀπαλαλκεῖν.

ward off from, c. acc. rei et gen. pers., καὶ δέ κεν ἄλλον σεῦ ἀπαλεξήσαιμι Il. 24.371; c. dat. pers., Ζεὺς… μοι ἀπαλέξαι γάμον may he avert it from me, A. Supp. 1053. c. acc. pers. et gen. rei, οὐδ’ ὥς τιν’ ἔμελλεν ἀπαλεξήσειν κακότητος Od. 17.364. Med., defend oneself, πρὸς ταῦτ’ ἀπαλέξασθαι S. Aj. 166 (lyr.), cf. Fr. 303, Nic. Th. 829.

(ἀλέξω), abwehren, ἄλλον σεῦ ἀπαλεξήσαιμι Il. 24.371 ; τινὰ ἀπαλεξήσειν κακότητος, Jemanden vom Unglück fern halten, ihn dagegen verteidigen, Od. 17.364 ; aor.2 ἀπάλαλκε μνηστῆρας Od. 4.766, ὃς σῆς γε κύνας κεφαλῆς ἀπαλάλκοι Il. 22.348 ; ἀνθρώποισι νόσους ἀπαλαλκέμεν Theocr. 28.20 ; τινὶ γάμον ἀπαλέξαι Aesch. Suppl. 1038 ; τὰ δεινά, poet. bei Plat. Alc. II, 143a. – Med. ἀπαλέξασθαι, πρός τι Soph. Aj. 166, Soph. ἀντιτάξασθαι ; sp.D.