'ἀπ·έρχομαι (f. ἄπειμι, ao.2 ἀπῆλθον, pf. ἀπελήλυθα) :
      1 s’en aller, s’éloigner, partir ; abs. HDT. 1, 199 ; THC. 1, 24, etc. ; avec un gén. : πάτρης, IL. 24, 766 ; οἴκου, OD. 2, 136, s’éloigner de sa patrie, de sa maison ; avec une prép. ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου, THC. 8, 92, de la salle de délibération ; ἐκ τῆς χώρας, THC. 1, 89, du pays ; ἀπ. ἐς Σάρδις, HDT. 1, 22, partir pour Sardes ; ἐπ' οἴκου, THC. 1, 92 ; ou οἴκαδε, ARCHIPP. (ATH. 678 e) s’en retourner chez soi ; παρά τινα, LUC. Tim. 11, s’en aller chez qqn ; p. anal. ἀπ. ἐκ τοῦ βίου, LUC. D. mort. 6, 1, etc. ou abs. ἀπέρχεσθαι, DL. 3, 6 ; ANTH. 11, 335, quitter la vie ; fig. ἐκ δακρύων ἀπ. EUR. Or. 295 ; ἄπ. τοῦ λόγου, EUR. I.T. 546, cesser de pleurer, de parler ; avec un part. ἀπέρχεται νικῶν, ARSTD. t. 2, 2, il sort vainqueur (de la lutte) ; avec un suj. de chose : ἀπέρχεται (ἡ νόσος) SOPH. Ph. 808, le mal disparaît ; en parl. du temps : ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ, PLAT. Leg. 954 d, l’année écoulée (en parl. des mois on emploie ἄπειμι) ; νυκτὸς ἀπερχόμενης, ARAT. 315, la nuit s’en allant ; en parl. de bruits, de rumeurs, se répandre au loin, NT. Matth. 4, 24 ;
      2 revenir sur ses pas : fig. εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν, PLAT. Conv. 193 c, revenir à sa première nature.

➳ Au fut. les Att. emploient ἄπειμι au lieu de ἀπελεύσομαι. Ao.2 dor. ἀπῆνθον, THCR. Idyl. 2, 84, etc.

'

fut. -ελεύσομαι (Att. fut. ἄπειμι); pf. -ελήλυθα ; aor. -ῆλθον :
go away, depart from, c. gen., πάτρης Il. 24.766; οἴκου Od. 2.136, cf. S. OC 1165, etc. ; λόγου E. IT 546; ἀ. ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου Th. 8.92; ἐκ τῆς χώρας Id. 1.89, etc. ; metaph, ἀ. ἐκ δακρύων cease from tears. E. Or. 205. with εἰς, implying departure from one place and arrival at another, ἀ. ἐς τὰς Σάρδις Hdt. 1.22; ἀ. εἰς Θουρίους οἰκήσοντες And. 4.12; παρά τινα Luc. Tim. 11; ἀ. ἐπ’ οἴκου depart homewards, Th. 1.92; ἀθῷος οἴκαδε Archipp. 40; ἀπῆλθεν ὅθεν… went back to the place whence he came, Men. 481.3; metaph, ἀ. εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν Pl. Smp. 193c. abs., Hdt. 1.199, etc. ; ταχεῖ’ ἀπέρχεται (sc. ἡ νόσος) S. Ph. 808; κατ’ ὀφλὼν ἀ. Ar. Ach. 689; ἄπελθε τουτονὶ λαβών take him and be off! Id. Av. 948; ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ Pl. Lg. 954d; νυκτὸς ἀπερχομένης Arat. 315. c. part., ἀ. νικῶν come off conqueror, Aristid. 2.2 J., cf. Plu. Ages. 7, etc.
spread abroad, ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς Συρίαν Ev. Matt. 4.24.
depart from life, ἀ. κάτω E. Alc. 379, cf. S. Ant. 818 (lyr.); abs., D.L. 3.6, AP 11.335, cf. Ph. 1.513, Plot. 4.7.15; εἰς τοὺς θεούς PPetr. 2 p. 45 (iii BC).

(ἔρχομαι),
1) abgehen, weggehen, Hom. οἴκου ἀπερχομένη Od. 2.136, ἔνθεν ἀπῆλθεν Il. 17.703, καί οἱ ἀπὸ πραπίδων ἦλθ' ἵμερος ἠδ' ἀπὸ γυίων 24.514, ἐμῆς ἀπελήλυθα (ἀπελήλυθε) πάτρης Il. 24.766, Od. 19.223, 24.310 ; Tragg. u. in Prosa überall ; auch von Sachen, τὸ κακὸν ἐκποδὼν ἀπέλθοι Plat. Lys. 220c ; ἐνιαυτοῦ ἀπελθόντος Legg. XII.954d. Von Soldaten, überlaufen, παρὰ βασιλέως πρὸς Κῦρον πολλοὶ ἀπῆλθον Xen. An. 1.9.23 ; Eur. ἄπελθε τοῦ λόγου, laß die Rede, I.T. 5461 ἐκ δακρύων ἄπελθε, laß ab zu weinen, Or. 289 ; Luc. ἐκ τοῦ βίου somn. 2, verscheiden ; auch ohne Zusatz, DL. 3.6 ; bei Pol. 1.87, vom Amte abtreten.
2) zurückkehren, Plat. Symp. 193c ; Dem. 44.33.

ἀπέρχομαι,
[in LXX chiefly for הלךְ ;]
__1. to go away, depart (also, in late writers, with 'perfective' force, to arrive at a destination, the thought being carried on to the goal; M, Pr., 111f., 247; MM, see word);
__(a) absol.: Mat.13:25, al.; ptcp., ἀπελθών, used pleonastically with other verbs as in Heb. (Dalman, Words, 21), Mat.13:28, al.;
__(b) with mention of place or person: εἰς, Mat.14:15; ἐπί, Luk.24:24; πρός, Rev.10:9; ἀπό, Luk.1:38; ἐξω, Act.4:15; ἐκεῖ, Mat.2:22.
__2. As in LXX, before ὀπίσω, with genitive (Heb. הָלַךְ אַחֲרֵי), to go after, follow: Mrk.1:20, Jhn.12:19; metaph., Mrk.1:42, Rev.21:1.
(AS)