ος, ον :
   I sans fin, d’où :
      1 infini, immense : avec idée de lieu, PD. N. 8, 38 ; en parl. du temps, AR. Nub. 3 ; PLAT. Pol. 302 a ; avec idée de nombre, innombrable, PLAT. Criti. 119 a, Rsp. 591 d ;
      2 inachevé, sans effet, sans résultat ; joint à ἀϐασάνιστος, POL. 4, 75, 3 ; ἐπειδὴ δὲ ἀπέραντον ἦν, THC. 4, 36, et comme on n’arrivait à aucun résultat ; t. de log. qui n’aboutit pas, sans suite, en parl. d’un raisonnement dont la conclusion ne s’accorde pas avec les prémisses, SEXT. 494, 22 Bkk. ; DL. 7, 77 ;
   II sans issue, inextricable, ESCHL. Pr. 1078.

Étym. ἀ, περαίνω ; cf. ἀπείραντος.

ον, (< περαίνω) boundless, infinite, of space, πεδίον Pi. N. 8.38 (who also has ἀπείραντος ἀλκά P. 9.35); πόντου κλῇδ’ ἀ. E. Med. 213 (lyr.); τὸν ἀέρα τόνδ’ ὄντ’ ἀ. Ar. Nu. 393; ὁδός Pl. Tht. 147c; of time, endless, τὸ χρῆμα τῶν νυκτῶν ὅσον· ἀπέραντον Ar. Nu. 3; χρόνος Pl. Plt. 302a; of number, countless, infinite, ἀ. ἀριθμὸς ἀνθρώπων Id. Criti. 119a; ἀ. κακά Id. R. 591d, al. ; λῦπαι Plu. Sol. 7; πένθη Fab. 17; unlimited, τιμωρίαι D. 23.39; generally, of events, business, etc., ἀπέραντον ἦν there was no end to it, Th. 4.36; μακρὸν καὶ ἀ. φαίνεται Arist. EN 1101a26; ἀπέραντα περαίνειν represent as concluded what is not concluded, Luc. Philops. 9 (with allusion to signf. 111); μηδὲν ἀβασάνιστον μηδ’ ἀ. Plb. 4.75.3. Adv., τὸ ἀπεράντως διεστηκός of unlimited dimensions, Arist. Ph. 204b21, Metaph. 1066b33.
allowing no escape, whence none can pass, Τάρταρος, δίκτυον, A. Pr. 153, 1087 (both lyr.). in Logic, inconclusive, λόγος Phld. Ir. p. 97 W., cf. Stoic. 2.77.
incomplete, imperfect, of persons, ἀτελὴς καὶ ἀ. Artem. 1.12.

1) unbegrenzt, unendlich, πεδίον Pind. N. 8.38 ; Ἑλλήσποντος Eur. Med. 215 ; ἀριθμός Plat. Critia.119a ; χρόνος Polit. 302a ; ἀπορίαι Soph. 245d ; λῦπαι Plut. Sol. 7 ; πένθη Fab. 17 ; unvollendet, Dem. 23.39 ; μηδὲν ἀπέραντον ἀπολιπεῖν Pol. 4.75 ; ἀπέραντόν ἐστιν, man kommt nicht zu Ende, es ist erfolglos, Thuc. 4.36.
2) ohne Ausweg, Τάρταρος, δίκτυον, Aesch. Prom. 153, 1080. – S. auch ἀπείραντος.

ἀπέραντος, -ον
(< περαίνω, to complete, finish) [in LXX: Job.36:26 (חֵקֶר אַיִן) 3Mac.20 * ;]
endless, interminable: 1Ti.1:4.†
(AS)