'ἀπ·άγω (f. -άξω, ao.2 ἀπήγαγον, etc.) :
   I emmener :
      1 en gén. en parl. de pers. ἐκτόπιόν τινα, SOPH. O.R. 1340, emmener qqn hors d’un lieu ; avec un adv. de lieu (ἐντεῦθεν, SOPH. O.R. 1521 ; ἐνθένδε, SOPH. O.C. 657, etc.) ; τινὰ πρὸς δόμους, SOPH. Ant. 1087 ; οἴκαδε, OD. 16, 370 ; SOPH. Ph. 941, emmener qqn à la maison, dans sa demeure ; particul. en parl. de troupes : ἀπ. στρατιάν, XÉN. Cyr. 7, 5, 1 ; στρατιήν, HDT. 1, 164, emmener des troupes ; abs. ἀπάγειν (s.-e. στρατιάν) XÉN. Hell. 1, 1, 34, etc. m. sign. ; en parl. d’animaux : ἀπ. βόας, OD. 18, 278, amener de chez soi des bœufs ; en parl. de choses : ἀπ. τι ἀπό τινος, TH. H.P. 7, 6, 1, éloigner une chose d’une autre ; τῆς κεφαλῆς τὸ ἱμάτιον, PLUT. Pomp. 8 ; ἀπὸ τοῦ προσώπου τὸ ἱμάτιον, PLUT. Cic. 47, écarter son vêtement de sa tête, de son visage ; ἀπ. χεῖρας ἐπὶ τοὐπίσω, PLUT. Cæs. 17, ramener les mains en arrière ;
      2 t. de droit att. ἀπ. πρὸς τὴν ἀρχὴν τῶν ἀστυνόμων, PLAT. Leg. 879 d ; ὡς θεσμοθέτας, DÉM. 630, 16, emmener devant l’autorité des astynomes, devant les thesmothètes ; d’où abs. citer en justice, DÉM. 431, 7, etc. ; ἀπ. ἀσεϐείας, DÉM. 601, 26, accuser d’impiété ; ἀπ. εἰς τὸ δεσμωτήριον, ESCHN. 75, 2, etc. ; εἰς φυλακήν ou εἰς τὴν φυλακήν, POL. 5, 15, 9 ; 5, 16, 3 ; 5, 39, 4 ; εἰς τὰς φυλακάς, POL. 5, 38, 7, etc. ; ou abs. ἀπάγειν, PLAT. Men. 80 b ; DÉM. 733, 9, emmener en prison ; ἀπ. τὴν ἐπὶ θανάτῳ, (s.-e. ὁδόν) ARSTT. (DH. Amm. 1) emmener au supplice ;
      3 emmener à l’écart (pour commettre un acte obscène, pour un viol, etc.) ESCHN. 11, 37 ; LUC. Tim. 16, Fug. 18, Gymn. 13, etc. ;
      4 emmener, conduire, en parl. d’un cortège, d’une théorie, etc. EUR. Tr. 1184 ; PLAT. Phæd. 58 d, etc. ;
   II emmener hors du droit chemin, faire dévier, détourner : τῆς ὁδοῦ, XÉN. détourner de la route ; fig. ἀπ. τινὰ ἀπό τινος, PLAT. Phædr. 262 b ; DÉM. 416, 24, détourner qqn (d’un raisonnement, d’une hypothèse, etc.) ; ou sans prép. ἀπ. τινὰ φορᾶς, PHILSTR. Her. 11, 7, contenir l’élan de qqn ; d’où distraire de : ἀπό τινος, THC. 2, 65, de qqe ch. ;
   III emmener ou emporter (pour en faire remise ou pour acquitter une promesse) : φόρον, AR. Ach. 643, Vesp. 707, acquitter des contributions ;
   IV intr. en apparence (s.-e. ἑαυτόν) s’éloigner, AR. Eq. 993 ; impér. ἄπαγε (s.-e. σεαυτόν), va-t’en ; ἄπαγε ἐς μακαρίαν, AR. Eq. 1151, va-t’en chez les bienheureux, càd. au diable ! ἄπαγ' ἐς κόρακας, TH. Char. 27, 3, va-t’en aux corbeaux ! avec un part. ἄπαγε αὐδῶν, EUR. Ph. 1733, cesse de parler ; au plur. ἀπάγετε, m. sign. DC. 38, 46 ;

Moy. :
      1 emmener avec soi : τοὺς νεκρούς, XÉN. Hell. 4, 4, 13, emporter ses morts ; τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς παῖδας, XÉN. Cyr. 3, 1, 37, emmener avec soi sa femme et ses enfants ;
      2 emmener chez soi ou pour soi ; παρθένον, HDT. 1, 196, une jeune fille, càd. prendre pour femme une jeune fille.'

lead away, carry off, ἀπάγουσι βόας καὶ ἴφια μῆλα Od. 18.278; ἀ. τινὰ ἐκτόπιον S. OT 1340 (lyr.), cf. 1521, etc. ; προσάγειν…, ἀπάγειν, bring near…, hold far off, Arist. GC 336a18; ἀ. ἀχλὺν ἀπ’ ὀφθαλμῶν remove it, Thphr. HP 7.6.2; τὸ ἱμάτιον ἀπὸ τοῦ τραχήλου Plu. Ant. 12; οὐκ ἀπάξετε ταῦτα· stop this fooling! Jul. Or. 7.225a; — Med., take away for or with oneself, παρθένον Hdt. 1.196, cf. 4.80, Ar. Nu. 1105, etc. ; or that which is one΄s own, X. Cyr. 3.1.37, etc. ; — Pass., ἐς ὀξὺ ἀπηγμένας brought to a point, tapering off, Hdt. 7.64, cf. 2.28, Arist. PA 658b30.
lead away, draw off troops, τῆς στρατιῆς τὸ πολλόν Hdt. 1.164, cf. Th. 1.28, al. ; ἄπαγε τὸν ἵππον Ar. Nu. 32. elliptically, retire, withdraw, Hdt. 5.126, X. HG 1.1.34, al. ; ΄go off΄, Apollod. Epit. 3.3.
abduct, Aeschin. 1.80, Luc. Tim. 16; — Pass., πρὸς ὕβριν ἀπάγεσθαι Id. Anach. 13.
bring back, bring home, Il. 18.326; ἀπήγαγεν οἴκαδε Od. 16.370, cf. S. Ph. 941, X. An. 1.3.14; ἀ. ὀπίσω Hdt. 9.117.
return, render what one owes, pay, τὸν φόρον Ar. V. 707, cf. X. Cyr. 2.4.12, Th. 5.53; render service, honour, etc., κώμους πρὸς τάφον E. Tr. 1184; θεωρίαν εἰς Δῆλον Pl. Phd. 58b.
arrest and carry off, ἀπάγετε αὐτὸν παρ’ ἐμέ Hdt. 2.114, cf 6.81; δεῖν κἀπάγειν ἐφίετο E. Ba. 439; — Pass., ἀπαχθέντας παρ’ ἑωυτόν Hdt. 6.119. law-term, bring before a magistrate and accuse (cf. ἀπαγωγή III), Antipho 5.85; ἀσεβείας for impiety, D. 22.27; ἀ. ὡς θεσμοθέτας Id. 23.31; ἀ. τοῖς ἕνδεκα Id. 24.113; τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἀπάγεσθαι Sch. Arist. Rh. 1397a30ap. D.H. Amm. 1.12.
carry off to prison, Pl. Grg. 486a, Ar. Ach. 57; εἰς τὸ δεσμωτήριον And. 4.181, D. 23.80, 35.47 (Pass.); abs., ὡς γόης ἀπαχθῆναι Pl. Men. 80b; ἀπαχθείς Lys. 25.15.
lead away, divert from the subject, esp. by sophistry, ἀπὸ τοῦ ὄντος ἐπὶ τοὐναντίον Pl. Phdr. 262b; ἀ. τινὰ ἀπὸ τῆς ὑποθέσεως D. 19.242; ἀ. τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης divert…, Th. 2.59; ἀπὸ δεινῶν ἀ. τὴν γνώμην ib. 65. in Logic, reduce, εἰς ἀδύνατον Arist. APr. 29b9; — impers. in Pass., ἀπῆκται ἄρα εἰς… Papp. 798.11. in later Greek, reduce, drive an opposing disputant, ἐπὶ ψεῦδος S.E. P. 2.233; εἰς ἀντίφασιν, εἰς ἄτοπον, Phlp. in APr. 21.31, 58.14; — Pass., εἰς ἀδύνατον ἀπαχθῆναι Arr. Epict. 1.7.25, cf. Phlp. in APr. 129.2.
receive, ἀπ’ ὄψεως… τὰ δοξάζοντα ἀ. Pl. Phlb. 39b.
separate, ἀπάγεται καὶ χωρίζεται Id. Phd. 97b. simply, carry, ἐν ἀριστερᾷ τόξον Id. Lg. 795a.

(ἄγω),
1) ab-, wegführen, νόσφιν ἀπήγαγε Od. 4.289 ; ἀπὸ τοῦ τείχεος ἀπήγαγε τὴν στρατιήν Her. 1.164, abmarschieren lassen, wie Thuc. 1.28, 7.48 ; ἀπὸ τῆς πόλεως στράτευμα Xen. Cyr. 7.5.1 ; oft ohne στρατιάν, abziehen, z.B. Hell. 1.1.34 ; παρά τινα Her. 6.119.
2) zurück-, heimführen, Il. 18.326 ; οἴκαδε Od. 15.436 ; 16.370 ; Plat. Legg. XII.943d ; ἀπάγειν ὀπίσω Her. 9.117.
3) abtragen, was man zu bringen verpflichtet ist, z.B. φόρον Ar. Vesp. 707 ; δασμόν Xen. Cyr. 5.3.25 ; ἵππους 4.5.35 ; ὃ δέον ἀπαγαγεῖν οὐκ ἀπέπεμπον Thuc. 5.53, vgl. ἀπαγινέω. Aehnl. θεωρίαν εἰς Δῆλον Plat. Phaed. 58d u. Od. 18.278 von Freiern, welche der Braut die schuldigen Geschenke darbringen, αὐτοὶ τοί γ' ἀπάγουσι βόας καὶ ἴφια μῆλα, κούρης δαῖτα φίλοισι, καὶ ἀγλαὰ δῶρα διδοῦσιν.
4) in athen. Gerichtssprache, anklagen, od. den auf der Tat, über einem offenkundigen Verbrechen Ertappten vor die Behörde schleppen u. verhaften, ἀπάγειν κλέπτην ἐπ' αὐτοφώρῳ εἰληφώς Dem. 45.81 ; λωποδύτην Lys. 13.68 ; ὡς γόης Plat. Men. 80b ; ἐάν τις ἀπαχθῇ τῶν γονέων κακώσεως ἑαλωκώς Dem. 24.105 ; εἰς δεσμωτήριον Lys. 12.25, 26 ; Din. 2.9 ; εἰς φυλακήν Pol. 5.15, 16, 38 u. öfter ; übh. mit Gewalt fortschleppen, μετὰ βίας εἰς οἶκον 12.16 ; vgl. Harp. ἀπάγειν ἐπὶ τῶν κακούργων, ἀπήγοντο δὲ πρὸς τοὺς ἕνδεκα ; so τοῖς ἕνδεκα Dem. 24.113 ; zum Tode abführen, τὴν ἐπὶ θανάτῳ, sc. ὁδόν ; auch absolut, 19.279.
5) vom rechten Wege abführen, bes. durch sophistische Redekünste, ἐπὶ τοὐναντίον Plat. Phaedr. 262b ; ἄποθεν ἀπὸ τοῦ κλέμματος Aesch. 3.100 ; ἀπὸ τῆς ὑποθέσεως Dem. 19.242 ; τὸ πρᾶγμα ἀπὸ τῶν πεπραγμένων εἰς γέλωτα 54.13 ; vgl. noch Thuc. 2.59 a.E.
6) intr., so daß ἑαυτόν zu ergänzen, sich davonmachen, weggehen, Xen. Cyr. 7.2.5. Vgl. ἄπαγε. – Med., für sich wegführen, od. mit sich, Soph. Phil. 1018 ; οἰκέτας καὶ χρήματα Xen. An. 6.4.1 ; νεκρούς Hell. 4.4.13 ; zur Frau nehmen, κόραν Pind. P. 4.123 ; παρθένον Her. 1.196 ; γυναῖκα Xen. Cyr. 3.1.37.

ἀπ-άγω
[in LXX for נָהַג, הָלַךְ hi., etc. ;]
to lead away: Luk.13:15, Act.23:17 24:7 (R, mg.), 1Co.12:2; esp. of leading to trial (so as law term in Attic), prison and death (MM, VGT, see word): Mat.26:57 27:2, 31, Mrk.14:44, 53 15:16, Luk.21:12 22:66 23:26, Act.12:19; of the direction of a way: Mat.7:13-14 (cf. συν-απ-άγω).†
(AS)