ἀξιό·χρεως, ως, ων, gén. ω : propre à l’usage, d’où :
      1 suffisant, convenable : ἀ. αἰτίη, HDT. 3, 35, motif convenable ; en parl. de pers. ἀ. ἐγγυητής, AR. Eccl. 1065 ; PLAT. Ap. 38 a, etc. ; DÉM. 101, 27, répondant sûr ; ἀ. πρός τι, POL. 1, 19, 1, etc. ; PLUT. T. Gracch. 11 ; DC. 74, 9, propre à qqe ch. ; avec l’inf. HDT. 4, 126 ; THC. 5, 13 ; XÉN. Cyr. 7, 5, 71 ; EUR. Or. 597, etc. propre à, capable de, etc. ;
      2 p. suite, considérable, important, en parl. de choses (ville, préparatifs, etc.) THC. 1, 10 ; 6, 21, etc. ; ISOCR. 414 b ; POL. 1, 30, 5, etc. ; en parl. de pers. HDT. 5, 111 ;
      3 digne de, gén. HDT. 5, 65 ; DÉM. 381, 22.

• Cp. -ώτερος, DC. 74, 9. • Sup. -ώτατος, XÉN. Cyr. 7, 5, 71 ; POL. 10, 27, 1.

➳ Inscr. att. ἀξιόχρειως, CIA. 2, 578, 28 (340 av. J.C.) ; ion. -χρεος, HDT. ll. cc.

εων, gen. εω, Ion. ἀξιόχρεος, ον, Hdt. (though the other form occurs as v.l. 1.156, al.) and Hp. Art. 11; both forms in Foed. Delph. Pell. 1 A 15, cf. 1 B 9; Boeot. acc. pl. ἀξιοχρειέας, implying nom. ἀξιοχρη(Ϝ)ής, prob. rest. in IG 7.1739.9; neut. pl. ἀξιόχρεα Hdt. 5.65; dat. sg. written ἀξιοχρείῳ IG2². 1183.28; Comp. and Sup. ἀξιοχρεώτερος, -ώτατος, Plb. 4.3.3 (s.v.l.), 10.27.1:
(< χρέος): — worthy of a thing; hence, abs., like ἀξιόλογος, noteworthy, considerable, πόλις Th. 1.10; of a person, ὑπὸ ἀξιοχρέου καὶ ἀποθανεῖν ἡμίσεα συμφορή Hdt. 5.111.
serviceable, sufficient, ἀξιόχρεον πρόφασιν προτείνειν Id. 1.156; ἐπ’ οὐδεμιῇ αἰτίῃ ἀξιόχρεῳ Id. 3.35; also of persons, ἀ. ἐγγυηταί trustworthy, substantial, Ar. Ec. 1065, Pl. Ap. 38c, cf.
Foed. Delph. Pell. ll. cc. ; εἰς ἀ. τὸν λέγοντα ἀνοίσω Pl. Ap. 20e; στρατόπεδα ἀ. πρὸς μάχην Plb. 1.19.1; τόλμα ἀ. πρὸς ἡγεμονίαν Plu. Caes. 56. c. inf., able, sufficient to do…, Hdt. 4.126, Th. 5.13; ἀξιόχρεω… ἡμῖν ἀντιτάξασθαι D. 3.27; ἢ οὐκ ἀξιόχρεως ὁ θεὸς… τὸ μίασμα λῦσαι· E. Or. 598. Adv. -χρέως Hsch. c. gen. rei, worthy, deserving of, ἀξιόχρεα ἀπηγήσιος, = ἀξιαπήγητα, Hdt. 5.65; ἀ. τηλικούτου πράγματος worthy of credit in…, D. 8.49, cf. 19.131. — Rare in poets, as E. l.c.

ων, ion. auch ἀξιόχρεος, der Sache angemessen, s. Xen. Cyr. 7.5.71 ; tüchtig, wacker, Her. 5.111 ; ἀξιοχρεώτατοι Xen. Cyr. 7.5.71 ; αἰτίη, triftiger Grund, 3.35, wie πρόφασις 1.156 ; zuverlässig, glaubwürdig, bes. von Zeugen u. Bürgen, ἐγγυητής Plat. Legg. XI.914d ; vgl. Apol. 20e u. Andere. Dah. παρασκευή, ausreichend, bedeutend, Schol. ἀσφαλής, Thuc. 6.21 ; πόλις, groß, Thuc. 1.10 ; 4.85 ; Pol. 1.30, der das Wort oft hat ; ἄνδρες, φυλακή, 3.5, 17 ; στρατόπεδα ἀξ. πρὸς μάχην 1.19, u. öfter. Auch wie ἄξιος, τινός, ἀπηγήσιος Her. 5.65 ; τίμημα ἀξ. τοσούτων ἀδικημάτων Dem. 19.131. Und c. inf., Her. 4.126 ; Thuc. 5.13 ; Dem. 3.27 ; πρός τι, Pol. 1.19 ; Plut. Caes. 56. – Kompar. ἀξιοχρεώτερος, Pol. 4.3.