ἀ·νόητος, ος, ον :
   I pass. :
      1 dont on n’a pas entendu parler, HH. Merc. 80 ;
      2 qu’on ne saisit pas par l’esprit (p. opp. à νοητός) PLAT. Phæd. 80 b ;
   II act. :
      1 qui ne pense pas, PLAT. Parm. 132 c ;
      2 qui ne comprend pas, gén. LUC. ; abs. inintelligent, sot, HDT. 1, 87 ; XÉN. Cyr. 2, 2, 15, etc. ; AR. Eq. 1349 ; p. opp. à προνοητικός, XÉN. Mem. 1, 3, 9 ; en parl. d’animaux, ARSTT. H.A. 9, 3, 2, etc. ; de poissons, PLUT. M. 975 b ; de choses (pensées, sentiments, SOPH. Aj. 162 ; accusation, XÉN. Œc. 11, 3 ; actions, ISOCR. 86 a, etc.) : τὰ ἀ. AR. Nub. 417, sottises, folies.

• Cp. -ότερος, ISOCR. 280 d. • Sup. -ότατος, XÉN. Œc. 11, 3 ; PLAT. Rsp. 360 d, etc.

➳ Crase avec ὦ ; voc. sg. ὦνόητε, AR. Vesp. 252, Nub. 858 ; plur. ὦνόητοι, AR. Ran. 734 ; mais ὦ ἀνόητοι, AR. Lys. 572.

Étym. ἀ, νοέω.

ον, not thought on, unheard of, ἄφραστ’ ἠδ’ ἀνόητα h.Merc. 80.
not within the province of thought, νοήματα ὄντα ἀνόητα εἶναι Pl. Prm. 132c; not the object of thought, unthinkable, Plot. 5.3.6 and 10. Adv. -τως without discursive thought, of vision, βλέψαι ἀ. Id. 6.7.16. Act., not understanding, unintelligent, senseless, silly, Hdt. 1.87, 8.24; ὦ ἀνόητοι oh fools! Ar. Lys. 572; ὦνόητε Id. V. 252; opp. προνοητικός, X. Mem. 1.3.9; Comp. -ότερος Luc. Peregr. 33; τὸ ἀ., opp. τὸ νοῦν ἔχον, Pl. Ti. 30b; τῷ θνητῷ καὶ ἀ. Id. Phd. 80b; τὸ ἀ. [τῆς ψυχῆς] Id. R. 605b, etc. ; — of animals, τὸ τῶν προβάτων ἦθος εὔηθες καὶ ἀ. Arist. HA 610b23, cf. 622a3. c. gen., not understanding, θεοῦ Max.Tyr. 41.5; τῆς φωνῆς Luc. Asin. 44, cf. Ecphant. ap. Stob. 4.7.64. of acts, thoughts, etc., ἀ. γνῶμαι S. Aj. 162 (lyr.); δόξαι Pl. Phlb. 12d; εὐχειρίη Hp. Art. 35; ἀ. καὶ κενόν Ar. Ra. 530; οἴνου… καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων and all other follies, Id. Nu. 417.
without mind, ἀνόητα καὶ ἄνευ ζωῆς Plot. 5.55.1. Adv. -τως Ar. Lys. 518, Pl. R. 336e, etc. ; ἀ. διακεῖσθαι Lys. 10.4; Sup. -ότατα D.C. 44.35; — also ἀνοητεί, AB 1327, An.Ox. 2.313.

1) ungedacht, unverhofft, wunderbar, Η. h.Merc. 80 ; unbegreiflich, dem νοητός entggstzt, Plat. Phaed. 80b.
2) akt., nicht denkend, Plat. Parm. 182c ; nicht einsehend, unverständig, Soph. Aj. 162 ; oft in Prosa, meist von Menschen, bes. Kindern, vgl. Plat. Gorg. 464d ἐν ἀνδράσιν οὕτως ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες ; unbesonnen, dem προνοητικός entggstzt, Xen. Mem. 1.3.9 ; δόξαι Plat. Phil. 12d ; πρᾶγμα Gorg. 512d ; ἔγκλημα Xen. Oec. 11.3 ; übh. = ἄλογα, Arist. Eth. Nic. 10.2.4. Auch im Ggstz von σώφρων, der seine Lüste nicht beherrscht, so τὰ ἀνόητα, = ἀφροδίσια, Ar. Nub. 416. – Superl., ἀνοητότατος καὶ ἀφρονέστατος Plat. Symp. 181b.
• Adv. ἀνοήτως, unverständig, ἀνοητότερον διατεθεὶς πρός τινα Lys. 3.4.

ἀ-νόητος, -ον
(ἀ- neg., νοητός; < νοέω), [in LXX: Pro.17:28 (אֱוִיל), Sir.42:8, al. ;]
__1. not thought on, not understood (Hom., Plat.).
__2. not understanding, foolish (Hdt., al., LXX): Luk.24:25, Rom.1:14, Gal.3:1, 3, 1Ti.6:9, Tit.3:3 (Cremer, 438, 790; MM, VGT, see word).†
SYN.: ἀσύνετος (see Tr., Syn., § LXXv) (AS)