ἀν·ωθέω-ῶ :
      1 (ἀνά, en haut) pousser en haut, ARSTT. Probl. 23, 4, 3 ; particul. (s.-e. νῆα) pousser vers la haute mer, OD. 15, 553 ; fig. ἀ. τὴν πόλιν ἐς τοὺς πολεμίους, THC. 8, 93, pousser la ville entre les mains de l’ennemi ;
      2 (ἀνά, en arrière) pousser en arrière, HPC. Art. 839 ;

Moy. pousser loin de soi, repousser, acc. HDT. 7, 139 ; 8, 109.

Étym. ἀνά, ὠθέω.

push up or forth, ἀνώσαντες πλέον (sc. ναῦν) they pushed off from shore and sailed, Od. 15.553; ἀ. τὴν πόλιν εἰς τοὺς πολεμίους Th. 8.93; — Pass., to be thrust upwards, Arist. Pr. 931b35.
push back, Hp. Art. 80; ὅστις σῖτον… ἐσαχθέντα ἀνωθεοίη SIG 37 A 10 (Teos); — Med., repel, repulse, οὗτοι ἦσαν οἱ βασιλέα… ἀνωσάμενοι Hdt. 7.139, cf. 8.109.
support, of buoyant water, Olymp. in Mete. 81.23, al. metaph, hand over, τὰ πράγματα πρὸς τὸν δῆμον D.C. 52.17; refer, τὰς ἐλαττώσεις εἰς τοὺς στρατηγήσαντας Id. Fr. 43.18.
intr., push one΄s way up, εἰς τὸ πρόσαντες J. BJ 3.7.5.

(ὠθέω), in die Höhe stoßen, empordrängen ; Od. 15.553 ἀνώσαντες πλέον, sc. ναῦν, nachdem sie das Schiff vom Ufer abgestoßen hatten auf das hohe Meer ; πέτραν, hochheben, Plut. Thes. 6 ; τὴν πόλιν ἐς τοὺς πολεμίους Thuc. 8.93 ; pass., Arist. Probl. 23.4 ; – med., von sich ab-, zurückstoßen, ἀνωσάμενοί τι Her. 7.139, 8.109.