ἀντί·παλος, ος, ον [πᾰ]
   I (ἀντί, contre) :
      1 qui lutte contre, adversaire : τινι, EUR. Bacch. 544 ; rar. τινος, PD. O. 8, 71 ; ANTH. 10, 50, adversaire de qqn ou de qqe ch. ; πρός τι, THC. 3, 49, qui lutte contre qqe ch. ; ὁ ἀντίπαλος, PD. N. 11, 33 ; SOPH. Ant. 125, l’ennemi ; surt. au plur. οἱ ἀ. HDT. 7, 236 ; AR. Ran. 365, etc. les ennemis, l’ennemi, en parl. d’adversaires politiques, XÉN. Ages. 2, 23 ; de rivaux, THC. 2, 45 ; XÉN. Hell. 5, 3, 20 ; 6, 2, 39 ;
      2 qui contrebalance, de même grandeur ou de même valeur, égal : τινι, THC. 1, 11, à qqe ch. ; ἀ. τριήρης, THC. 4, 120, trirème aussi grande ; ἀ. δέος, THC. 3, 11, crainte égale de part et d’autre, càd. inspirée par le sentiment de forces égales ; ἀντίπαλα ναυμαχεῖν, THC. 7, 34, livrer une bataille navale avec un succès balancé ; ἀντίπαλόν τι τῆς ναυμαχίας, THC. 7, 71, un point du combat naval où l’action était indécise ; εἰς ἀντίπαλα καθιστάναι, THC. 7, 13, mettre sur un pied d’égalité, en état de résister ; ou ἀντίπαλα καταστῆσαι, THC. 4, 117, rétablir l’équilibre de la lutte ;
   II (ἀντί, à la place de) :
      1 qui lutte à la place de : τὸν ἀμὸν ἀντίπαλον, ESCHL. Sept. 417, mon champion ;
      2 qui remplace, gén. EUR. Alc. 922.

Étym. ἀ. πάλη.

ον, (< πάλη) properly, wrestling against; hence, antagonist, rival, κράτος ἀ. A. Pr. 528 (lyr.); ἀ. θεοῖς E. Ba. 544 (lyr.); c. gen., μένος γήραος ἀντίπαλον Pi. O. 8.71; γοητείας φάρμακον ἀ. AP 10.50 (Pall.); — Subst. ἀντίπαλος, ὁ, antagonist, rival, adversary, Pi. N. 11.26, S. Ant. 126 (lyr.); mostly in pl., Hdt. 7.236, Ar. Ra. 365.1027, Pl. Alc. 1.119e, al. ; cf. φθόνος πρὸς τὸ ἀ. Th. 2.45, etc. ; ὁ δ’ ἦλθεν ἐπὶ τἀντίπαλον E. Ba. 278 (dub.). of things, nearly matched, nearly balanced, ἀπὸ ἀ. παρασκευῆς Th. 1.91; ἀ. τριήρης equally large, Id. 4.120; ἀ. τινι Id. 1.11, Pl. Mx. 240a; γνῶμαι μάλιστα ἀ. πρὸς ἀλλήλας Th. 3.49; ἀ. δέος fear caused by the balance of the power of the parties, mutual fear, ib. 11; ἀ. ποιναί adequate punishment, E. IT 446; ἤθεα ἀ. [τῇ πόλει] habits corresponding to…, Th. 261; ὑμεναίων γόος ἀ. E. Alc. 922; ἀντίπαλόν τι τῆς ναυμαχίας a point where the action was evenly balanced, Th. 7.71, cf. 38, Lys. 2.38; ἀντίπαλα καταστῆσαι bring to a state of balance, Th. 4.117; εἰς ἀ. καταστῆναι to be in such state, Id. 7.13. Adv. -λως Id. 8.87; also neut. pl., ναυμαχήσαντες ἀντίπαλα Id. 7.34. τὸν ἀμὸν ἀ.
him who fights for me, my champion, A. Th. 417 (lyr.).

(πάλη)
1) gegenringend, κράτος Aesch. Prom. 526 ; vgl. Pind. Ol. 8.71 ; Epigr. bei Dem. 18.289 ; ὁ, Gegner, Widersacher, Feind, Aesch. Spt. 399 ; Pind. N. 11.26 u. sonst bei Dichtern ; auch Thuc. u. Xen. oft (obgleich Poll. diesen Gebrauch σκληρόν nennt); Plat. Menex. 240a ; Alc.I, 119e ; Pol. u. Plut. τὸ ἀντίπαλον, die Gegenpartei. Gew. τινί, auch πρός τι. γνῶμαι ἀντίπαλοι πρὸς ἀλλήλας, einander widerstreitende Ansichten, Thuc. 3.49 ; τινός Eur. Alc. 925.
2) gegen etwas ankämpfend, schützend, φάρμακον γοητείας ἀντ. Palld. 113 (X.50).
3) im Kampfe gewachsen, παρασκευή Thuc. 4.10 ; κίνδυνος 4.73 ; μάχη, unentschieden, 7.71 ; ἀντίπαλα ναυμαχεῖν, ein unentschiedenes Seetreffen liefern, 7.34 ; ναυμαχία Lys. 2.38 ; übh. entsprechend, ἤθη (μεγάλῃ πόλει) ἀντίπαλα Thuc. 2.61 ; vgl. Eur. I.T. 431 ποιναί ; τὴν πολιτείαν εἰς ἀντίπαλον καθιστάναι, ins Gleichgewicht bringen, Plut.; Thuc. 7.13 ἐπειδὴ ἐς ἀντίπαλα καθεστήκαμεν, nachdem wir den Feinden an Kräften gleich geworden ; vgl. 4.117 ; ἀντίπαλος τριήρης, gleichgroßes Kriegsschiff, 4.120. –
• Adv ἀντιπάλως, im Ggstz von ὑποδεεστέρως, Thuc. 8.87. – Bei Aesch. Spt. 417, der Vertreter im Kampf.