ῆς (ἡ) :
   I (ἀνά, en haut) action de tirer (de l’eau) ATH. (ORIB. 1, 13 B.-Dar.) ; cf. GEOP. 1, 12, 18 ;
   II (ἀνά, en arrière) action de retenir, d’où arrêt, suspension ; particul. :
      1 suspension d’armes, armistice, surt. au plur. XÉN. Mem. 4, 4, 17 ; ESCHN. 32, 17 ; DL. 3, 41 ; ἀνοχὰς ποιεῖσθαι, DÉM. 282, 21, ou σπείσασθαι, PLUT. Alex. 55, conclure un armistice ; διδόναι, DH. 8, 68, accorder un armistice ;
      2 repos, loisir, HDN 3, 6, 21 ; διδόναι τινὶ ἀνοχήν avec l’inf. SPT. 1Macc. 12, 25, donner à qqn le loisir ou le temps de, etc. ; au plur. jours fériés des Romains, DC. 39, 30, 4 ;
      3 patience, longanimité, NT. Rom. 2, 4 ; 3, 26.

Étym. ἀνέχω.

ἡ, holding back, stopping, esp. of hostilities; hence mostly in pl., armistice, truce, X. Mem. 4.44.17; ἀνοχὰς ποιεῖσθαι Decr. ap. D. 18.164; διδόναι D.H. 8.68; σπείσασθαι Plu. Pel. 29; αἱ Καλλισθένους ἀ. Aeschin. 2.31; αἱ ἑξαετεῖς ἀ. D.H. 3.59; cf. ἀνοκωχή.
time, opportunity, οὐκ ἔδωκεν αὐτοῖς ἀνοχὴν ἐμβατεῦσαι LXX 1 Ma. 12.25; ἡμερῶν ἀ.
delay of some days, POxy. 1068.15 (iii AD). pl., ἀνοχαί, = Lat. feriae, D.C. 39.30. ἀνοχαὶ δικῶν, = Lat. iustitium, Id. 55.26.
(< ἀνέχομαι) long-suffering, forbearance, Ep. Rom. 2.4, 3.26. ἀνοχὴν ἀναπαύλης διδόναι permission to rest, Hdn. 3.6.10.
relief from disease, Philum. ap. Orib. Syn. 8.3.4. = ἀνατολή, Poll. 4.157, Hsch.

(ἀνέχω), ἡ,
1) das Aufhalten, bes. ἀνοχαί, der Waffenstillstand, Xen. Mem. 4.4.17, neben σπονδαί (nach Moeris hellenistisch für ἀνακωχή); Pol. 2.6 u. öfter ; σπείσασθαι ἀνοχάς, = ποιεῖσθαι, Plut. Rom. 19, Pelop. 29 ; Sp.; ἀνοχῆς γενομένης ἀπὸ τῆς μάχης Alcidam. Od. 668.30.
2) (ἀνέχομαι) Nachsicht, Geduld, NT ; ἀνοχήν τινος διδόναι, Erlaubnis geben wozu, Hdn. 3.6.21.
3) bei Poll. 4.157 gleich ἀνατολή, Aufgang.

ἀνοχή, -ῆς, ἡ
(< ἀνέχω, -ομαι), [in LXX: 1Ma.12:25 (RV, respite)* ;]
__1. in cl., a holding back, delaying (MM, VGT, see word).
__2. forbearance, delay of punishment: Rom.2:4 3:26.†
SYN.: μακροθυμία, ὑπομονή. ἀ., forbearance, is the result and expression of μ., which involves the idea of tolerance, long-suffering, as God with sinners. ὑ. expresses patience with respect to things, as μ. with persons; it is active as well as passive, denotes not merely endurance but perseverance (see Tr., Syn., § liii; Lft., Notes, 259, 273; DB, ii, 47). (AS)