ἀνιάω-ῶ (impf. ἠνίων, f. ἀνιάσω, ao. ἠνίασα [ᾱσ], pf. ἠνίακα [ᾱκ] ; pass. ao. ἠνιάθην, pf. inus. en att., f. ἀνιάσομαι) [ᾰν- ; ῑ HOM., postér. ῑ̆]
      1 chagriner : τινα, OD. 2, 115, etc. ; THGN. 1032 ; AR. Eq. 349 ; XÉN. Cyr. 1, 4, 25, etc. qqn ; τί τινα, SOPH. Ant. 319, etc. causer qqe chagrin à qqn ; au pass. être affligé, s’affliger : ἀνιᾶσθαί τι, XÉN. An. 4, 8, 19, etc. ; περί τινος, AR. Lys. 593, de qqe ch. ; avec un part. THGN. 991 ; LYS. 133, 35 ; XÉN. Cyr. 8, 3, 44, etc. s’affliger de, etc. ; abs. THGN. 1205 ; part. ao. ion. ἀνιηθείς, triste, affligé, IL. 2, 291 ; OD. 3, 117 ;
      2 être un sujet de chagrin pour (même sans idée d’affliger au sens act.) : φίλους ἀνιῶν, SOPH. Aj. 266, étant un sujet d’affliction pour tes amis ;
      3 importuner, ennuyer : τινα τὰ ὦτα, SOPH. Ant. 319, importuner les oreilles de qqn ; au pass. être importuné, OD. 1, 133 ; particul. être mécontent ou jaloux : ἐπί τινι, XÉN. Mem. 3, 9, 8, de qqe ch.

➳ Fut. moy. au sens pass. ἀνιάσομαι, XÉN. Mem. 1, 1, 8 ; LUC. D. mer. 8, 2, etc. ; fut. réc. ἀνιαθήσομαι, GAL. 5, 51. — Act. fut. ion. ἀνιήσω, OD. 19, 66 ; ANTH. 7, 100 ; ao. ion. ἠνίησα, PHOCYL. 16, etc. ; ao. dor. ἀνίασα [ᾱν] THCR. Idyl. 2, 23. Pass. prés. ind. 3 sg. ion. ἀνίηται, HPC. Epist. 9, 384 ; opt. 3 pl. ion. ἀνιῴατο, HDT. 4, 130. Ao. ion. ἠνιήθην, IL. 2, 291 ; OD. 1, 133, etc. Pf. ion. ἠνίημαι, MOSCH. 4, 3. Moy. fut. ion. ἀνιήσομαι, PLAT. Eleg. 8, p. 302 Bgk ; 2 sg. épq. ἀνιήσεαι, THGN. 991.

S. Aj. 266, etc. ; 3 sg. impf. ἠνία ib. 273, Pl. Grg. 502a; fut. ἀνιάσω [ας] X. An. 3.3.19, Ep. ἀνιήσω Hom. ; aor. ἠνίασα And. 1.50, etc. ; Dor. ἀνίασα Theoc. 2.23; pf. ἠνίακα Hld. 7.22; — Pass., ἀνιῶμαι Od. 15.335, etc., Ion. 3 pl. opt. ἀνιῴατο Hdt. 4.130; 3 pl. impf. ἠνιῶντο X. Cyr. 6.3.10; fut. ἀνιάσομαι Ar. Fr. 488.11, X. Mem. 1.1.8 (ἀνιαθήσομαι only in Gal. Anim. Pass. 9); Ep. 2 sg. ἀνιήσεαι Thgn. 991; aor. ἠνιάθην X. HG 6.4.20; Ion. -ήθην Il. 2.291; pf. ἠνΐημαι Mosch. 4.3; the aor. Med. ἀνιάσασθαι is v.l. for ἀνιᾶσθαι in Gal. UP 6.16; (< ἀνία). [ῑ always in Hom. and S. ; ῑ, ῐ in Thgn. and late Poets; ῐ in Ar. l.c., etc.]:
commoner form of the Ep. ἀνιάζω, grieve, distress, c. acc. pers., ἀνιήσει… υἷας Ἀχαιῶν Od. 2.115, cf. 20.178; μηδὲ φίλους ἀνία Thgn. 1032; φίλους ἀνιῶν S. Aj. 266; c. acc. rei, ἀνιᾷ μου τὰ ῶτα Pl. Grg. 485b; c. dupl. acc., ὁ δρῶν σ’ ἀνιᾷ τὰς φρένας S. Ant. 319; c. acc. pers. et neut. Adj., τί ταῦτ’ ἀνιᾷς με; ib. 550; παῦρ’ ἀνιάσας, πόλλ’ εὐφράνας (sc. ὑμᾶς) Ar. Pax 764; ἠνίασά σε οὐδὲν πώποτε And. 1.50; — Pass., to be grieved, distressed, c. dat. pers. vel rei, ἀνιᾶται παρεόντι he is vexed by one΄s presence, Od. 15.335; ἀ. ὀρυμαγδῷ 1.133; σύν σοι… παθόντι κακῶς ἀνιώμεθα Thgn. 655; πάσχων ἀνιήσεαι Id. 991; ἀ. ὑπομιμνῄσκων Lys. 13.43; δαπανῶντα ἀνιᾶσθαι X. Cyr. 8.3.44; περί τινος Ar. Lys. 593; c. neut. Adj., τοῦτ’ ἀνιῶμαι πάλαι I have long been vexed at this, S. Ph. 906; πολλὰ μὲν αὐτοὺς ἀνιωμένους, πολλὰ δὲ ἀνιώντας τοὺς οἰκέτας X. Oec. 3.2; abs., οὐδ’ ἂν… ἀνιῷτο Thgn. 1205; esp. in aor. part. Pass. ἀνιηθείς disheartened, Od. 3.117, Il. 2.291.

(ἀνία), belästigen, beschwerlich fallen, Od. 19.66, vgl. 20.178 ; τινά, 2.115 ; Soph. Aj. 259 ; auch mit doppeltem acc., τί ταῦτ' ἀνιᾷς με ; Ant. 546 ; σὲ τὰς φρένας 319 ; auch in Prosa, Plat. Gorg. 485b ; Ggstz ὠφελεῖν Xen. Cyr. 1.4.25, εὐφραίνω Ar. Pax 748.
Pass. (ἠνιάθησαν Xen. Hell. 6.4.20, fut. med. ἀνιάσεται An. 4.8.26), belästigt werden, Ggstz εὐφραίνεσθαι Xen. Mem. 1.1.8 ; παρεόντι ἀνιᾶται, er wird durch Jemandes Auwesenheit belästigt, Od. 15.335 ; ἀνιηθεὶς ὀρυμαγδῷ 1.133 ; 3.117 ; Il. 2.291 ; τοῦτ' ἀνιῶμαι Soph. Phil. 894 ; ἵνα παραμένοντες ἀνιῴατο Her. 4.130 ; ἐπί τινι Xen. Mem. 3.9.8. Schmerz empfinden, An. 4.8.26 ; περί τινος Ar. Lys. 593.
[ι ist bei Ar. u. Sp. anceps.]