(seul. prés. impf. et ao.) [ᾰῑ̆]
      1 tr. chagriner, tourmenter, acc. OD. 19, 323 ;
      2 intr. être affligé, tourmenté, OD. 4, 460 ; 22, 87 ; τινί, IL. 18, 300, de qqe ch. ; ἐπί τινι, ARAT. 196, au sujet de qqn.

➳ [ῑ] HOM. ll. cc. ; postér. [ῐ]. Impf. poét. ἀνίαζον, IL. 23, 721. Impf. itér. ἀνιάζεσκον, A.RH. 3, 1138. Ao. ἠνίασα, ANTH. 11, 254.

Étym. ἀνία.

only pres. and impf. (exc. aor. ἠνίασα AP 11.254 (Lucill.)); Ion. impf. ἀνιάζεσκον A.R. 3.1138; — Ep. Verb, grieve, distress, like ἀνιάω, c. acc. pers., ὅς κεν τοῦτον ἀνιάζῃ Od. 19.323; ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἀνίαζον… Ἀχαιούς Il. 23.721 (v.l. Ἀχαιοί). intr., to be grieved or distressed, θυμῷ ἀνιάζων grieving at heart, Od. 22.87; ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἀνίαζε was grieving, growing weary, 4.460, cf. A.R. 4.1347; κτεάτεσσιν ὑπερφιάλως ἀνιάζει he grieves for his goods, Il. 18.300; ἐπὶ παιδί Arat. 196. [ι metri gr. in Hom. and other Ep.]

nur praes. u. impf.,
1) quälen, Od. 19.323 ; langweilen, Il. 23.721 ἀνίαζον ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς, v.l. ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί von Aristarch verworfen, s. Scholl. Aristonic.
2) intransit., moleste ferre, Od. 4.598, vgl. 460 ; θυμῷ ἀνιάζων, im Herzen, Od. 22.87, Il. 21.270 ; ὃς κτεάτεσσιν ὑπερφιάλως ἀνιάζει, wem sein Besitz zur Last ist, Il. 18.300, vgl. Lehrs Aristarch. p. 88. Auch sp.D.; Opp. C. 1.259 ; πληγῇ Hal. 3.150.
Das ι anceps, nach Versbedürfnis.