ἀν·επιτήδειος, ος, ον :
   I qui n’est propre à rien, en parl. de pers. et de choses, PLAT. Leg. 791 d ; ISOCR. 237 c, 311 a ; πρός τι, XÉN. Mem. 4, 2, 25 ; PLAT. Soph. 219 a, impropre à qqe ch. ; avec l’inf. βουλεύειν, LYS. 186, 44, à délibérer ;
   II contraire, fâcheux :
      1 en gén. HDT. 1, 175 ; THC. 3, 71 ;
      2 particul. de mauvais augure pour, dat. XÉN. Hell. 1, 4, 12 ;
      3 malveillant, hostile, THC. 8, 65 ; XÉN. Hell. 7, 4, 6.

➳ Fém. -εία, GEOP. 5, 26, 3. Ion. -εος, η, ον, HDT. 1, 175, etc. ; HPC. Acut. 386, etc.

Étym. ἀν-, ἐ.

ον (α, ον Gp. 5.26.3), Ion. ἀνεπιτήδεος, η, ον : — unserviceable, unfit, of persons and things, X. HG 6.4, etc. ; πρός τι Pl. Sph. 219a; in a positively bad sense, mischievous, prejudicial, Hdt. 1.175, Th. 3.71; γνῶναί τι ἀ. περί τινος And. 2.28; of bad omens, X. HG 1.4.12; of food, Hp. Acut. 17 (Comp.), VM 20; c. inf., unfitted to…, Lys. 31.2. Adv. -ως, πράττειν fare ill, opp. εὖ πράττειν, ib. 5; ἀ. ἔχειν Plu. 2.819a; Comp. -ότερον Pl. Lg. 813b.
unkind, unfriendly, X. HG 7.4.6; ἄλλους τινὰς ἀ. ἀνήλωσαν, i.e. political opponents, Th. 8.65; στῆλαι ἀ. IG2². 43A 34.

ion. ἀνεπιτήδεος (Geop. auch 3 E.), ungeschickt, unpassend, unanwendbar, βουλεύειν Lys. 31, 1 ; πρός τι Plat. Soph. 219a ; ἀρχαί Legg. VI.751b ; ναύαρχοι Xen. Hell. 1.6.4 ; widerwärtig, Her. 1.175 ; vgl. Xen. Hell. 1.4.5 ; von widriger Vorbedeutung, widerstrebend, feindlich 7.4.6 ; Andoc. 2 a.E.; Lys. 8.1.
• Adv. Kompar., ἀνεπιτηδειότερον, Plat. Legg. VII.813a.