'ός, όν, supportable, tolérable, d’ord. en parl. de choses (mal, OD. 20, 83 ; louange, THC. 2, 35, etc.) ; souv. avec une nég. IL. 1, 573 ; 11, 610, etc. ; OD. 20, 223, etc. ; SOPH. Ant. 282 ; EUR. Hec. 715, etc. ; οὐκ ἀν. avec un inf. EUR. I.T. 104 ; PLAT. Theæt. 154 c, etc. il n’est pas tolérable que ; dans les interr. : ἦ ταῦτα δῆτ' ἀνεκτά ; SOPH. O.R. 429, est-ce donc tolérable ? qqf. en parl. de pers. LYS. 166, 10 ; DÉM. 1477, 25.

• Cp. -ότερος, CIC. Att. 12, 45 ; NT. Matth. 10, 15 ; 11, 22.

➳ Fém. -ή, DL. 2, 36.

Étym. ἀνέχω.

'

όν, later ή, όν IGRom. 4.293 ii 4 (Pergam.), D.L. 2.36; Aeol. ὄνεκτος Alc. Supp. 27.9: — bearable, sufferable, tolcrable, mostly with a neg. (like ἀνασχετός), λοίγια ἔργα… οὐδ’ ἔτ’ ἀϜεκτά Il. 1.573; χρειὼ… οὐκέτ’ ἀνεκτός 10.118, Thgn. 1195, etc. ; so mostly in Att., οὐκ ἀνεκτόν A. Ag. 1364; οὐκ ἀνεκτά S. Ant. 282, etc. ; or with a question, ἦ ταῦτα δῆτ’ ἀνεκτά; Id. OT 429; ταυτὶ δῆτ’ ἀνέκτ’ ἀκούειν; Ar. Th. 563; — οὐκ ἀνεκτόν [ἐστι] foll. by inf., with or without μὴ οὐ, Pl. Tht. 154c, 181b; τὸ μὲν οὐκ ἀ. ἐμοὶ… γίγνεσθαι Id. Lg. 861d. without a neg., τὸ μὲν καὶ ἀνεκτὸν ἔχει κακόν that can be endured, Od. 20.83; ἀ. χοὖτος ἦν ὅμως ἐμοί Pherecr. 145.13; ἀνεκτὰ παθεῖν Th. 7.77; μέχρι τοῦδε ἀνεκτοὶ οἱ ἔπαινοι ἐς ὅσον… Id. 2.35; παντὶ τρόπῳ ὅστις καὶ ὁπωσοῦν ἀνεκτός in any tolerable manner whatsoever, Id. 8.90; ἀ. τι λέγειν Isoc. 8.65; συμβίωσιν όν Phld. Ir. p. 78W. ; ἀνεκτότερα more tolerable, Cic. Att. 12.45.2; ἀνεκτότερον ἔσται τινί Ev. Matt. 10.15, 11.22, etc. ; Sup., Phld. Rh. 2.226S. of persons, μόγις ἀνεκτοί Lys. 22.20, cf. D. Ep. 3.13. Adv. -τῶς, in Hom. always οὐκέτ’ ἀνεκτῶς, Od. 9.350, etc. ; οὐκ ἀνεκτῶς ἔχει it is not to be borne, X. HG 7.3.1; without neg., Phld. D. 3 Fr. 2, Oec. p. 31J.

(erst Sp. ἀνεκτή fem., vgl. Lobeck Paral. 482 ; Thuc. 7.87 ὀσμαὶ ἀνεκτοί, Hom. Il. 10.118, 11.610 χρειὼ ἀνεκτός, s. Scholl. Aristonic. 10.118, Friedl. Aristonic. p. 31),
erträglich, auszuhalten ; Hom. Od. 20.83 τὸ μὲν καὶ ἀνεκτὸν ἔχει κακόν ; mit der Negation οὐ Il. 10.118, 11.610 χρειὼ γὰρ ἱκάνεται οὐκέτ' ἀνεκτός ; 1.573 λοίγια ἔργα οὐδ' ἔτ' ἀνεκτά ; Od. 20.223 ἐπεὶ οὐκέτ' ἀνεκτὰ πέλονται ; • Advb. ἀνεκτῶς Il. 8.355, Od. 9.350 ὁ δὲ μαίνεται (σὺ δὲ μαίνεαι) οὐκέτ' ἀνεκτῶς ; – οὐκ ἀνεκτόν Aesch. Ag. 1364 ; οὐκ ἀνεκτά Soph. Ant. 282 ; ohne Negation in der Frage O.R. 429. Auch bei Plato immer mit der Negation, mit folgendem inf., οὐκ ἀνεκτὸν ἄλλως λέγειν, man kann es unmöglich anders sagen, Theaet. 154c ; οὐδὲν ἀνεκτὸν μὴ οὐ διασκέψασθαι, man muß es in Erwägung ziehen, 181b ; Sp.; • Adv. ἀνεκτῶς Isocr. 5.11, χαλεπόν ἐστι, περὶ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν δύο λόγους ἀνεκτῶς εἰπεῖν, erträglich zu sprechen ; οὐκ ἀνεκτῶς ἔχει, es ist nicht zu ertragen, Xen. Hell. 7.3.1 ; – ἀνεκτότερον ἔσται τῇ γῇ Matth. 10.15.

αν-εκτός, -όν
(also in late Gk. -ή, -όν; < ἀνέχομαι),
tolerable: compar., -ότερος, Mat.10:15 11:22, 24, Luk.10:12, 14 †
(AS)