α, ον :
   I qui appartient au sexe de l’homme, d’homme, viril, HDT. 1, 17 ; ἀ. ἱμάτιον, XÉN. Mem. 2, 7, 5 ; AR. Eccl. 75 ; abs. ἀνδρεῖα, DL. 3, 46, vêtement d’homme ; τὰ ἀνδρεῖα, PLUT. M. 714 b ; ATH. 186 b, repas publics des hommes, en Crète (cf. φειδίτια) ;
   II p. suite :
      1 viril, courageux, HDT. 7, 153 ; THC. 2, 87, etc. ; PLAT. Menex. 248 a ; EUR. Or. 918, El. 949, etc. ; en parl. de femmes, ARSTT. Pol. 1, 13, 3, etc. ; en parl. d’animaux, PLAT. Lach. 196 e ; ARSTT. H.A. 1, 1, 32 ; en parl. de choses, XÉN. An. 6, 5, 24, etc. ; ἀ. ἔργον, AR. Vesp. 1200, entreprise virile ; p. anal. ἀνδρ. θήρατρον, EL. V.H. 1, 1, filet solide ; τὸ ἀνδρεῖον, THC. 2, 39 ; EUR. Suppl. 510, courage viril ;
      2 en mauv. part, hardi, impudent, LUC. Ind. 3.

• Cp. -ότερος, PLAT. Rsp. 411 c, 459 c, etc. ; AR. Vesp. 1200. • Sup. -ότατος, PLAT. Rsp. 357 a, Leg. 648 a, etc.

➳ Éol. -έϊος, THCR. Idyl. 28, 10 ; 29, 33 ; ion. -ήϊος, η, ον, HDT. ll. cc. ; ANTH. App. 401, 9. Dans une inscr. att. ἀνδρέος, CIA. 2, 758, b, 2, 26 (334 av. J.C.) v. Meisterh. p. 33, 3.

Étym. ἀνήρ.

α, ον, Ion. ἀνδρήϊος, η, ον (codd. of Hdt. have the common form in the Comp. and Sup. ἀνδρειότερος, -ότατος, 1.79, 123), Delph. ἀνδρέος GDI 1724, al. : — of or for a man, στέγη dub. in A. Fr. 124; θαἰμάτια Ar. Ec. 75; opp. γυναικεῖος, Id. Th. 154, Archipp. 6D., Pl. R. 451c, X. Mem. 2.7.5; πέπλοι Theoc. 28.10 (where ἀνδρέϊοι); αὐλός (v. αὐλός) Hdt. 1.17; ἀ. ἀγορά the men΄s market, CIG 3657 (Cyzicus); ἀνδρεῖος (sc. σύλλογος) Test.Epict. 1.22, 2.29; ἀνδρεῖα ἠμπίσχετο vestem virilem, D.L. 3.46; ἀ. ἱμάτιον, = toga virilis, Plu. Brut. 14.
manly, masculine, courageous, ῥώμη Hdt. 7.153, etc. ; even of women, Arist. Pol. 1277b22, Po. 1454a23; and in bad sense, stubborn, ἀναίσχυντος καὶ ἀ. τὰ τοιαῦτα Luc. Ind. 3; neut., τὸ ἀνδρεῖον, = ἀνδρεία, Th. 2.39; καὶ τοῦτ’ ἐμοὶ τἀνδρεῖον ἡ προμηθία E. Supp. 510; ἔβησαν εἰς τἀνδρεῖον Id. Andr. 683. Adv. -ως Ar. Pax 498, al. ; Sup. -ότατα Pl. Plt. 262a. of animals, Arist. HA 488b17, cf. Pl. La. 196d, 196e. of things, strong, vigorous, λαφυγμός Eup. 148; θήρατρον Ael. VH 1.1. ἀνδρεῖα, τά, the public meals of the Cretans, also the older name for the Spartan φειδίτια or φιλίτια, Alcm. 22, Arist. Pol. 1272a3, Plu. Lyc. 12, Str. 10.4.18 (v.l. ἄνδρια).

(Her. ἀνδρήϊος, Theocr. 28.10 ἀνδρέϊος), männlich, den Mann betreffend, dem γυναικεῖος entgeggstzt, αὐλός Her. 1.17 ; Plat. δρᾶμα Rep. IV.451c ; μαθήματα Alc. 1, 187a ; ὑποδήματα Xen. Cyr. 8.2.5 ; ἱμάτιον Mem. 2.7.5 ; τὸ ἀνδρεῖον, das männliche Glied, Luc. D.meretr. 5, Mort. 28.2. Dah. bes. männlich, mutig, ῥώμη Her. 7.153. Bei Plat., der Gorg. 491b erkl. ἀνδρ. ἱκανοὶ ὄντες, ἃ ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, Ggstz von δειλός, Phaedr. 239a ; oft mit σώφρων vbdn, Prot. 349 ff.; von θαρραλέος, dreist, unterschieden, wie von θρασύς, Arist. Eth. Nic. 3.7 ; τὸ ἀνδρεῖον, Mannskraft, Thuc. 2.39 ; τὰ ἀνδρεῖα, die gemeinschaftlichen Mahlzeiten der Männer bei den Kretern, wie die φειδίτια bei den Spartanern, Ath. V.2.186b – Komp. ἀνδρειότερος, superl. -ότατος, Plat.
• Adv., ἀνδρείως, männlich, Ar. Pl. 490 ; mutig, Plat.

1. of or for a man , (Aeschulus Tragicus), etc.; for αὐλοὶ ἀνδρεῖοι, see. αὐλός.
2. manly, masculine , (Herdotus Historicus), attic; in bad sense, stubborn , (Lucian):—;neuter τὸ ἀνδρεῖον, by crasis τἀνδρεῖον, = ἀνδρεία, (Euripides)
3. of things, strong, vigorous , (Aristophanes Comicus) (ML)