ἀνα·χαιτίζω (f. ίσω, ao. ἀνεχαίτισα, pf. ἀνακεχαίτικα) :
   I (ἀνά, en haut) :
      1 secouer sa crinière, en parl. d’un cheval rétif ou effrayé, EUR. Rhes. 786, etc. ; PLUT. M. 150 a, etc. ; ἀν. τὴν κόμην, HLD. 2, 36, m. sign. ; p. ext. en parl. de pers. devenir rétif, regimber, SOPH. fr. 189 ; PLUT. Demetr. 34 ; en parl. de choses : ἀναχαιτίζουσα θάλαττα, PHILSTR. 835, mer agitée ; fig. secouer le joug des affaires, PLUT. Ant. 21 ;
      2 renverser ou culbuter un char en faisant se cabrer les chevaux, en parl. d’un taureau, EUR. Hipp. 1232 ;
      3 jeter à terre en redressant ses branches, EUR. Bacch. 1072 ;
   II (ἀνά, en arrière) arrêter (un cheval) par la crinière ; fig. ἀν. ναῦν δρόμου, LUC. Lex. 15, arrêter un navire dans sa course.

Étym. ἀνά, χαίτη.

(< χαίτη) of a horse, throw the mane back, rear up, ἀ. φόβῳ E. Rh. 786; κόμην ἀ. Hld. 2.36; metaph of men, become restive, S. Fr. 179, Plu. Demetr. 34; θάλαττα ἀναχαιτίζουσα a turbulent sea, Philostr. Im. 2.17. c. acc., throw a rider, φυλάσσων μὴ ἀναχαιτίσειέ νιν, of a branch, E. Ba. 1072; metaph, overthrow, upset, ἔσφηλε κἀνεχαίτισεν Id. Hipp. 1232, cf. Tim. Pers. 18; ἀνεχαίτισε καὶ διέλυσε D. 2.9; ἀνακεχαίτικεν [ἡμᾶς], of wine, Anaxandr. 3; βίος ἀναχαιτισμένος Epicur. Sent.Vat. 57. c. gen., ἀ. τῶν πραγμάτων shake off the yoke of, retire from business, Plu. Ant. 21; ἀ. ἐκ… 2.611f (cj.).
lose, be disappointed of, ἑνὸς δὲ… οὐκ ἀνεχαιτίσθην τῆς φιλίας one [sage] did not disappoint me, Harp.Astr. in Cat.Cod.Astr. 8(3).136.9 (s.v.l.).
hold back by the hair; hence generally, check, τοῦ δρόμου τὸ ῥόθιον Luc. Lex. 15, cf. Procop. Goth. 4.18; restrain, ἐπιδρομάς Id. Aed. 2.11; πόλεμον Memn. 51; ἀ. [τὸ θυμικὸν] τῆς ἀλόγου ὁρμῆς Alex.Aphr. in Top. 372.17.

(χαίτη),
1) eigtl. von einem wilden Rosse, das die Mähnen sträubt (τὴν κόμην Philostr. p. 863), sich bäumen und den Reiter abwerfen, Plut. Conv. Sap. 4 ; τοὺς ἐπιβάτας ἀναχαιτίσαντες ἀποσείονται Dion.Hal. 5.15 ; vgl. ἵπποι ἀνεχαίτισαν φόβῳ Eur. Rhes. 785 ; übh. abschütteln, abwerfen, Bacch. 1072 ; vgl. ἁψῖδα Hippol. 1232 ; ἀνακεχαίτικεν, er hat umgestoßen, Anaxandr. Ath. XI.481f ; dah. übertr., von widerspenstigen Menschen : die bestehende Ordnung umstürzen, ἅπαντα ἀνεχαίτισε καὶ διέλυσε Dem. 2.9, wozu Harp. Erkl. ἀντὶ τοῦ ἀνέκοψεν ἢ ἀνέτρεψεν gehört ; vgl. δῆμος ἀναχαιτίσας Plut. Demetr. 84, wozu Suid. Erkl. ἀπειθεῖν gehört ; auch mit dem gen., ἀνεχαίτισε πραγμάτων, er machte sich von Geschäften frei, schaffte sie sich vom Halse, Plut. Ant. 21.
2) zurückhalten, τὴν ναῦν τοῦ δρόμου Luc. Lexiph. 15 ; vgl. Tragodop. 305 ; eigtl. bei den Haaren zurückziehen, B.A. 19 ἀνακόψαι εἰς τοὐπίσω.