ἀνα·τρέχω (f. ἀναδραμοῦμαι, etc.) :
   I (ἀνά, en haut) :
      1 courir en haut : πρὸς τὰ μετέωρα, THC. 3, 89 ; κατὰ τὸν Ἀκροκόρινθον, XÉN. Hell. 4, 4, 4, s’élancer en courant vers les hauteurs ; gravir en courant l’Acrocorinthe ;
      2 se lever et courir, s’élancer, HDT. 3, 36, etc. ; d’où se lever vivement : ἐκ τῆς κοίτης, HDT. 7, 15 ; ἐκ τοῦ θρόνου, HDT. 7, 212, se lever vivement de son lit, de son siège ;
      3 jaillir : ἐγκέφαλος ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς, IL. 17, 297, la cervelle jaillit de la blessure ;
      4 pousser, croître avec force, au propre et au fig., IL. 18, 56 ; HDT. 8, 55 ; TH. C.P. 1, 12, 2 ; 3, 23, 3, etc. ; fig. croître (en puissance, en force, etc.) en parl. de cités, de peuples, de particuliers, DS. 5, 12 ; ἀν. εἰς τὸ πρῶτον ἀξίωμα, PLUT. Popl. 21, s’élever jusqu’aux premières dignités ; abs. ἀνατρέχει ἡ πολυτέλεια, PLUT. Mar. 34, le luxe s’accroît rapidement ;
   II (ἀνά, en arrière) :
      1 courir en arrière, d’où se retirer vivement, IL. 16, 813, etc. ; en parl. du reflux de la mer, PLUT. M. 915 a ;
      2 fig. faire retour, revenir : εἰς τὰς τάξεις, POL. 2, 67, 6, revenir à leur poste, en parl. de soldats ; de même en parl. de vaisseaux, POL. 1, 50, 4, etc. ; de chevaux qui s’étaient écartés de la route, POL. 3, 53, 10, etc. ; fig. εἰς τὴν προϋπάρχουσαν φιλίαν, DS. 20, 59, en revenir à la première amitié ; avec ἐπί et l’acc. POL. 5, 40, 4 ;
      3 se reporter à, revenir sur : τοῖς χρόνοις, POL. 1, 12, 6, sur les temps passés ; κῦδος ἀνατρέχειν ὕμνῳ, PD. O. 8, 54, retracer dans un chant la gloire de qqn ;
      4 revenir sur (ses paroles, ses actes, etc.) càd. s’amender, POL. 2, 13, 4 ; d’où trans. amender : ἐλάττωσιν, PLUT. M. 2 c ; LUC. Ind. 4, un défaut.

➳ Fut. 3 sg. poét. ἀναδράμεται, ANTH. 9, 575. Pf. poét. ἀναδέδρομα, OD. 5, 412 ; [ἀνᾱτρέχω] THCR. Idyl. 13, 11.

fut. -δραμοῦμαι Luc. Ind. 4, poet. 3 sg. -δράμεται AP 9.575 (Phil.); aor. -έδραμον (v. infr.); aor. subj. Med. ἀναδράμηται Hp. Ep. 19 (Hermes 53.69): — run back, ὁ μὲν αὖθις ἀνέδραμε Il. 16.813, cf. 11.354; ἀνά τ’ ἔδραμ’ ὀπίσσω 5.599; return, of the sea, Plu. 2.915a; εἰς τὰς ἐξ ἀρχῆς τάξεις Plb. 2.67.6; εἰς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν Plu. Pel. 31; εἰς τὴν προϋπάρχουσαν φιλίαν D.S. 20.59; of property, revert, ἐπί τινα Just. Nov. 7.4; in writing, recur to a point, ἐπί τι Plb. 5.40.4; abs., ἀ. τοῖς χρόνοις 1.12.6, al. c. acc., retrace, traverse, κῦδος ἀνέδραμον ὕμνῳ Pi. O. 8.54, cf. Semon. 10; undo, ἁμαρτιαν Men. 15D. ; ἀ. τὴν τῆς φύσεως ἐλάττωσιν make amends for, Plu. 2.2c, cf. Luc. Ind. 4.
revert, ἐπὶ τοὺς λόγους, τὴν ὕλην, Plot. 5.8.1; return to source, of light, 4.5.7; run back to (logically), ἐπὶ τὴν κοινοτάτην αἰτίαν Phld. D. 1.16, cf. Plot. 6.1.30.
have recourse to, ἐπὶ… Luc. Abd. 11, al., Eun. Hist. p. 251 D.
jump up and run, start up, of men, ἀναδραμὼν ἔθεε Hdt. 3.36; ἐκ τῆς κοίτης, ἐκ τοῦ θρόνου, Id. 7.15, 212; πρὸς τὰ μετέωρα Th. 3.89, cf. X. HG 4.4.4. of things, ἐγκεφαλος δὲ… ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς the brains spurted up from the wound, Il. 17.297; σμώδιγγες… ἀνέδραμον weals started up under the blow, 23.717; slip up, Gal. 18(1).829; run or spread over, τὸ πάθος ἀ. ἐπὶ τὴν χεῖρα Plu. 2.978c; ἔρευθος ἀ. Call. Lav. Pall. 27.
run up, shoot up, of plants, ὁ δ’ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος Il. 18.56, cf. Hdt. 8.55; hence, of cities and peoples, shoot up, rise quickly, ἀνά τ’ ἔδραμον καὶ εὐθενήθησαν Hdt. 1.66, cf. 7.156; ἀ. εἰς ἀξίωμα Plu. Publ. 21; ἀ. τοῖς βίοις, ταῖς ἐλπίσι, D.S. 5.12, 18.20; ἀ. ἡ πολυτέλεια increased, Plu. Mar. 34. λίσση δ’ ἀναδέδρομε πέτρη the rock ran sheer up, Od. 5.412. metaph, soar aloft, of digression to a nobler theme, ἀνέδραμε πρὸς τὴν ἐν οὐρανῷ λύραν Anon. in SE 40.23.

(τρέχω), fut. ἀναδράμομαι Phil.Thess. 24 (IX.575),
1) zurücklaufen, sich eilig zurückziehen, ἀνά τ' ἔδραμ' ὀπίσσω Il. 5.599 ; ὦκ' ἀπέλεθρον ἀνέδραμε 11.354 ; αὖτις 16.813 ; öfter Pol., bes. von Schiffern, 1.50 ; ἀναδραμεῖν τοῖς χρόνοις, zurückgehen und weiter ausholen, 1.12 ; öfter auch ἐπί τι, 5.40 ; εἰς τὴν αὑτοῦ φύσιν, in seine gewöhnliche Natur zurückverfallen, Plut. Pelop. 31. Dah. in seiner Meinung zurückgehen, dieselbe ändern, u. so ἀνατρέχουσι καὶ διορθοῦνται σφᾶς αὐτούς Pol. 26.3, vgl. 2.13 ; τὴν τῆς φύσεως ἐλάττωσιν, den Mangel der Natur verbessern, Plut.; vgl. Luc. adv.Ind. 4 ; aus Men. = ἀναλύειν, Suid., Zon.
2) in die Höhe laufen, aufspringen, Her. 7.218 und öfter ; πρὸς τὰ μετέωρα Thuc. 3.89 ; Xen. Hell. 4.4.4 ; von leblosen Dingen, ἀναδέδρομε πέτρη, ein Felsen steigt empor, Od. 5.412, 10.4 ; ἐγκέ. φαλος ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς, das Gehirn spritzte aus der Wunde, Il. 17.297 ; σμώδιγγες, es liefen Schwielen auf, 23.717 ; aufwachsen, ὁ δ' ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος Il. 18.56, 437 ; Her. 1.66, 7.156 ; ἐκ ῥίζης ἀναδέδρομεν Antip.Sid. 18 (VI.115); ὀμίχλη, νέφος, Mus. 232 ; Plut. Arat. 21. Uebertr., ἀναδραμεῖν εἰς ἀξίωμα, zu Ansehen emporsteigen, Plut. Popl. 21.
3) durchlaufen, κῦδος ὕμνῳ, besingen, Pind. Ol. 8.54.