ἀν·αρτάω-ῶ :
      1 suspendre : λαιμὸν ἀν. μελάθρῳ, A.RH. 3, 789, suspendre son cou au plafond, se pendre ; ἀν. ἑαυτόν, PLUT. M. 841 a, m. sign. ; au pass. être pendu, PLAT. Gorg. 525 c ; fig. ἀναρτᾶσθαι ταῖς ὄψεσι πρός τινα, PLUT. Oth. 3. avoir les yeux attachés sur qqn ;
      2 tenir en suspens : fig. : τινα ταῖς ὑποσχέσεσι, LIB. 4, 629, qqn par les promesses qu’on lui fait ; τὴν ἐπιθυμίαν, ALCIPHR. 1, 22, le désir (de qqn) ;
      3 faire dépendre de, fig. : ἐς θεοὺς ἀν. τι, EUR. Ph. 705, abandonner à la décision des dieux ; d’où au pass. dépendre de : ἐκ τοῦ ἐμοῦ νεύματος, LUC. Tim. 5, d’un signe de ma volonté ; ταῖς ἐπιθυμίαις, PLUT. M. 989 d, dépendre ou être l’esclave de ses désirs ; ἀναρτωμένους ἐλπίσιν ἐξ ἐλπίδων, DÉM. 346, 27, se rattachant d’espérances en espérances ;
      4 p. suite, rattacher à, rapporter à, d’où au pass. se rattacher à, appartenir à : ἁμαρτήματα εἰς θεὸν τιμωρὸν ἀνηρτημένα, PLAT. Leg. 729 e, fautes dont le châtiment appartient à la divinité ;

Moy. :
      1 attacher à soi, rendre dépendant de soi : τινα, XÉN. Cyr. 1, 4, 1, qqn ; d’où soumettre, XÉN. Cyr. 1, 1, 5 ;
      2 s’attacher à, se charger de, être prêt à, inf. HDT. 1, 90, etc.

➳ Pf. pass. au sens moy. DH. 11, 46. Pf. pass. ion. ἀνάρτημαι, HDT. 1, 90 ; 7, 8, etc.

hang to or upon, ὀνάρταις (Aeol. pres. part.) χέρρας ὐμ ἐμμάτων {χέρρ’ ἀπ̣ύ μ’ ἐμμάτων} Alc. Supp. 4.21; λαιμὸν ἀ. μελάθρῳ A.R. 3.789; hang up, ἑαυτόν Plu. 2.841a; τὸ ζῆν ib. 314b; — but mostly, metaph, attach to, make dependent upon, δήμῳ… μήτε πᾶν ἀναρτήσῃς κράτος E. Fr. 626.1; ἀ. ἑαυτὸν εἰς δῆμον D. Ep. 3.23; ἐς θεοὺς ἀ. τι leave it depending upon them, E. Ph. 705; Rhet., ἀ. τι τῇ ὑποστάσει Aristid. Rh. 1 p. 480S.
keep in suspense, Alciphr. 1.22; uplift, ταῖς ὑποσχέσεσι Lib. Decl. 33.26.
suspend, i.e.
withhold, c. dat., τὸ σιτηρέσιόν τινι Just. Nov. 88.2.1. Pass., to be hung up, παραδείγματα ἀνηρτημένους as examples, Pl. Grg. 525c.
depend upon, ἔκ τινος Id. Ion 533e; metaph, ἐλπίσιν ἐξ ἐλπίδων ἀναρτωμένους clinging to one hope after another, D. 19.18; ἀνηρτῆσθαι εἰς… to be referred or referable to…, τὰ ἁμαρτήματα… εἰς θεὸν ἀνηρτημένα τιμωρόν Pl. Lg. 729e; τὰ ἄλλα πάντα εἰς τὴν ψυχὴν ἀ. Id. Men. 88e; ὅτῳ ἀνδρὶ εἰς ἑαυτὸν ἀνήρτηται πάντα Id. Mx. 247e; ἀνηρτημένοι ταῖς ὄψεσιν πρός τινα hanging on one with their eyes, Plu. Oth. 3; ταῖς ἐπιθυμίαις εἴς τι Id. 2.989d; ἀνηρτημένοι ταῖς ψυχαῖς in suspense, D.S. 33.5. Med., also with pf. Pass., = Act., D.H. 11.46; hence, attach to oneself, make dependent upon one, τινά X. Cyr. 1.4.1; subdue, ib. 1.1.5.

1) auf-, anhängen, τινός, an etwas, Ap.Rh. 3.789 ; übertr., ἐλπίσι τινὰ ἀναρτᾶν, Einen durch Hoffnung spannen, sowohl aufrichten, als ungewiß machen, εἰς τὸ θεῖον ἀνηρτῆσθαι ταῖς ἐλπίσι Plut. Num. 15. seine Hoffnung auf Gottgesetzt haben ; vgl. εἰς θεοὺς ἀναρτᾶν Eur. Phoen. 712 ; αἱ ἐλπίδες ἀναρτηθεῖεν ἐς αὐτόν Pol. 10.3 ; ἑαυτὸν εἴς τινα, sich an Jemand hängen, sich auf ihn verlassen, Dem. ep. 3 p. 1480.5 ; ἀνήρτηται εἰς ἑαυτὸν πάντα τὰ πρὸς εὐδαιμονίαν φέροντα ἀνδρί Plat. Menex. 247e, der alles von sich abhängig gemacht, auf sich begründet hat ; vgl. εἰς τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι Men. 88e ; Legg. V.729e ; ἡ δύναμις ἐξ ἐκείνης τῆς λίθου ἀνήρτηται, haftet an jenem Steine, Ion 533e ; ἐκ τοῦ ἐμοῦ νεύματος ἀνηρτημένος, von meinem Winke abhängig, Luc. Tim. 5 ; ἀνηρτημένοι ταῖς ὄψεσιν πρός τινα Plut. Otho 3. – Med., τινά, Jemanden für sich gewinnen, Xen. Cyr. 1.4.1, 2.2.29 ; φῦλα, sich unterwerfen, 1.1.5.
2) ἀνηρτημένος ποιεῖν, ἔρδειν, der sich vorgenommen hat, etwas zu tun, Her. 1.90, 6.88.