ἀνα·ρριχάομαι-ῶμαι (impf. ἀνερριχώμην, f. ἀναρριχήσομαι, ao. ἀνερριχησάμην, pf. inus.) [ῐ] se hisser avec les mains ou les pieds, grimper : εἰς τὸν οὐρανόν, AR. Pax 70, grimper jusqu’au ciel (au moyen d’échelles) ; ἐπὶ τοὺς κρημνούς, EL. N.A. 7, 24, grimper au haut des précipices ; ou simpl. avec l’acc. : ἀναϐασμοὺς τοῖς γόνασιν ἀν. DC. 43, 21, gravir des degrés en montant à genoux.

impf. ἀνερριχώμην Ar. Pax 70, Aristaenet. 1.20; fut. -ήσομαι Poll. 5.82; aor. ἀνερριχησάμην D.C. 43.21; — in Suid. and EM the augm. tenses are written ἀνηρρ, cf. ἀρριχάομαι : — clamber up with the hands and feet, scramble up, ἀ. ὥσπερ οἱ πίθηκοι ἐπ’ ἄκρα τὰ δένδρα Hellanic. 197 J. ; ἀ. εἰς οὐρανόν Ar. l.c. ; also in late Prose, Philostr. Im. 2.28, Ael. NA 7.24, 10.29, Aristaenet. 1.3, Lib. Or. 18.238, etc. ; rarely c. acc., τοὺς ἀναβασμοὺς τοῖς γόνασιν ἀ. D.C. l.c. ; τὸν τοῖχον Aristaenet. 1.20 (s. v.l., <πρὸς> add. Pierson); — ridiculed as obsolete by Luc. Lex. 8.

oder nach Thom.Mag. u. B.A. 19 besser ἀναριχάομαι, mit Händen u. Füßen emporklettern, emporstreben, eigtl. ion., Hippocr.; εἰς τὸν οὐρανόν ἀνερρχᾶτο Ar. Pl. 70 ; Aristaen. 1.20 ; ἀναρριχησάμενος Luc. Lexiph. 8 ; vgl. Pierson Moer. p. 64.