ἀνα·μένω (f. -μενῶ, ao. ἀνέμεινα, pf. inus.) :
      1 attendre patiemment : τινά, HDT. 9, 57 ; THC. 1, 90, qqn ; τι, OD. 19, 342 ; HDT. 7, 42, 54 ; THC. 2, 84 ; ESCHL. Eum. 240 ; qqe ch. ; φασγάνου τομάς, EUR. Or. 1101, attendre (ne pas prévenir) l’instant où il faudra se tuer par le fer ; avec ἕως ἄν, PLAT. Lys. 209 a ; ou ἔστε, XÉN. Cyr. 8, 1, 44, attendre jusqu’à ce que, attendre que ; avec une prop. inf. HDT. 8, 15 ; THC. 4, 120 et 135 ; XÉN. An. 3, 1, 14 et 24, attendre que ; avec un n. de chose pour sujet, EUR. Andr. 44, Bacch. 964, Ion 578 ; μάχαι καὶ πόνοι ἑτέρους ἀναμένουσι, PHIL. V. Mos. 1, des combats et des fatigues, voilà ce qui attend les autres ;
      2 attendre de pied ferme : τινά, PD. P. 6, 31, qqn ; d’où supporter patiemment, acc. XÉN. Mem. 2, 1, 30, etc.

➳ poét. ἀμμένω, SOPH. Tr. 527, El. 1397, etc.

poet. ἀμμένω, Aeol. ὀμμένω Alc. 41: — wait for, await, ἀνέμεινα… Ἠῶ δῖαν Od. 19.342; νύκτα, τὸν ἥλιον, Hdt. 7.42, 54; τέλος δίκης A. Eu. 243; freq. in E., and Att. Prose; — οὐδὲ… ἐπιθυμίαν ἀναμένεις dost not wait for desire to arise, X. Mem. 2.1.30, cf. Smp. 4.41; ἀ. τινά Hdt. 9.57; face an enemy in battle, Pi. P. 6.31; c. acc. et inf., οὐκ ἀ. τοὺς Ἕλληνας μάχης ἄρξαι Hdt. 8.15; ἀ. φῦναι τὰς τρίχας Id. 5.35; ἀ. ἡμέραν γενέσθαι Th. 4.135, cf. 120; foll. by relat. clauses, ἀ. ἕως ἄν… Pl. Ly. 209a; ἀ. αὐτοὺς ἔστ’ ἐμφάγοιέν τι X. Cyr. 8.1.44; ποῖ χρῆν ἀναμεῖναι; i.e. ἐς τίνα χρόνον; Ar. Lys. 526; abs., wait, stay, Ἑρμῆς… οὐκέτ’ ἀμμένει S. El. 1397, cf. 1389, Tr. 528, Ar. Ra. 175; c. part., πεινῶν ἀ. Id. V. 777.
put off, delay, X. Cyr. 1.6.10; c. inf., D. 19.224.

(μένω), er-, abwarten, ἠῶ δῖαν Od. 19.342 ; νύκτα Her. 7.42 ; μέμνονα Pind. P. 6.31 ; vgl. Aesch. Eum. 234 ; auch in att. Prosa ; auch οὐκ ἀναμένουσιν ἕως ἂν ἡλικίαν ἔχῃς, sie warten nicht, bis daß, Plat. Lys. 209a ; ἀνέμενεν αὐτούς, ἔστ' ἐμφάγοιέν τι Xen. Cyr. 8.1.44 ; mit acc. c. infin., Her. 8.15 ; οὐκ ἀνέμεινεν ἡμέραν γενέσθαι Thuc. 4.135 ; ποίαν δ' ἡλικίαν ἐμαυτῷ ἐλθεῖν ἀναμένω ; bis zu welchem Alter soll ich warten ? Xen. An. 3.1.14 ; μὴ ἀναμένωμεν ἄλλους ἐφ' ἡμᾶς ἐλθεῖν, laßt uns nicht warten, bis, 3.1.24 ; auch mit dem partic., ἀνέμενον Κλέανδρον, ὡς ἥξοντα An. 6.4.1 ; ἀναμένειν τὸ πορίζεσθαι τὰ ἐπιτήδεια ἔστ' ἄν, mit dem Anschaffen von Lebensmitteln warten, dies aufschieben, bis, Cyr. 1.6.10. Dah. ausdauern, ertragen, κακουργίας Dem. 24.94 ; φασγάνου τομάς Eur. Or. 1099. Bei Sp. nicht gebräuchlich.

ἀνα-μένω
[in LXX for קָוָה pi. ;]
to await 'one whose coming is expected, perhaps with the added idea of patience and confidence' with accusative, 1Th.1:10 (see M, Th., in l; MM, VGT, see word).†
(AS)