ἀνα·κρεμάννυμι (f. -κρεμάσω, d’où -κρεμῶ, etc.) suspendre : τι πασσάλῳ, OD. 1, 440, qqe ch. à un clou ; τινα, HDT. 9, 120, pendre qqn ; ἑαυτόν, DS. 2, 6, se pendre ; fig. τὴν πίστιν εἴς τινα, POL. 8, 21, 3, rattacher ses espérances à qqn ; ἔκ τινός τι, PLAT. Ion 536 a, faire dépendre qqe ch. de qqn ; ἀπὸ τῶν ἐλπίδων, ESCHN. 68, 2, tenir en suspens par l’espérance.

➳ Ao. part. poét. ἀγκρεμάσας, EUR. (STOB. Fl. 55, 4) ; ANTH. 9, 323 ; fém. ἀγκρεμάσασα, OD. 1, 440.

poet. ἀγκρεμάννυμι; — Pass., -κρέμαμαι : — hang up on a thing, πασσάλῳ ἀγκρεμάσασα Od. 1.440; τὰς πέδας ἀνεκρέμασαν ἐς τὴν ἀκρόπολιν, as a votive offering, Hdt. 5.77; τὰ ὅπλα πρὸς τὸ Ἀθήναιον ib. 95; ἀ. τινά crucify, Id. 9.120; βροχὸν ἑαυτῷ περιθεὶς ἀνεκρέμασε D.S. 2.6; suspend a wounded limb in a sling, Hp. Art. 22; — Pass., ἀνακρεμαμένου τοῦ νέκυος being hung up, Hdt. 2.121. γ’ ; τούτου… τοῦ ἀνακρεμασθέντος Id. 9.122, cf. 7.194.
make dependent, ἀ. ἐξ ἀλλήλων τὴν δύναμιν Pl. Ion 536a; ἀνακρεμάσας [ὑμᾶς] ἀπὸ τῶν ἐλπίδων Aeschin. 3.100; ἀ. τὴν πίστιν εἴς τινα Pib. 8.19.3.

(κρεμάννυμι), aufhängen, πασσάλῳ ἀγκρεμάσασα χιτῶνα Od. 1.440 ; ἀνακρεμασθείς Her. 9.122 ; ἐς, πρός τι ἀνεκρέμασαν, 5.77, 95 ; Plat. Tim. 90b ; anknüpfen, ἐξ ἀλλήλων τὴν δύναμιν, Ion 536a ; dah. spannen, von Furcht u. Hoffnung, ἀνακρεμάσας ἀπὸ τῶν ἐλπίδων, Aesch. 3.100 ; ἀνακρεμάσαι πᾶσαν τὴν πίστιν εἴς τινα, sein ganzes Vertrauen auf einen setzen, Pol. 8.21.3 ; – λόφους ἀνακρεμαννὺς μεγάλοις ὀρύγμασιν Plut. Lucull. 39, d.i. unterminieren. – DS. 2.6 braucht ἀνεκρέμασε für : sich erhenken.