ἀναισχυντέω-ῶ, n’avoir pas honte, être sans pudeur, THC. 1, 37 ; AR. Lys. 460 ; πρός τινα, XÉN. Conv. 8, 33, être impudent à l’égard de qqn ; avec un part. n’avoir pas honte de, AR. Th. 708 ; PLAT. Crit. 33 c ; au pass. être traité avec impudence, ARSTT. Rhet. 3, 11, 3.

Étym. ἀναίσχυντος.

to be ἀναίσχυντος, to be shameless, behave impudently, Ar. Lys. 460, Th. 1.37, And. 2.4; πρός τινα X. Smp. 8.33; also c. part., ἀναισχυντεῖ ποιῶν he is impudent enough to do, Ar. Th. 708; ἀ. διαλεγόμενος Pl. Cri. 53c; c. acc. cogn., ποῖα… ἀναισχυντοῦσιν Arist. Rh. 1383b12. trans., treat shamelessly, and Pass., to be so treated, ὁ ἀναισχυντῶν πρὸς τὸν ἀναισχυντούμενον ib. 1412a6.

unverschämt sein u. handeln, Thuc. 1.37 u. Folgde ; c. part., Plat. Crit. 53c ; ποιῶν Ar. Thesm. 708 ; λόγῳ Dem. Lept. 133 ; οὐδέν 26.8 ; περί τινος, ich schäme mich nicht darüber, Isocr., frech sein ; Sp., wie Pol. 30.8.4 ; pass., unverschämt behandelt werden, Arist. rhet. 3.11.