'ἀνα·δύομαι (f. -δύσομαι, ao.2 ἀνέδυν, pf. ἀναδέδυκα) :
      1 (ἀνά, en haut) se lever hors de, surgir : ἀλός, IL. 1, 359, du sein de la mer : avec l’acc. ἡ δ' ἀνεδύσατο κῦμα θαλάσσης, IL. 1, 496, elle s’éleva sur les flots de la mer ; Ἀφροδίτη ἀναδυομένη, STR. 14, 2, 19 Kram. ; PLIN. H.N. 35, 36, 15, Aphrodite sortant du sein des flots (Vénus Anadyomène) célèbre tableau d’Apelle ;
      2 (ἀνά, en arrière) se dérober (litt. se plonger) OD. 9, 377 ; ἐς ὅμιλον, IL. 7, 217, rentrer dans la foule des guerriers ; avec l’acc. ἀν. πόλεμον, IL. 13, 225, reculer devant un combat ; fig. ἀν. τὰ ὡμολογημένα, PLAT. Theæt. 145 c, refuser d’exécuter les conventions ; avec l’inf. : οὐκ ἀναδύεσθαι, AR. Ran. 860, être prêt à (faire qqe ch.) ; abs. reculer : οὗ σεμνότητος ἔργον ἀνδυώμεθα, EUR. I.A. 1344, là où la fierté sera de mise, retirons-nous pudiquement, càd. réservons la pudeur pour les cas où la retenue sera à sa place ; refuser, XÉN. Conv. 5, 5 ; se dérober, DÉM. 102, 12, etc.

➳ Prés. 3 sg. poét. ἀνδύεται, IL. 13, 225.

'

Ep. 3 sg. ἀνδύεται [υ] Il. 13.225; fut. -δύσομαι [υ]; aor. ἀνεδυσάμην, Ep. 3 sg. -ατο or -ετο ; aor. intr. ἀνέδυν, subj. ἀναδύῃ or opt. ἀναδύη [υ] Od. 9.377; pf. ἀναδέδυκα ; (v. δύω): — come up, rise, esp. from the sea, c. gen., ἀνέδυ πολιῆς ἁλὸς ἠΰτ’ ὀμίχλη Il. 1.359; ἀνεδύσατο λίμνης Od. 5.337; c. acc., ἀνεδύσετο κῦμα θαλάσσης Il. 1.496; abs., εἴπερ ἀναδύσει πάλιν Ar. Ra. 1460; Ἀφροδίτη ἀναδυομένη, a famous picture by Apelles, Str. 14.2.19, Plin. HN 35.91, cf. AP 12.207 (Strat.).
shrink back, withdraw, Od. 9.377; ἀναδῦναι ἂψ λαῶν ἐς ὅμιλον Il. 7.217; hesitate, shirk, ἕτοιμός εἰμ’ ἔγωγε, κοὐκ ἀναδύομαι, δάκνειν Ar. Ra. 860, cf. Lys. 16.15, X. Smp. 5.2, D. 8.50, 19.210, Men. Epit. 205; of rivers, fail, Plu. Thes. 15. rarely c. acc., draw back from, shun, ἀνδύεται πόλεμον Il. 13.225, cf. D.H. 5.52; ἀναδύεσθαι τὰ ὡμολογημένα back out of one΄s admissions, Pl. Tht. 145c.

fut. ἀναδύσομαι, aor. ἀνέδυν, perf. ἀναδέδυκα (s. δύω),
1) hervortauchen aus der Tiefe, ἁλός Il. 1.359 ; ἀνεδύσετο λίμνης Od. 5.337 ; κρήνης Ap.Rh. 1.1128 ; mit dem acc., ἥ γ' ἀνεδύσετο κῦμα θαλάσσης Il. 1.496 ; gew. ohne Casus ; bes. vom Aufgehen der Sonne, die aus dem Meere aufzutauchen scheint ; Ἀφροδίτη ἀναδυομένη, die aus dem Meere steigende, ein Gemälde des Apelles.
2) sich zurückziehen, zurücktreten, ἐς ὅμιλον Il. 7.217 ; μή τις ἀναδύη Od. 9.377 ; ἀνδύεται πόλεμον, er meidet den Kampf, Il. 13.225 ; gew. abs., Xen. conv. 5.2 ; Lys. 16.15 ; ἐὰν δέῃ τι ποιεῖν, ἀναδυόμενοι Dem. 8.77, u. öfter ; neben μέλλω, zaudern, Ep. 1 ; τὴν ἔξοδον, die Expedition vermeiden, Pol. 4.7.6 ; – c. inf., δάκνειν οὐκ ἀναδ., neben ἕτοιμός εἰμι, Ar. Ran. 859. – Dah. μὴ ἀναδύου τὰ ὡμολογημένα, nimm dein Zugeständnis nicht zurück, Plat. Theaet. 145c. – Von Flüssen, zurücktreten, Plut. Thes. 15.