ἀνα·δέω-ῶ (f. -δήσω, ao. ἀνέδησα ; pass. ao. ἀνεδέθην, pf. ἀναδέδεμαι) :
      1 attacher en relevant, TH. H.P. 2, 6, 4 ;
      2 attacher en haut, particul. attacher sur la tête, d’où couronner : ἀν. χρυσῷ στεφάνῳ, THC. 4, 121, d’une couronne d’or ; ἀν. δάφνᾳ κόμας, PD. P. 10, 40, ceindre ses cheveux de laurier ; ἀν. τινα στεφάνοις, PD. ceindre qqn de couronnes ; ἀν. δᾷδας πρὸς ἕκαστον κέρας, PLUT. Fab. 6, attacher des torches à chaque corne ; fig. ἀν. τροφῇ, PLAT. Rsp. 465 d, honorer qqn en lui assurant la nourriture ;
      3 rattacher à (litt. en remontant à) ἀν. ἑαυτὸν ἔς τινα, HDT. 2, 143, rattacher son origine à qqn ;

Moy. :
      1 attacher sur soi ou pour soi : κόμας, PD. N. 11, 28, la chevelure ; τὰς κεφαλὰς μίτρῃσι, HDT. 1, 195, se ceindre la tête d’un bandeau, en parl. d’une troupe ; κρώϐυλον ἀν. τῶν τριχῶν, THC. 1, 6, nouer sa chevelure ;
      2 attacher à soi-même ou pour tirer à soi, acc. THC. 7, 25 ; ἀν. τὰ σκάφη τῶν νεῶν, THC. 1, 50, etc. remorquer à l’aide d’un câble les coques des bâtiments ; fig. ἀν. τινα, EL. V.H. 4, 9, s’attacher qqn ;
      3 fig. rattacher à : τι ἔκ τινος, PLUT. M. 332 e, faire dépendre une chose d’une autre.

➳ Ao. part. poét. ἀνδησάμενος, PD. N. 11, 28.

poet. ἀνδέω, Att. contr. part. ἀναδῶν (infr. I. 2); fut. -δήσω ; aor. ἀνέδησα (v. infr.); pf. ἀναδέδεκα Nic.Dam. p. 113D. ; — Med. and Pass., Att. contr. ἀναδοῦνται, ἀναδούμενος (infr. I. 2, III); — Pass., pf. -δέδεμαι : — bind, iie up, wreath, δάφνᾳ κόμας ἀναδήσαντες Pi. P. 10.40; στέφανοι ἀνέδησαν ἔθειραν I. 5 (4).9; — Med., ἀναδέεσθαι τὰς κεφαλὰς μίτρῃσι bind their heads…, Hdt. 1.195; ἀνδησάμενος κόμαν having wreathed one΄s hair, Pi. N. 11.28, cf. I. 1.28; — so in Pass., μίτρᾳ ἀναδεδεμένος τὴν κόμην Luc. DDeor. 18.1; κρωβύλον ἀναδεῖσθαι τῶν τριχῶν bind one΄s hair into a knot, Th. 1.6; στέμμ’ ἀναδησάμενος having bound his brows with the fillet, Epigr.Gr. 873.4 (Cyrene); τίς τοσάσδε… ἀνεδήσατο νίκας; who has won so many crowns of victory? Simon. 10; metaph, τὴν ἀρχήν App. BC 1.84; κλέος, κράτος, Procop. Vand. 2.27, Pers. 1.14; ἆθλον Chor. Zach. 6.9. c. acc. pers., crown, τινὰ στεφάνοις Pi. P. 2.6; λήροις (Com. for στεφάνοις) ἀναδῶν τοὺς νικῶντας Ar. Pl. 589; ἀ. τινὰ εὐαγγέλια crown him for good tidings, 764; τὸν ἡνίοχον Th. 5.50; — metaph in Pass., τροφῇ τε καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν, ὅσων βίος δεῖται, ἀναδοῦνται are well furnished with…, Pl. R. 465d. ἀναδῆσαι τὴν πατριὴν ἐς ἑκκαιδέκατον θεόν trace one΄s family to a god in the sixteenth generation, Hdt. 2.143. Med., fasten by a rope to oneself, ὤνευον ἀναδούμενοι τοὺς σταυρούς Th. 7.25; esp. of a ship, ἀναδούμενος ἑλκειν take in tow, 1.50, 2.90, etc. ; metaph, ἀναδεῖσθαί τινας attach them to oneself, Aristid. Or. 46 (3).25, Ael. VH 4.9, Luc. Im. 1; ἀπὸ τῶν ὤτων τινὰ ἀναδησάμενος Id. Scyth. 11; ἀναδεῖσθαί τι ἔκ τινος makedependent upon…, Plu. 2.222e; ἐκ τοῦ φιλοκάλου μάλιστα τῆς ψυχῆς ἀναδούμενος τὴν πίστιν 343a; — Pass., ἀναδεδέσθαι ἔκ τινος, εἰς τὴν ὀροφήν, Id. Dio 26, Eum. 11.

(δέω¹),
1) umbinden, umkränzen, τινὰ στεφάνοις, κόμας δάφνᾳ, Pind. P. 2.6, 10.40 ; ὃν στέφανοι ἀνέδησαν ἔθειραν I. 4.8 ; med., ἀνδησάμενοι κόμας ἐν ἔρνεσιν N. 11.28 ; τοὺς νικῶντας Ar. Plut. 589 ; komisch, κἀγὼ δ' ἀναδῆσαι βούλομαι εὐαγγέλιά σε – κριβανωτῶν ὁρμαθῷ, mit einem Prätzelting, 764 ; so auch in Prosa, στεφάνῳ Thuc. 4.121 ; τὴν κεφαλὴν ἀναδήσω Plat. Symp. 212e u. sp.D.; ἄνθος ἐπὶ κροτάφοις Antiphan. 4 (XI.168); übertr., ehren, τροφῇ τε καὶ τοῖς ἄλλοις ἀναδοῦνται Plat. Rep. V.465d.
2) aufbinden, med., ἀναδούμενοι κρώβυλον Thuc. 1.6.
3) Her. anknüpfen, ἑαυτὸν, πατριήν, ἐς θεόν, ἐς ἢρωα, 2.143, an einen Gott, von einem Gott als Stammvater sein Geschlecht ableiten ; ἀναδεδέσθαι ἔκ τινος, an etwas angebunden sein, Plut. Eum. 11. – Bei Sp. ἀναδεῖσθαι κλέος, αἶσχος, δόξαν, sich Ehre, Schande, Ruhm erwerben ; aber ἀναδεδέσθαι διαδήματι, eigtl. mit dem Diadem gekrönt, Plut. Caes. 61.
Med. Ein erobertes Schiff an das eigene anknüpfen u. fortschaffen (ins Schlepptau nehmen), Thuc. 2.90 ἀναδούμενοι εἷλκον ; Xen. Hell. 1.6.21 u. öfter ; Dem. 50.20 ; Pol. 1.28, der auch ἀναδεδεμένος τὴν ναῦν 16.6 von einem sagt, der das feindliche Schiff gefangen fortführt ; ἀπάγει αὐτοὺς ἀναδησάμενος τῶν ὤτων Luc. Iup. trag. 15, an den Ohren sie fesselnd.