ἀνα·ϐοάω-οῶ (f. -ϐοήσομαι, ao. ἀνεϐόησα) :
      1 pousser un grand cri ou de grands cris, en parl. des cris d’un petit enfant, EUR. I.A. 465 ; d’un cri de guerre, XÉN. Cyr. 7, 1, 38 ; d’où crier, avec un inf. THC. 1, 53 ; XÉN. Hell. 4, 2, 22 ; 5, 1, 18, etc. ; avec un acc. de chose : ἀν. παιῶνα, PLAT. Ep. 348 b, chanter le péan à haute voix ; fig. au pass. δεινὸν ἀν. EUR. Or. 103, être fort décrié ;
      2 appeler à grands cris, acc. EUR. Hel. 1592 ; AR. Pl. 639.

➳ Fut. dor. ἀναϐοάσομαι [ᾱσ] AR. l. c. autre fut. dor. ἀναϐοάσω [ᾱσ] EUR. Hel. 1108. Part. ao. ion. ἀμϐώσας, HDT. 1, 8, etc.

fut. -ήσομαι E. IA 465, Dor. -άσομαι Ar. Pl. 639; aor. ἀνεβόησα Th. 1.53, Ion. ἀνέβωσα Hdt. 1.10, al., part. ἀμβώσας 1.8, 3.38: — cry, shout aloud, esp. in sign of grief or astonishment, ἀμβώσας μέγα Hdt. ll.cc., cf. Antipho 5.69, E. Ba. 1079; οἰκτρὸν ἀνεβόασεν Hel. 184; of the war-cry, X. Cyr. 7.1.38; ἀ. 'παρεῖναι τοὺς πρώτους' call out ΄let the front rank pass΄, HG 4.2.22. c. acc., τάδ’ ἀναβοάσας E. Ba. 525; ἄχη ἀ.
bewail, lament, A. Pers. 572; Πανὸς ἀναβοᾷ γάμους E. Hel. 190. c. acc. pers., call on, συμμάχους ib. 1592; Ἀσκληπιόν Ar. Pl. 639.
cry up, extol, Alex. 98.12.

(βοάω, ἀναβοήσομαι, Eur. Iph.A. 465),
1) aufschreien, μέγα ἀμβώσας, nachdem er ein lautes Geschrei erhoben hatte, Her. 1.8, 3.38 ; ἀνέβωσε, 1.10 u. öfter ; bes. vom Kriegsgeschrei, Xen. Cyr. 7.1.38 ; ein Klaggeschrei erheben, 3.1.13 ; ἀναβοᾶν, ὡς δεινόν ἐστι Din. 2.6 ; vgl. 2); einander zurufen, Xen. An. 5.4.31.
2) Mit folgd. acc., παιᾶνα Plat. Ep. 7.348b ; ἀναβοάσομαι Ἀσκληπιόν, laut werde ich anrufen, Ar. Pl. 639 ; vgl. Eur. Hel. 1592 ; mit folgdm acc. c. inf., laut fordern od. befehlen, Xen. Hell. 5.1.15, Pol. 8.32.3 ; bejammern, ξυμφοράν Eur. Bacch. 1152 ; γάμους Hel. 191.

ἀνα-βοάω, -ῶ
[in LXX for צָעַק, זָעַק, קָרָא, etc. ;]
to cry out: Mat.27:46 (WH, ἐβόησεν; see MM, VGT, see word).†
(AS)