ας (ἡ) [ᾰῑ] chagrin, ennui, affliction, OD. 15, 394, etc. ; HÉS. Th. 610 ; SOPH. Aj. 1005 ; joint à πόνος, OD. 7, 192 ; à γόους, SOPH. Aj. 973, etc. ; en prose, PLAT. Crat. 419 c, Gorg. 477 d, etc.

➳ [ῑ] OD. l. c. ; SOPH. Aj. 1138 ; [ῑ̆] THGN. 76. Éol. dat. pl. ὀνίασι, SAPPH. fr. 1, 3 Neue.

Ion. ἀνίη, Aeol. ὀνία, ἡ, grief, sorrow, distress, trouble, Hes. Th. 611, Sappho 1.3 (pl.), Thgn. 76, etc. ; ὑπὸ τῆς ἀνίας ἀνεθολοῦθ’ ἡ καρδία Pherecr. 116; εἰς ἀνίαν ἔρχεταί τινι is like to be a mischief to him, S. Aj. 1138, cf. Pl. Grg. 477d, Prt. 355a, al. ; in pl., ὀνίαισι Sappho l.c. ; ἀντ’ ἀνιῶν ἀνίαι Thgn. 344; ἐμοὶ λιπὼν ἀνίας S. Aj. 973, cf. 1005, Ph. 1115, Pl. Prt. 353e. concrete, δαιτὸς ἀνίη the killjoy of our feast, Od. 17.446; ἄπρηκτος ἀνίη inevitable bane, of Scylla, 12.223; ἀνίη καὶ πολὺς ὕπνος an annoyance, 15.394. [In Hom. and S. always ι, also E. IT 1031 (s.v.l.). Other Poets made the ι long or short as the verse required, though the Homeric quantity prevailed in Ep.]

ἡ (Plat. Crat. 419c wunderlich τὸ ἐμποδίζον τοῦ ἰέναι, EM. von ἰάομαι), alles was unangenehm ist, Plage, Od. 15.394, 20.52 ; πόνος καὶ ἀνίη 7.192 ; ὀξεῖαι Pind. N. 1.53 ; Soph. Aj. 973, Phil. 1115 ; τρηχεῖα Ep.adesp. 18 (XII. 160) u. sonst bei Dichtern ; auch in Prosa, νόσος, πενία Plat. Prot. 353e, Gorg. 477d. Von Personen, δαιτὸς ἀνίη Od. 17.446 von dem Bettler, Scylla ἄπρηκτος ἀνίη 12.223.
Bei Hom. u. Soph. ist ι immer lang, bei sp.D. wird es auch nach Bedürfnis des Verses kurz, z.B. Theogn. 76.