ἀν·ήκω :
A (ἀνά, en haut) :
   I être monté, s’être élevé : ἐς μέτρον, HDT. 2, 127, jusqu’à une certaine mesure ; fig. χρήμασι ἀν. ἐς τὰ πρῶτα, HDT. 7, 134, être parvenu au comble de la richesse ; ἐς τοῦτο θράσεος ἀν. HDT. 7, 9, en être venu à ce degré d’audace ; ἐς τὰ μέγιστα ἀν. ἀρετῆς πέρι, HDT. 5, 49, être parvenu, d’où être au plus haut degré de vertu ;
   II s’élever, SOPH. Tr. 1018 ; d’où p. ext. ou anal. :
      1 s’avancer : εἰς μεσόγαιαν, XÉN. An. 6, 4, 5, jusqu’au milieu des terres, en parl. d’une chaîne de montagnes ; cf. DS. 1, 31 ;
      2 fig. aboutir à : τοῦτο ἐς οὐδὲν ἀνήκει, HDT. 2, 104, cela ne mène à rien, càd. ne prouve rien ;
      3 p. suite, se rattacher à, concerner (lat. pertinere ad) : ἀν. εἴς τινα, ANT. 123, 14, concerner qqn ; ἀν. εἴς τι, DÉM. 1389, 21 ; 1390, 17 ; ou πρός τι, POL. 2, 15, 4, etc. ; DS. 1, 36, etc. concerner qqe ch., avoir du rapport avec qqe ch. ; ἀνήκει ἔς σε ἔχειν, HDT. 6, 109, il t’appartient d’avoir ;
      4 p. ext. convenir, être approprié à, NT. Eph. 5, 4 ; Col. 3, 18 ;
B (ἀνά, en arrière) revenir : εἰς τοὺς πρώτους λόγους, PLAT. Theæt. 196 b, aux premiers discours.

Étym. ἀνά, ἥκω.

to have come up to a point, reach up to, of persons and things, ἐς μέτρον τινὸς ἀ. Hdt. 2.127; αἱμασιὴν ὕψος ἀνήκουσαν ἀνδρὶ ἐς τὸν ὀμφαλόν Id. 7.60; ἐς τὰ μέγιστα ἀ. ἀρετῆς πέρι 5.49; χρήμασι ἀ. ἐς τὰ πρῶτα 7.134; φρενῶν ἐς τὰ ἐμεωυτοῦ πρῶτα οὔκω ἀ.
have not yet reached the highest point I aim at, ib. 13; οὐκ ἐς τοσοῦτο εὐηθίης ἀ. ib. 16. γ΄, cf. 9. γ’ ; πρόσω ἀρετῆς ἀ. ib. 237; ἀ. εἰς τὸ ὀξύ to rise to a point, Ael. NA 1.55; τοῦτο μὲν ἐς οὐδὲν ἀ.
amounts to nothing, Hdt. 2.104; μεῖζον ἀ. ἢ κατ’ ἐμὰν ῥώμαν the matter has gone too far…, S. Tr. 1018; αἱ πολλαὶ [ζημίαι]… ἐς τὸν θάνατον ἀ.
have gone as far as…, Th. 3.45. ἀ. ἐς σὲ ἔχειν it has come to you to have, has become yours to have, Hdt. 6.109. ἀ. εἴς τι refer to or be connected with…, D. 60.6, Arist. EN 1167b4 (v.l.); τὰ εἰς ἀργυρίου λόγον ἀ. ἀδικήματα which involve a money consideration, Din. 1.60; so ὁ φόνος ἀνήκει εἴς τινα Antipho 3.3.7; ἀ. πρός τι Plb. 2.15.4, Callix. 2, etc.
belong, appertain, LXX 1 Ma. 10.42, al. ; τὰ εἰς τιμὴν καὶ δόξαν ἀνήκοντα OGI 763.36 (Pergam.); τὰ ἐκείνοις ἀνήκοντα ib. 532 (Paphlag.); τὰ ἀ. τῇ πόλει Inscr.Magn. 53.65 (iii BC); τὰ ἀ. τοῖς ἱεροῖς PTeb. 6.42 (ii BC). abs., to be fit or proper, Ep. Eph. 5.4, Ep. Col. 3.18; τὸ ἀνῆκον, = τὸ προσῆκον, Ep. Philem. 8.
come back, εἰς τοὺς πρώτους πάλιν ἀ. λόγους Pl. Tht. 196b.

hinausgekommen sein, sich hinauserstrecken, anwachsen, τοῦδ' ἀνδρὸς τοὖργον τόδε μεῖζον ἀνήκει, vom Leiden des Herakles, Soph. Trach. 1014 ; bei Her. bes. εἴς τι, 7.60 ; εἰς τοῦτο θράσεος ἀνήκει, εἰς τοσοῦτο εὐηθείης, 7.9, 16, so weit gekommen sein ; πρόσω ἀρετῆς 7.237 ; ἐς οὐδὲν ἀνήκει, es läuft auf nichts hinaus, 2.104 ; γεωπεῖναι ἐς τὰ μέγιστα ἀνήκοντες, bis aufs Aeußerste arm an Land, 8.111. Bei Xen. εἰς μεσόγαιαν ἀνήκει, erstreckt sich landeinwärts, An. 6.4.5 ; μέγιστον διάστημα DS. 3.15 ; übertr., τὰ πρὸς τὴν τροφὴν ἀνήκοντα, was sich auf den Unterhalt bezieht, dazu gehört, Pol. 2.15 u. öfter ; πρὸς ἐμὲ ἀνήκει τοῦτο, das trifft mich, 11.5 ; λόγος εἰς τοὺς πρώτους πάλιν ἀνήκει, kehrt zurück, Plat. Theaet. 196b.

ἀν-ήκω
(ἀνά, ἥκω), [in LXX: Jos.23:14 (בּוֹא), 1Ki.27:8, Sir. prol.10, 1, 2 Mac6* ;]
prop., to have come up to; in later writers, impers. it is due, it is befitting: in ethical sense (MM, VGT, see word), Eph.5:4, Col.3:18; τὸ ἀνῆκον, Phm 8.†
(AS)