ος, ον :
      1 incurable, irrémédiable, en parl. d’un mal, d’une maladie, HPC. 825 a ; 390, 28, etc. ; ἀν. ἄλγος, IL. 5, 394 ; πάθος, ESCHL. Ch. 516 ; HDT. 1, 137, etc. ; κακόν, HÉS. Th. 612 ; ISOCR. 218 c, etc. douleur, souffrance, mal incurable ; ἀν. τι πάσχειν, THC. 3, 39, ou παθεῖν, DÉM. 527, 8, être perdu ou ruiné sans retour ; ἀν. τι βουλεῦσαι περί τινος, THC. 1, 132, prononcer contre qqn la peine irréparable, par euphém. pour la peine de mort ; ἀν. διαφορά, PLUT. Per. 36, dissentiment irrémédiable ; ὀργὴ ἀν. PLUT. Cor. 18, colère implacable ; en parl. de pers. ἐχθρὸς ἀν. PLUT. Per. 39, ennemi implacable ;
      2 p. suite, pernicieux, funeste : χαρὰ ἀν. SOPH. Aj. 52, joie funeste.

Étym. ἀν-, ἀκέομαι.

ον, (< ἀκέομαι) incurable, desperate, fatal, ἄλγος, χόλος, Il. 5.394, 15.217; ἀ. πάθος ἔρδειν τινά Hdt. 1.137; ἀ. λώβην λωβᾶσθαί τινα Id. 3.154; λυμαίνεσθαί τινα λύμησι ἀ. Id. 6.12, cf. A. Ch. 516, etc. ; κακόν, κακά, συμφοραί, Hes. Th. 612, Archil. 9.5, Th. 5.111; μίασμα… ἀ. τρέφειν keep it till it is past cure, S. OT 98; ἁμαρτάδες Hp. Acut. 39; ἔργον Antipho 5.91; πονηρία X. Mem. 3.5.18; ἀνήκεστα ποιεῖν τινα ruin utterly, Id. An. 2.5.5; ἀνήκεστα πάσχειν to be utterly ruined, Th. 3.39; ἀ. τι παθεῖν D. 54.5; ἀ. τι βουλεῦσαι περί τινος Th. 1.132; ἁπάντων τῶν ἀνηκέστων αἴτιον D. 21.70, etc. of persons, ἀ. πλεονέκται X. Oec. 14.8; χρήσασθαί τινι τῶν ἐχθρῶν ὡς ἀνηκέστῳ Plu. Per. 39; ἀ. εἴς τι J. AJ 18.6.10; Comp. -έστερος f.l. in Antipho 5.91; Sup., Ph. 2.316. Act., damaging beyond remedy, pernicious, πῦρ S. El. 888; χαρά Id. Aj. 52. Adv. ἀνηκέστως, διατιθέναι treat cruelly, Hdt. 3.155, cf. 8.28; ἀ. ἔχειν Aret. SD 1.5, App. BC 2.123.

(ἀκέομαι), unheilbar, heillos, χόλος, ἄλγος, Il. 5.394, 15.217, für die es kein Linderungsmittel gibt ; πάθος (wie Aesch. Ch. 509), λώβη, λῦμαι, Her. 1.137, 3.154, 6.12, gewissen Untergang bringend ; χαρά, verderbliche Freude, Soph. Aj. 52 ; πῦρ, El. 876 ; μίασμα, O.R. 98 ; ἔργον, Antiph. 5.91. Am häufigsten κακά, Archil. 48 ; Plat. Rep. X.619a ; ξυμφοραί, Thuc. 5.111 ; ἀνηκέστῳ πονηρίᾳ νοσεῖν Xen. Mem. 3.5.18 ; ἐὰν ἡ ναῦς πάθῃ ἀν. Dem. 35.13, Schiffbruch leiden ; βουλεῦσαί τι ἀν., was sich nicht wieder gut machen läßt, das härteste, Todesstrafe beschließen, Thuc. 1.132 ; vgl. Pol. 4.24 ; häufig ἀνήκεστα παθεῖν, das härteste leiden, sterben ; auch mildernder Ausdruck für hingerichtet werden, Plut. Rom. 3. Dah. unerbittlich, hart, ἀνηκέστως διατιθέναι Her. 7.155 ; vgl. 8.28 ; χρῆσθαι τοῖς ἐχθροῖς, mit ihnen grausam umgehen, Plut. Pericl. 39, wo Andere τινὶ ὡς ἀνηκέστῳ, wie mit einem unversöhnlichen, lesen ; ἀνηκέστως λέγειν Aesch. 1.35, im Gesetz, ohne Maß geschwätzig sein.