ἀν·έλπιστος, ος, ον :
   I pass. :
      1 inattendu, inespéré, ESCHL. Suppl. 329 ; SOPH. Tr. 673 ; EUR. Hel. 412 ; THC. 6, 33 et 34 ; 8, 106 ; PLAT. Ap. 36 a, etc. ; d’où en gén. imprévu, EUR. El. 570 ;
      2 désespéré, au sujet duquel on n’espère plus, THC. 4, 55 ; 7, 47 et 71 ; ἀν. οὐδέν (ἐστι) avec une prop. inf. AND. 32, 21, il n’est nullement interdit d’espérer que ;
   II act. qui n’espère pas ou n’espère plus, désespéré, HPC. Aph. 1260, etc. ; SOPH. El. 186, etc. ; ἀν. τινος, XÉN. Cyn. 7, 9, qui désespère de qqe ch. ; ἀν. ἔς τινα, THC. 6, 17, qui désespère à l’égard de qqn, càd. dans sa lutte contre qqn ; avec un inf. prés. ἀν. ἐπιγίγνεσθαί τινα, THC. 3, 30, n’espérant pas ou ne supposant pas que personne survînt ; avec un inf. fut. ἀν. σωθήσεσθαι, THC. 8, 1, qui désespère d’être sauvé ; τὸ ἀνέλπιστον, THC. 2, 51, le désespoir.

• Cp. -ότερος, THC. 7, 4.

Étym. ἀν-, ἐλπίζω.

ον, unhoped for, Heraclit. 18; φυγή A. Supp. 330; θαῦμα S. Tr. 673; ἔργον Th. 6.33; τύχη E. Hel. 412; τὸ ἀ. τοῦ βεβαίου the hopelessness of attaining any certainty, Th. 3.83; τὰ ἀ. Arist. Rh. 1383a8; οὐκ ἀ. μοι γέγονεν τὸ γεγονός Pl. Ap. 36a. Adv. -τως unexpectedly, γέγονεν ἀ. μέγας Decr. ap. D. 18.182, cf. Plu. Pel. 4. Act., of persons, having no hope, hopeless, Hp. Aph. 7.47, Prog. 19; ἀ. δὲ θανόντες Theoc. 4.42; c. inf., ἀ. σωθήσεσθαι Th. 8.1; ἀ. ἐπιγενέσθαι ἄν τινα σφίσι πολέμιον not expecting that…, Id. 3.30; ἀ. τοῦ ἑλεῖν X. Cyn. 7.9; ἀ. ἔς τινα Th. 6.17; ἀ. καταστῆσαί τινι ὡς… Id. 3.46. Adv. -τως, ἔχει he is in despair, Pl. Phlb. 36b. of things or conditions, leaving no hope, desperate, βίοτος S. El. 186 (lyr.), Th. 5.102; πρὸς τὸ ἀ. τραπόμενοι Id. 2.51; ἀ. οὐδέν [ἐστι], c. acc. et inf., it is nowise unreasonable to expect that…, And. 4.24; Comp., τὰ ἐκ τῆς γῆς ἀνελπιστότερα ὄντα Th. 7.4. Adv. -τως, νουσέειν Aret. CA 2.5.

ungehofft, unerwartet, Plat. Apol. 36a ; οὐ γὰρ ἀν. αὐτοῖς, ἀλλ' ἀεὶ διὰ φόβου εἰσί Thuc. 6.84 ; – hoffnungslos, βίοτος Soph. El. 179 ; οὔπω ἀν. μᾶλλον γεγόνασι, sie haben noch nie weniger Hoffnung gehabt, Thuc. 6.17 : ἀν. εἰμι σωθήσεσθαι 8.1, ich hoffe nicht, gerettet zu werden ; τοῦ ἑλεῖν, ohne Hoffnung, zu fangen, Xen. Cyn. 7.9 ; πρὸς τὸ ἀνέλπιστον τραπόμενοι τῇ γνώμῃ, sich der Verzweiflung überlassend. Thuc. 2.51 ; σωτηρίας ἀνελπίστου οὔσης, da Rettung nicht zu hoffen ist, Dem. 32.7.
• Adv. ἀνελπίστως, unerwartet, Pol. 1.6 u. öfter ; ἀνελπίστως ἔχει, er verzweifelt, Plat. Phil. 36b.

1. unhoped for, unlooked for , [variant datesTragica Adespota, etc.; τὸ ἀνέλπιστον τοῦ βεβαίου the hopelessness of security, (Thucydides)
2. active,
3. of persons, having no hope, hopeless , (Theocritus Poeta Bucolicus); with infinitive having no hope or not expecting that . . , (Thucydides)
4. of things or conditions, leaving no hope, hopeless, desperate , (Sophocles Tragicus); τὸ ἀνέλπιστον despair , (Thucydides):—;comparative -ότερος more desperate , (Thucydides) (ML)