ἀμφι·πένομαι (impf. ἀμφεπενόμην) se donner du mal autour de ou pour, prendre soin de : τινα, OD. 15, 467, de qqn ; particul. en parl. d’un blessé que l’on soigne, IL. 4, 220 ; 16, 28 ; OD. 19, 455 ; τι, IL. 19, 278, prendre soin de qqe ch. ; en mauv. part, s’acharner après, en parl. de chiens devant un cadavre, IL. 23, 184.

Ep. only pres. and impf., = πένομαι ἀμφί τινα, to be busied about, take charge of, c. acc. pers., οἵ μευ πατέρ’ ἀμφεπένοντο Od. 15.467; of people tending a wounded man, Il. 4.220, 16.28, Od. 19.455; c. acc. rei, δῶρα Il. 19.278; τάφον, στόλον, δόρπον, A.R. 2.925, 1199, 4.883; ταῦρον Id. 3.271. τὸν οὐ κύνες ἀμφεπένοντο dogs made not a meal of him, Il. 23.184, cf. 21.203; λέων… ὅν τ’ ἐν ὄρεσσιν ἀνέρες ἀμφιπένονται hem in, A.R. 2.27.

um etwas beschäftigt sein, Hom. z.B. πατέρ' ἀμφεπένοντο Od. 15.467, τοὺς ἰητροὶ ἀμφιπένονται Il. 16.28, δῶρα 19.278 ; im schlimmen Sinne, über einen herfallen, κύνες 23.184, ἰχθύες 21.203 ; – auch sp.D., wie Ap.Rh. 2.27.