ἀμφι·γνοέω-οῶ (impf. ἠμφεγνόουν, f. ἀμφιγνοήσω, ao. ἠμφεγνόησα, pf. inus.) :
      1 être incertain, irrésolu : ἐπί τινος, PLAT. Gorg. 466 c ; περί τινος, ISOCR. 20 c, sur qqe ch. ;
      2 ne pas savoir exactement, méconnaître, XÉN. An. 2, 5, 33 ; d’où, se méprendre, avec un acc. accompagné d’un part. PLUT. Pomp. 79.

➳ Impf. ἠμφιγνόουν (vulg.) ou ἠμφεγνόουν (conj.) XÉN. An. 2, 5, 33. Pass. ao. ἀμφιγνοηθείς, XÉN. Hell. 6, 5, 26.

Étym. ἀ. γιγνώσκω.

impf. ἠμφεγνόουν Pl. Sph. 236c, X. An. 2.5.33; aor. ἠμφεγνόησα Pl. Plt. 291b, Sph. 228e (ἀμφαγνοέω v.l. in X. An. l.c., and Procop. Goth. 2.16): — to be doubtful or mistaken about a thing, τι Pl. Sph. 228e; περί τινος Isoc. 2.28; ἐπί τινος πότερον… Pl. Grg. 466c; ὑπέρ τινος Procop. l.c. ; ἠμφεγνόουν ὅ τι ἐποίουν they knew not what they were about, X. An. l.c. ; οὐκ ἀμφιγνοῶ σε γεγονότα συστρατιώτην I am not mistaken in thinking…, Plu. Pomp. 79; — Pass., ἀμφιγνοηθείς unrecognized, X. HG 6.5.26; but ἀμφιγνοούμενόν ἐστι is in dispute, Arr. Tact. 6.2, cf. Plot. 4.44.12.

1) schwanken, zweifeln, ἐπί τινος, bei etwas, Plat. Gorg. 466c ; ὃ – ἠμφεγνόουν Soph., 236c ; ἠμφεγνόησα 228e ; περί τινος, Isocr. 2.28.
2) nicht genau wissen (οὐκ ἀκριβῶς εἰδέναι Hesych.), ὅ, τι ἐποίουν Xen. An. 2.5.33 ; εἰ μή τις ἀμφιγνοηθεὶς διέφυγε, unerkannt, Hell. 6.5.26 ; οὐ δήπου σ' ἐγὼ γεγονότα συστρατιώτην ἐμὸν ἀμφιγνοῶ, ich irre mich doch nicht, daß du mein Kamerad gewesen bist, Plut. Pomp. 79.