ἀ·μυδρός, ά, όν [ᾰ]
      1 obscur, difficile à reconnaître, indistinct, en parl. de caractères d’écriture, THC. 6, 54 ; DÉM. 1370 fin ; de lumière, de couleur, ARSTT. Meteor. 1, 6, 12, etc. ; d’images, de formes, PLAT. Tim. 49 a, etc. ; p. opp. à σαφέστερον, PLAT. Soph. 250 e ; à ἐναργέστερον, PLAT. Rsp. 533 d, etc. ; p. anal. en parl. de cris, EL. V.H. 1, 13 ; fig. en parl. de prédictions, PLAT. Tim. 72 b, d’espérance, PLUT. Alc. 38, etc. ;
      2 qui donne une image obscure ou indécise : ἀ. ὄργανα, PLAT. Phædr. 250 b, organes ou instruments qui ne donnent pas une image nette des objets.

• Cp. -ότερος, PLAT. Tim. 72 b, Rsp. 533 d, etc. ; DH. Comp. 144, 12 ; NIC. Th. 158, 358, etc.

Étym. cf. ἀμαυρός.

ά, όν, dim, faint, obscure; of impressions on the eye, ἀ. χοιράς a rock dimly seen through water, Archil. 129; ἀ. γράμματα scarce legible letters, Th. 6.54; ἀ. φέγγος, χρῶμα, Arist. Mete. 343b13, 372a2; ἀ. τὰ εἴδη τῶν ἰχθύων, σκιὰς μᾶλλον ἢ ἰχθῦς εἰκάσεις (in a painting) Paus. 10.28.1. Adv. ἀμυδσῶς, βλέπειν, ὁρᾶν, Arist. HA 537b11, 556b19; ἀ. μιμεῖσθαί τι represent its form obscurely, ib. 502b9; ἀ. ἔχειν to be ill-defined, PA 668a3. generally, faint, weak, σφυγμὸς ἀ. τὸν τόνον Aret. CA 2.3, cf. SD 1.12; τυπαί Nic. Th. 358 (Comp.). of impressions on the mind, vague, ἀ. εἶδος Pl. Ti. 49a; ἀ. πρὸς ἀλήθειαν faint in comparison with truth, Id. R. 597a; δι’ ἀμυδρῶν ὀργάνων by imperfect organs, Id. Phdr. 250b, cf. Tht. 195a; μαντεῖα ἀμυδρότερα τοῦ τι σαφὲς σημαίνειν too obscure…, Id. Ti. 72b; ἀ. ἐλπίς Plu. Alc. 38; ἀ. λόγος [Longin.] Rh. p. 195H. ; ἀμυδρότερα σχήματα Aps. p. 327 H. ; συναίσθησις Dam. Pr. 81 (Sup.), etc. Adv. -ῶς καὶ οὐθὲν σαφῶς Arist. Metaph. 985a13, cf. 988a23; faintly, of one near death, Max.Tyr. 16.2; Comp. ἀμυδρότερον Pl. Sph. 250e, Plu. 2.1025d.

ά, όν (vgl. ἀμαυρός), dunkel, schwer zu erkennen, γράμματα, unleserlich, Thuc. 6.54 ; Dem. 59, 76 ; P1ut. Rom. 7 ; φῶς Luc. A1ex. 17 ; ἀμοδρὰ ναὶ ἀσαφὴς τὸ χρῶμα Pisc. 16 ; ἀμοδρὸν βλέπειν Ael. V.H. 6.12. Uebh. schwach, ὄργανα, ὄνομα, Plat. Phaedr. 250b, Rep. VII.533d u. öfter ; ἐλπίς Plut. Alc. 58, u. ähnl. εἴδωλα (wofür vorher κεναὶ ἐλπίδες) Crinag. 33 (IX.234). – Bei Archil. 98 χοιράς, verborgene, verderbliche Klippe.
• Adv., ἀμυδρότερον ἀναφαίνεσθαι, minder deutlich, Plat. Soph. 250e ; καὶ κακῶς μιμεῖσθαι, schwach, Ael. H.A. 2.8.