ας (ἡ) [χᾰ]
      1 difficulté, embarras, d’où impuissance, OD. 9, 295 ; THGN. 385, etc. ; PD. O. 5, 14 ; P. 2, 54, etc. ; EUR. Med. 647, etc. ; XÉN. Cyr. 6, 1, 15, etc. ; au plur. THGN. 619 ; A.RH. 1, 1286, etc. ; abs. manque de ressources, d’où l’Impuissance personnifiée, HDT. 8, 111 ;
      2 rigueur, dureté : χειμῶνος, HÉS. O. 294, rigueur de l’hiver.

➳ Ion. -ίη, OD. HDT. etc. ll. cc. ; dor. ἀμαχ- [μᾱ] PD. ll. cc.

Étym. ἀμήχανος.

Ion. -ίη, ἡ, want of means or resources, helplessness, ἀμηχανίη δ’ ἔχε θυμόν Od. 9.295; πενίην μητέρ’ ἀμηχανίης Thgn. 385, cf. 619 (pl.), Alc. 92, Hdt. 8.111, etc. ; ὑπ’ ἀμηχανίας Ar. Av. 475. of things, hardship, trouble, χειμῶνος ἀμηχανίη Hes. Op. 496.

ἡ, Ratlosigkeit, Verlegenheit, Hom. einmal, Od. 9.295 ἀμηχανίη δ' ἔχε θυμόν ; – übh. Not, öfter Her., der 8.111 als Göttinnen Πενίη u. Ἀμ. ueben einander stellt ; ähnl. Hes. κακοῦ χειμῶνος ἀμ. σὺν πενίῃ O. 496 ; εἰς κίνδυνον καὶ ἀμηχανίαν καθιστάναι Andoc. 2.8 ; bei Xen. Oec. 9.1 der εὐπορία entgegenstehend ; ἀμηχανίᾳ συνέχονται, sie leiben Mangel, Oec. 1.21.