ας (ἡ) ambroisie, càd. :
      1 nourriture des dieux (comme le nectar était leur boisson) OD. 5, 93 (ion. -ίη) ; etc. ; ttef. qqf. boisson des dieux, SAPPH. ALCM. et ANAXANDR. (ATH. 39 a, etc.) ; nourriture des chevaux d’Hèra, IL. 5, 777 ;
      2 parfum des dieux, IL. 14, 170, etc. ; OD. 4, 445 ;
      3 mélange d’eau, d’huile et de parfums de toute sorte, ATH. 473 b ;
      4 sorte d’onguent parfumé, P. ÉG. 7, 18 ; AÉT. 14, 2 ;
      5 ambrosie (Ambrosia maritima L.) plante, DIOSC. 3, 129.

Étym. fém. de ἀμϐρόσιος, s.-e. ἐδωδή.

Ion. -ίη, ἡ, immortality, rarein general sense, σώματος ἀ. Epigr.Gr. 338 (Cyzicus); usu.
elixir of life, as used by gods for food, Od. 5.93, etc. ; as perfume, 4.445; as unguent, Il. 14.170, cf. 16.680; as pasture for horses, 5.777; coupled with νέκταρ, the two distinguished as food and drink, Od. 5.93 (later reversed, ἀ. being drunk, Sappho 51, Ar. Eq. 1095, Anaxandr. 57), cf. Pi. O. 1.62, P. 9.63, Arist. Metaph. 1000a12, A.R. 4.871, Theoc. 15.108; βολβοφακῆ δ΄ἴσον ἀμβροσίῃ Ψύχους κρυοέντος Chrysipp. Stoic. 3.178; allegorically expl. as vapour, Democr. 25. in religious rites, mixture of water, oil, and various fruits, Anticl. 13.
Medic., name for antidote, Zopyr. ap. Cels. 5.23, Gal. 14.149; also of an external emollient, Aeët. 14.2.
ambrose, Ambrosia maritima, Dsc. 3.114. Corinthian, = κρίνον, Nic. Fr. 126. = ἀείζωον μέγα, Dsc. 4.88. vine whose grapes were eaten, Plin. HN 14.40.
Ἀμβροσία, ἡ, a festival of Bacchus, EM 564.13.

ἡ (substantiviertes fem. von ἀμβρόσιος, scil. ἐδωδή), Ambrosia, die Speise der Götter, Od. 5.199 τῇ δὲ (der Kalypso) παρ' ἀμβροσίην καὶ νέκταρ ἔθηκαν ; 93 θεὰ παρέθηκε τράπεζαν ἀμβροσίης πλήσασα, κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν, für Hermes ; Odysseus ißt keine Ambrosia, 196 s.; aber dem Achill wird Ambrosia eingeflößt Il. 19.347 (Zeus spricht zur Athene) ἀλλ' ἴθι οἱ νέκταρ τε καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν στάξον ἐνὶ στήθεσσ΄, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται, 353 ἡ δ' Ἀχιλῆϊ νέκταρ ἐνὶ στήθεσσι καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινην στάξ΄, ἵνα μή μιν λιμὸς ἀτερπὴς γούναθ' ἵκοιτο ; 19.38 Πατρόκλῳ δ' αὖτ' ἀμβροσίην καὶ νέκταρ ἐρυθρὸν στάξε (Thetis) κατὰ ῥινῶν, ἵνα οἱ χρὼς ἔμπεδος εἴη ; gegen den Geruch der Robben schützt Eidothea den Menelaos u. seine Leute Od. 4.445 ἀμβροσίην ὑπὸ ῥῖνα ἑκάστῳ θῆκε φέρουσα ἡδὺ μάλα πνείουσαν, ὄλεσσε δὲ κήτεος ὀδμήν ; zum Waschen gebraucht Hera die A. Il. 14.170 ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος λύματα πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ λίπ' ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ ἑδανῷ, τό ῥά οἱ τεθυωμένον ἦεν ; also das ἀμβρόσιον ἔλαιον ist verschieden von der Ambrosia, letztere dient nur als Seife ; aber des Sarpedon Leichnam wird mit Ambrosia gesalbt Il. 16.670, 680 λοῦσον (λοῦσεν) ποταμοῖο ῥοῇσιν χρῖσόν (χρῖσέν) τ' ἀμβροσίῃ ; von gutem Weine sagt der Zyclop Od. 9.359 ἀλλὰ τόδ' ἀμβροσίης καὶ νέκταρός ἐστιν ἀπορρώξ ; den Pferden der Hera schafft der Simoeis Ambrosia zum Futter Il. 5.777 τοῖσιν δ' ἀμβροσίην Σιμόεις ἀνέτειλε νέμεσθαι ; dem Zeus bringen sie Tauben durch die Plankten fliegend Od. 12.63 πέλειαι τρήρωνες, ταί τ' ἀμβροσίην Διῒ τατρὶ φέρουσιν ; – Alkman, Sappho, Anaxandrides nannten die Götterspeise Nektar, den Trank Ambrosia, Athen. 2.39a ; der Grund ist das Mißverstehen von Il. 14.170 ; Aristonic. Scholl. daselbst ἡ διπλῆ, ὅτι ἐκ τούτου τοῦ τόπου πλανηθέντες τινὲς ὑπέλαβον τὴν ἀμβροσίαν εἶναι ὑγρὰν τροφήν, ders. 19.39 νέκταρ καὶ ἀμβροσίην στάξε κατὰ ῥινῶν : συλληπτικῶς ἐπὶ τῆς ἀμβροσίας, 348 νέκταρ τε καὶ ἀμβροσίην στάξον ἐνὶ στήθεσσι : ἡ διπλῆ, ὅτι κατ' ἀμφοτέρων τὸ στάξον, τῆς ἀμβροσίας καὶ τοῦ νέκταρος· ἡ γὰρ ἀμβροσία ἐστὶ ξηρὰ τροφή ; – Pind. Ol. 1.62 ἁλίκεσσι συμπόταις νέκταρ ἀμβροσίαν τε δῶκεν ; ἀμβροσίην στάζειν Philod. 18 (5.13).
Nach Ath. XI.473b eine Michung von ὕδωρ ἀκραιφνές, ἔλαιον, παγκαρπία, verschiedenen Früchten).
Uebertr. ἀμβροσίαν λόγων κατεσκέδασέ μου Luc. Nigr. 3.
Bei den Aerzten ein Trank, auch ein Pflaster.