ἀ·μέρδω (seul. prés. et impf. épq. ἄμερδον) :
      1 aveugler, acc. IL. 13, 340 ;
      2 obscurcir, ternir, acc. OD. 19, 18.

Étym. v. ἀμέρδω¹.

ἀ·μέρδω (f. -έρσω, ao. ἤμερσα, pf. inus. ; pass. seul. ao. ἠμέρθην) [ᾰ]
      1 priver de sa part, priver : τινός, OD. 8, 64, de qqe ch. ; τινά τινος, HÉS. Sc. 331 ; τινά τι, HH. Cer. 312, priver ou frustrer qqn de qqe ch. ; τινί τι, OPP. C. 2, 619, enlever qqe ch. à qqn ; avec un seul. rég. de pers. : τινά, IL. 16, 53, dépouiller, spolier qqn ;
      2 être privé de, perdre : βίον, EUR. Hec. 1025, la vie ;
      3 postér. cueillir (cf. ἀμέργω) acc. ANTH. 7, 657 ; NIC. Th. 686 ;

Moy. (seul. part. ao. ἀμερσάμενος), priver de, dépouiller, ANTH. 15, 32.

➳ Act. impf. 3 sg. poét. ἄμερδε, IL. 13, 340 ; HÉS. Th. 698. Fut. inf. poét. ἀμερσέμεναι, Q. SM. 6, 243 ; ao. poét. ἄμερσα [ᾰμ] OD. 8, 64 ; dor. ἄμερσα [ᾱμ] PD. O. 12, 16. Pass. prés. ind. 2 sg. poét. ἀμέρδεαι, OD. 21, 290.

Étym. R. indo-europ. *h₂merd-, faire du tort ; cf. lat. mordeo et p.-ê. ἀμείρω.

fut. -σω Orph. L. 169; aor. ἤμερσα, poet. ἄμ- (v. infr.); — Pass., aor. ἠμέρθην (v. infr.). — Ep., rarely in Trag., never in Att. Prose: — deprive, bereave one of something properly belonging to one, c. acc. pers. et gen. rei, ὀφθαλμῶν μὲν ἄμερσε Od. 8.64 (v.l.); εὖτ’ ἂν δὴ Κύκνον γλυκερῆς αἰῶνος ἀμέρσῃς Hes. Sc. 331, cf. Simon. 117; εἰ μὴ στάσις… σ’ ἄμερσε πάτρας Pi. O. 12.16; also c. dupl. acc. pers. et rei, τιμὴν ἤμερσεν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντας h.Cer. 312; also c. acc. et dat., ὀφθαλμῶν σέλας ἤμερσε βροτοῖσιν Man. 6.550; — Pass., to be bereft of, φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς Il. 22.58; οὐδέ τι δαιτὸς ἀμέρδεαι Od. 21.290; τὸ ἧπαρ τῆς ἐκροῆς ἀμερθέν Aret. CA 2.6, cf. Hierocl. in CA 24 p. 470M. ; rarely c. acc. rei, ἂν… καρπὸν ἀμερθῶσι Thphr. HP 9.8.2. c. acc. pers. only, bereave of natural rights, τὸν ὁμοῖον ἀμέρσαι Il. 16.53; ὄσσε δ’ ἄμερδεν αὐγὴ χαλκείη blinded the eyes, ib. 13.340, cf. Hes. Th. 698; ἔντεα πατρὸς καλά, τὰ… καπνὸς ἀμέρδει robs of their lustre, tarnishes, Od. 19.18. Act. in pass. sense, lose, βίον E. Hec. 1027 (lyr.). later, = ἀμέργω, pluck, λειμώνιον ἄνθος ἀμέρσας (cj. Scalig.) AP 7.657 (Leon.). (ἀ- euph., cf. μέρδει.)

(ἀμείρω, μέρος, vgl. Buttmann Lexil. I.137), unteilhaftig machen, berauben, Hom. sechsmal, Od. 8.64 ὀφθαλμῶν μὲν ἄμερσε (verst. τὸν Δημόδοκον), Il. 16.53 ὁππότε δὴ τὸν ὁμοῖον ἀνὴρ ἐθέλῃσιν ἀμέρσαι, 22.58 αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς, Od. 21.290 οὐδέ τι δαιτὸς ἀμέρδεαι, 19.18 ἔντεα καλά, τά μοι ἀκηδέα καπνὸς ἀμέρδει, des Glanzes beraubt, blind macht ; Il. 13.340 ὄσσε δ' ἄμερδεν αὐγὴ χαλκείη κορύθων ἄπο λαμπομενάων κτἑ., blendete die Augen ; – Hes. Th. 698, Sc. 331 ; Pind. πάτρας Ol. 12.18 ; mit doppeltem acc. τιμὴν ἤμερσεν Ὀλύμπια δώματ' ἔχοντας H.h. Cer. 312 ; rauben, βίοτον Eur. Hec. 1080 ; beschädigen, sp.D.; Nic. Ther. 686 ἄμερσεν = ἄμερξεν.