ἀ·μέγαρτος, ος, ον, qui n’excite pas l’envie, d’où :
      1 triste, malheureux, en parl. des filles de Danaos, ESCHL. Suppl. 642 ; en parl. de choses (fatigue, combat, mal, etc.) IL. 2, 420 ; OD. 11, 400 ; HÉS. Th. 666 ; EUR. Hec. 191, etc. ; ἀμέγαρτα τάδε, ESCHL. Pr. 402, ces actes, ces rigueurs déplorables ;
      2 vil, misérable, OD. 17, 219 ; HH. Merc. 542 ; ESCHL. Suppl. 641.

Étym. ἀ, μεγαίρω.

ον, poet. Adj., (ἀ- priv., μεγαίρω) unenviable; mostly of things or conditions, sad, melancholy, πόνος Il. 2.420; ἀνέμων… ἀϋτμή Od. 11.400; μάχη Hes. Th. 666; ἀμέγαρτα κακῶν E. Hec. 192; πάθος Ar. Th. 1049 (lyr.), cf. A. Pr. 403.
undesirable, κρέα AP 11.60 (Paul. Sil.); ἄγρη, of fish which follow a wreck, Oppian. H. 4.412. of persons, unhappy, miserable, ἀμέγαρτε συβῶτα wretched swineherd! Od. 17.219; ἀμεγάρτων φῦλ’ ἀνθρώπων h.Merc. 542; ἀ. ποίμνα A. Supp. 642 (lyr.).

unbeneidet ; Hom. fünfmal, Il. 2.420 πόνον δ' ἀμέγαρτον ὄφελλεν ; Od. 11.400, 407 ὄρσας ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀϋτμήν ; Od. 17.219, 21.362 ἀμέγαρτε συβῶτα ; Apoll. Lex.Hom. 25.20 ἀμέγαρτε ᾧ οὐκ ἄν τις μεγήρειεν, ὅ ἐστι φθονήσειεν, ζηλώσειεν, οἷον ἀμέγαρτε ἀφθόνητε· καὶ »πόνον ἀμέγαρτον ὄφελλεν« οἷον ἔργον ἀφθόνητον, ὃ οὐκ ἄν τις ζηλώσειεν διὰ χαλεπότητα ; vgl. Buttmann Lexil. 1.261 ; – Hes. Th. 666 μάχην δ' ἀμέγαρτον ἔγειραν ; unglücklich Aesch. Suppl. 653 ; Prom. 401 ἀμέγαρτα die Leiden ; Eur. Hec. 190 ἀμέγαρτα κακῶν ; πάθος ἀμ. Ar. Th. 1049 ; Paul.Sil. 40 (XI.60) blutige Opfer ἀμέγαρτα ; η. Merc. 542 ἀμεγάρτων φῦλ' ἀνθρώπων ; Agath. 19 (V.280).