(seul. prés. et impf.) [ᾰῠ]
   I primit. :
      1 être agité, être hors de soi par l’effet de l’inquiétude, du chagrin, de la passion, IL. 5, 352, etc. ; OD. 9, 398, etc. ; SOPH. El. 135 ; EUR. Or. 277, etc. ; rar. par l’effet de la joie, OD. 18, 333 ;
      2 p. suite, en gén. être troublé, perplexe, ne savoir que faire, SOPH. Ph. 174 ;
      3 être ennuyé, EL. V.H. 14, 12 ;
   II p. suite, errer çà et là, LUC. D. mar. 13, 4 ; BABR. 10, 11 ; particul. flâner, PLUT. Demetr. c. Ant. 3.

➳ [ῡ] OD. 9, 398 ; A.RH. 3, 866, etc. et dans les Trag.

Étym. cf. ἄλη, ἀλάομαι.

Att. ἁλύω acc. to Suid., cf. Eust. 1636.28, Aeol. ἀλυίω EM 254.16; only pres. and impf. ; Poet. (rare in Com.) and late Prose: — to be deeply stirred, excited; from grief, to be distraught, beside oneself, ἡ δ’ ἀλύουσ’ ἀπεβήσετο Il. 5.352; δινεύεσκ’ ἀλύων παρὰ θῖνα 24.12; ἀλύων in mad passion, Od. 9.398; ἐᾶτέ μ’ ὧδ’ ἀλύειν S. El. 135; τί χρῆμ’ ἀλύω; E. Or. 277, etc. from perplexity or despair, to be at a loss, perplexed, ἀλύει δ’ ἐπὶ παντί S. Ph. 174; ἀλύοντα χειμερίῳ λύπᾳ ib. 1194; ἐν πόνοις ἀλύουσαν Id. OT 695; οἱ μὲν εὐποροῦμεν οἱ δ’ ἀλύομεν are at our wit΄s end, Alex. 116.13; ἄλλως ἀλύει is wasting her pains, Men. Epit. 342; ψυχὴ ἀ. διὰ τὴν ἀπορίαν Plu. Brut. 15.
to be weary, ennuyé, ἐπὶ τῶν συμποσίων Metrod. Herc. 831.13, cf. Plu. 2.965a, Ael. VH 14.12.
to be fretful, restless, Hp. Epid. 1.26. αʹ, Men. Epit. Fr. 4, Gal. 18(1).167.
struggle, kick, τῶν σκελῶν ἀλυόντων Hld. 10.30. from joy or exultation (rarely), to be beside oneself, Od. 18.333, A. Th. 391, cf. Jac. AP p. 760. later, wander, roam about, Plb. 26, 1.1, Luc. DMar. 13.1, Plu. TG 21; lounge idly, Babr. 9. [11]. trans., μετὰ φρεσὶν ἄχθος ἀλύει Oppian. H. 4.195.
[υ Hom., except at the end of the verse, Od. 9.398, as A.R. 3.866; ἀλύοντες in 4th foot, Emp. 145, Oppian. H. 4.195; υ always in Trag.]

nur praes. u. impft., irr sein im Geiste (vgl. ἀλεύω), Hom. fünfmal, Od. 18.333, 393 ἶ ἀλύεις, ὅτι Ἶρον ἐνίκησας τὸν ἀλήτην, hat die Freude dich toll gemacht ; 9.398 τὸν μὲν ἔπειτ' ἔρριψεν ἀπὸ ἕο χερσὶν ἀλύων, außer sich vor Schmerzen, Il. 5.352 ἡ δ' ἀλύουσ' ἀπεβήσετο, völlig außer Fassung ; 24.12 δινεύεσκ' ἀλύων παρὰ θῖν' ἁλός, vom Weh gepeitscht ; – vgl. Plut. Aud. poet. 5 über die Bedeutung ; VLL μέση λέξις, χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι ; Aesch. Spt. 391 ; Soph. Phil. 174, 1179, El. 133 ; dem εὐπορεῖν entggstzt Alex. Ath. VI.237d ; ὀδύνῃ περὶ θυμὸν ἀλύων Ap.Rh. 3.866 ; sp.D.; Aesop. 13 ; Langeweile haben Ael. V.H. 14.12. Bei Sp. in Prosa = betrübt, verwirrt umherirren, Luc. Dial. mar. 13.1 Plut. Timol. 14.
Das υ ist bei Hom. außer Od. 9.398 kurz, bei Attikern lang ; Sp. Ep. brauchen es nach dem Bedürfnis des Verses lang u. kurz. Od. 18.333, 393 wollte Ptolem. Askalonit. mit spir. asper lesen ἁλύεις, Scholl. Il. 5.352 ; Herodian. 24.12 δινεύεσκ' ἀλύων : ψιλῶς τὸ ἀλύων· δῆλον κἀκ τῆς συναλοιφῆς.