[φᾰ] (seul. prés. et ao.2 ἦλφον) gagner, obtenir, d’où procurer : τινί τι, IL. 21, 79 ; OD. 17, 250, qqe ch. à qqn ; fig. φθόνον ἀ. EUR. Med. 298, exciter l’envie.

➳ Ao.2 sbj. 3 sg. ἄλφῃ, CIA. 4, b, 53, a, 15 (418 av. J.C.) ; opt. 3 pl. épq. ἄλφοιν p. ἄλφοιεν, OD. 20, 383.

Étym. R. indo-europ. *h₂elg^hw-, gagner ; cf. sscr. árhati.

(ἀλφαίνω EM 72.39, Aët. 13.133), Hom. only in aor.2 ἦλφον, cf. IG 1.53a15, Plu. 2.668c; pres., E. Med. 297, Fr. 326 (no-where else in Trag.), Ar. Fr. 324, Eup. 258, Men. 362: — bring in, yield, fetch, ἵνα μοι βίοτον πολὺν ἄλφοι Od. 17.250; ὁ δ’ ὑμῖν μυρίον ὦνον ἄλφοι 15.452, cf. 20.383; ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον Il. 21.79; ὁπόσην ἂν ἄλφῃ μίσθωσιν τὸ τέμενος IG l.c., cf. Plu. l.c. ; metaph, φθόνον ἀλφάνειν to incur envy, E. Med. 297.
II. = ἐναλλάσσω, change, Aët. l.c. (cf. Skt. arghás ΄price΄).

VLL auch ἀλφαίνω, erkl. εὑρίσκω, Hom. nur aor.2, viermal, Il. 21.79 ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον, brachte ich dir ein ; Od. 15.453 ὁ δ' ὕμιν μυρίον ὦνον ἄλφοι ; 17.250 ἵνα μοι βίοτον πολὺν ἄλφοι ; 20.383 τοὺς ξείνους ἐν νηὶ πολυκλήιδι βαλόντες ἐς Σικελοὺς πέμψωμεν, ὅθεν κέ τοι ἄξιον ἄλφοι, der sing. auffallend, die Verse 381 – 383 sind unecht, das ἄλφοι war formelhaft geworden u. ward vom Nachdichter unpassend gebraucht, intransit. = einkommen möchte, oder mit Bezug auf den einen der ξεῖνοι, welcher zu der Rede Anlaß gab. – Praes. Eur. Med. 297 φθόνον πρὸς ἀστῶν ἀλφάνουσι, sich zuziehen ; frgmtt. comicc. bei Suid.; Arist. frg. εἶπέν μ' ὁ κῆρυξ, οὗτος ἀλφάνει heißt wohl : der hat es erstanden ; B.A. 382 erkl. εὑρίσκειν u. führt aus Eupol. an ἀποκηρύξει τις ὅ τι ἂν ἀλφάνῃ, quovis pretio.