α, ον :
      1 qui concerne autrui, d’autrui : ἀλλοτρίων χαρίσασθαι, OD. 17, 452, faire le généreux avec le bien d’autrui ; γναθμοῖσι γελοίων ἀλλοτρίοισιν, OD. 20, 347, ils riaient d’un rire involontaire, càd. convulsif (litt. d’un rire qui ne venait pas d’eux, non voulu) ; τοῖς σώμασιν ἀλλοτριωτάτοις χρῶνται, THC. 1, 70, ils exposent leur corps tout à fait comme s’il n’était pas à eux ;
      2 d’un autre pays, étranger, OD. 18, 219 ; HDT. 3, 155 ; p. opp. à οἰκεῖος, PLAT. Euthyphr. 4 b ; d’où contraire, hostile, IL. 5, 214 ; OD. 16, 102 ; τινι, POL. 27, 13, 13 ; πρός τινα, DS. 20, 4, à qqn ; ἡ ἀλλοτρία, ISOCR. 218 a, la terre étrangère ou le pays ennemi ;
      3 qui ne concerne pas, étranger à : τινι, PLAT. Conv. 179 c ; τινος, LYS. 190, 12 ; DÉM. 289, 15 (décr.) à qqn ou à qqe ch. ; d’où incompatible avec, dat. PLAT. Rsp. 343 c ; abs. PLAT. Rsp. 491 d.

• Cp. -ώτερος, HDT. 3, 119 ; PLAT. Rsp. 491 d ; ARSTT. Nic. 8, 12, 4, etc. ; • Sup. -ώτατος, HDT. 3, 119 ; THC. l. c. ; DS. 20, 4, etc.

Étym. ἄλλος.

Aeol. ἀλλότερρος EM 529.24, α, ον, (< ἄλλος) of or belonging to another, βίοτος, νηῦς, ἄχεα, Od. 1.160, 9.535, Il. 20.298; γυνή another man΄s wife, A. Ag. 448 (lyr.); ἀλλοτρίων χαρίσασθαι to be bountiful of what is another΄s, Od. 17.452; γναθμοῖσι γελοίων ἀλλοτρίοισιν with faces unlike their own, of a forced, unnatural laugh, ib. 20.347; ἀ. ὄμμασιν εἷρπον by the help of another΄s eyes, S. OC 146 (lyr.); οὐκ ἀ. ἄτην not inflicted by other hands, Id. Ant. 1259; but ἀ. φόνος murder of a stranger (cf. 11.1), Pl. Euthphr. 4b; prov., ἀ. ἀμᾶν θέρος reap where one has not sown, Ar. Eq. 392, cf. Hes. Th. 599; ἀλλοτριωτάτοις τοῖς σώμασιν χρῆσθαι deal with one΄s body as if it belonged to another, Th. 1.70; τὰ ἀλλότρια, contr. τἀλλότρια, what belongs to others, not one΄s own, τἀ. ἀποστερεῖν, δειπνεῖν, X. Ages. 4.1, Theopomp.Com. 34. opp. οἰκεῖος, foreign, strange, of persons, ἀ. φώς stranger, Od. 18.219, cf. Ar. Ra. 481; almost = enemy, Il. 5.214, Od. 16.102; οὐδέ τις ἀλλοτρίων no stranger, Hdt. 3.155; εἴτε ἀ. εἴτε οἰκεῖος ὁ τεθνεώς Pl. Euthphr. 4b; ἀ. τῆς πόλεως Lys. 28.6; οὐδείς ἐστί μοι ἀ., ἂν ᾖ χρηστός Men. 602; ἀλλοτριώτερος τῶνπαίδων less near than thy children, Hdt. 3.119; ἀλλοτριώτερος, opp. οἰκειότερος, Arist. EN 1162a3; c. dat., ἀλλότριοι ὑμῖν ὄντες Isoc. 14.51.
hostile, unfavourably disposed, c. gen., ἀ. Ῥωμαίων Plb. 28.4.4; ἀλλοτριώτατος μοναρχίας D.S. 16.65; ἀλλότρια φρονῶν τοῦ βασιλέως Plb. 36.15.7, cf. OGI 90.19 (Rosetta).
disinclined, πρὸς τὰς κακοπαθείας Plb. 36.15.2. of things, alien, strange, τροφή Pl. R. 491d (Comp.), etc. ; εἴ τι πρότερον γέγονεν ἀ.
estrangement, Decr. ap. D. 18.185; ἡ ἀ.
alien country, enemy΄s country, Lys. 2.6, Isoc. 10.50, cf. Hdt. 8.73; c. gen., alien from, ἐπιτηδεύματα δημοκρατίας ἀ. Lys. 31.34; οὐδὲν ἀ. ποιῶν τοῦ τρόπου Decr. ap. D. 18.182. Medic., abnormal, Sor. 2.5, Gal. 14.780; ἀ. σάρκες superfluous fat, Pl. R. 556d.
foreign to the purpose, λόγοι Arist. EE 1218b23; Comp., Id. EN 1159b24; Sup., Id. Cat. 15b29, cf. Polystr. p. 17 W. Astrol., = ἀπόστροφος, POxy. 464.16. Adv. ἀλλοτρίως, διακεῖσθαι πρὸς ἀλλήλας to be unfavourably disposed towards…, Lys. 33.1, cf. Isoc. 12.159; ἄ. ἔχειν πρός… Id. 5.80; Comp. -ιώτερον less favourably, D. 18.9.
strangely, marvellously, Epigr.Gr. 989.2.
in a manner foreign to, c. gen., Persae. Stoic. 1.100.
[-ōτρ- only in Men. 557 s.v.l.]

(ἄλλος),
1) fremd,
   a) aus einem andern Lande, Od. 18.219, dah. feindselig, Il. 5.214, Od. 16.102.
   b) anderen gehörig, dem οἰκεῖος entgegengesetzt, Plat. Euth. 4b u. sonst ; vgl. Her.3.119 ; Soph. Ant. 1244 ; schon oft bei Hom., βίοτος, οἶκος, βόες, νηῦς ; Il. 20.298 ἕνεκ' ἀλλοτρίων ἀχέων ; οἵ τ' ἐπὶ γαίης ἀλλοτρίης βῶσιν Od. 14.86 ; ἀλλοτρίων χαρίσασθαι, von fremdem Gute freigebig sein, Od. 17.452 ; ἀλλοτρίοις γναθμοῖς γελᾶν, mit verzerrtem, gleichsam fremdem Gesichte lachen, oder lachen, ohne daß man zum Lachen gestimmt ist, Od. 20.347 ; – τινί, Jemandem fremd sein, Isocr
2) fremdartig, ὄμμα Plat. Phaed. 99b, das Gefühl, welches auch im Finstern etwas wahrnimmt ; unpassend, nicht zur Sache gehörig. ἀλλότρια λέγειν Phil. 29a ; nicht übereinstimmend, τινός, womit, οὐδὲν ἀλλότριον ποιῶν οὔτε τῆς ἑαυτοῦ πατρίδος οὔτε τοῦ τρόπου Dem. 18.182 im Psephisma ; τὸν σκοτίης Κύπριδος ἀλλ. Add. 8 (VII.51); Sp.
• Adv. ἀλλοτρίως διακεῖσθαι πρὸς ἀλλήλους, feindselig gegen einander gesinnt sein, Lys. 33.1 ; Isocr.; τινί DS. 13.113.

ἀλλότριος, -α, -ον
(< ἄλλος), [in LXX for זוּר, נֵכָר, אַחֵר ;]
__1. be-longing to another, not one's own (opp. to ἴδιος): Luk.16:12, Rom.14:4 15:20 (Field, Notes, 165 f.), 2Co.10:15-16, 1Ti.5:22, Heb.9:25.
__2. foreign, strange, alien (opp. to οἰκεῖος; see MM, VGT, see word): Mat.17:25-26, Jhn.10:5, Act.7:6, Heb.11:9, 34.†
(AS)