'gén. pl. sans nomin. (dat. -οις, -αις, -οις ; acc. -ους ; ας, -α ; duel gén. -οιν, -αιν, -οιν ; acc. -ω, -α, -ω) :
      1 d’ord. en parl. de plus de deux pers. ou choses, les uns les autres ; ἀλλήλων ἀλεείνοντες βέλεα, IL. 17, 374, évitant les traits les uns des autres : ἠδίκουν ἀλλήλους, PLAT. Prot. 322 b, ils se faisaient tort les uns aux autres ; πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα, PLAT. Gorg. 451 c, les choses considérées en elles-mêmes et dans leurs rapports les unes avec les autres ; cf. IL. 4, 62, etc. ; OD. 1, 209, etc. ; ESCHL. Pr. 200, etc. ; THC. 8, 66 ; PLAT. Tim. 38 d, 54 b ; Prot. 322 b, etc. ; ὁ δι' ἀλλήλων τρόπος, DL. 9, 89 ; ou ὅρος, NICOM. Theol. 75, le cercle vicieux ;
      2 en parl. de deux pers. ou de deux choses, l’un l’autre : ἐγὼ μὲν καὶ αὐτός, ὦ Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, ἀξιῶ ὑμᾶς συγχωρεῖν ἀλλήλοις, etc. PLAT. Prot. 337 a, quant à moi, Protagoras et Socrate, je vous demande de vous mettre d’accord l’un avec l’autre, etc.

➳ Duel gén. épq. -οιιν, IL. 10, 65. Plur. dor. ἀλλάλων, ἀλλάλοις, etc. [λᾱ] PD. P. 4, 397, etc. ; THCR. Idyl. 12, 15, etc. Sg. avec un n. collect. dans une inscr. att. : κεράμῳ ἁρμόττοντι πρὸς ἄλληλον, briques s’ajustant les unes avec les autres, CIA. 2, 1054, 58 (347 av. J.C., v. Meisterh. p. 160, 4).

Étym. ἄλλος redoublé.

'

Aeol. and Dor. ἀλλάλων, gen. pl., dua. ἀλλήλοιν, Ep. ἀλλήλοιϊν Il. 10.65, fem. -αιν X. Mem. 2.3.18 codd. ; dat. ἀλλήλοις, αις, οις, dual ἀλλήλοιν ; acc. ἀλλήλους, ας, α, dual ἀλλήλω (fem.) X. Mem. 2.3.18, cf. LXX Ge. 15.10, al. ; the dual is rare in Prose ; sg., κεράμῳ ἁρμόττοντι πρὸς ἄλληλον IG 2.1054.59 ; (redupl. from ἄλλος) : — of one another, to one another, one another; hence, mutually, reciprocally, used of all three persons, Il. 4.62, Od. 1.209, etc. ; freq with Preps., ἐν ἀλλήλοισι among one another, Pi. P. 4.223, etc. ; τούτω… ἐν ἀλλήλαισι A. Pers. 188; πρὸς ἀλλήλους, εἰς ἄλληλα, Id. Pr. 491, 1086 ; ἐπί, πρὸς ἀλλήλοις, Od. 22.389, A. Pers. 506, Ag. 654; ἐξ ἀλλήλων X. Mem. 4.44.23 ; κύκλῳ καὶ ἐξ ἀλλήλων δείκνυσθαι Arist. APr. 57b18 ; παρ’ ἀλλήλους, α, Pl. Grg. 472c, Phdr. 264b ; ἡ δι’ ἀλλήλων δεῖξις reciprocal proof, Arist. APr. 59a32, cf. D.L. 9.89, etc. ; μετ’ ἀλλήλων Arist. Pr. 953b32 ; πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα Pl. Grg. 451c; ὑπ’ ἀλλήλων A. Th. 821 (Wrongly interpreted by Gramm. as ἑαυτούς, ῶν, Il. 12.105, Th. 2.70, E. Fr. 1124.)

ohne nom., von ἄλλος, im dual. bei Hom., ἀλλήλοιιν Versende Il. 10.65, 13.708, 16.765, Od. 18.38, 19.384, 21.15 ; ἀλλήλω v.l. Od. 21.36, s. Eust. Od. 21.35 p. 1900.31 ; 21.36 p. 1900.83 : – einer des andern, untereinander, wechselseitig. Von Hom. an überall gebräuchlich z.B. Il. 6.3 ἀλλήλων ἰθυνομένων χαλκήρεα δοῦρα, Scholl. Ariston. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντὶ τοῦ ἐπ' ἀλλήλους ἰθυνόντων, indem sie auf einander schossen ; – Od. 12.102 πλησίον ἀλλήλων für ἑτέρου, nach dem Sinne konstruiert, sie stehen nahe bei einander ; oder es muß vom Vorhergehenden durch Interpunktion so getrennt werden, daß es einen eigenen Satz bildet, πλησίον ἀλλήλων εἰσίν, vgl. Scholl. Nicanor ; – Pind. ἀλλάλοισιν ἀμειβόμενοι, sich gegenseitig unterhaltend, P. 4.93 ; γάμον μῖξαι ibid. 223 ; Plat. οὔτε ἑαυτοῖς οὔτε ἀλλήλοις ὁμολογοῦσιν Phaedr. 237c ; πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα Gorg. 451c ; – Stellen wie Thuc. 2.70, 3.81 nötigen nicht, ἀλλήλους für ἑαυτούς zu nehmen ; eben so wenig Eur. Suppl. 698 ; – ὁ δι' ἀλλήλων τρόπος der Zirkelschluß in der Logik.
• Adv. ἀλλήλως, wechselseig, Sp. ἄλλην sc. ὁδόν, anders wohin, Plat. ἄλλην καὶ ἄλλην ἀποβλέποντες ἐς ἡμᾶς, hier u. dort hin, Euthyd. 273b.

ἀλλήλων (genitive pl.), dative -οις, -αις, accusative -ους, -ας, -α (no nom.), recipr. pron.
(< ἄλλος),
of one another, mutually: Mat.25:32, Mrk.4:41, Jhn.13:22, al.
(AS)