ή, όν [ᾰῐ]
      1 véridique, sincère, XÉN. An. 1, 9, 17 ; PLUT. M. 184 c ;
      2 vrai, réel, PLAT. Rsp. 499 c ; ARSTT. Pol. 3, 11, 4.

• Cp. -ώτερος. PLAT. Rsp. 522 a ; DH. Isocr. 20. • Sup. -ώτατος, PLAT. Pol. 296 e ; POL. 1, 1, 2, etc.

➳ Dor. ἀλαθινός [λᾱ] THCR. Idyl. 13, 15 ; 17, 3.

Étym. ἀληθής.

ή, όν, agreeable to truth; of persons, truthful, trusty, στράτευμα, φίλοι, X. An. 1.9.17, D. 9.12, cf. Posidipp. 26. Adv. -νῶς, φιλεῖν X. Smp. 9.5; Sup. -ώτατα Plb. 39.37. of things, true, genuine, Pl. R. 499c, Arist. EN 1107a31 (Comp.); esp. of purple, πορφυρίς X. Oec. 10.3, cf. Edict.Diocl. 24.6; ἰχθύς Amph. 26; πέλαγος Men. 65; λόγος Id. Sam. 114; τὰ ἀ.
real objects, opp. τὰ γεγραμμένα, Arist. Pol. 1281b12; of persons, ἐς ἀ. ἄνδρ’ ἀποβῆναι to turn out a genuine man, Theoc. 13.15; Astron., true (opp. φαινόμενος apparent), of risings and settings, Autol. 1 Def. 1, al. Adv. -νῶς truly, really, opp. γλίσχρως, Isoc. 5.142; ζῶντα ἀ.
really alive, Pl. Ti. 19b; ἀ. γεγάμηκεν ; Antiph. 221.
honestly, straightforwardly, OGI 223.17 (Erythrae).

ή, όν, aufrichtig, wahrhaft, στράτευμα, ein zuverlässiges Heer, Xen. An. 1.9.17 ; φίλοι Dem. 9.12 ; μαρτυρία 29.15 ; ἀπόφασις Dinarch. 1.59. – Gewöhnl. wirklich, echt, σοφία καὶ ἀρετή Theaet. 176c ; βασιλεύς Polit. 259a u. Folgende.
• Adv. ἀληθινῶς, Isocr., im Ggstz von οὐ γλίσχρως, im Ggstz von πεπλασμένως, Bato com. Stob. Flor. 6.29.

ἀληθινός, -ή, -όν
(< ἀληθής), [in LXX for אֶמֶת ;]
true, in the sense of real, ideal, genuine: Luk.16:11 Jhn.1:9 4:23, 37 6:32 7:28 8:16 15:1 17:3 19:35, 1Th.1:9, Heb.8:2 9:24 10:22, 1Jn.2:8 Jn 5:20, Rev.3:7, 14 6:10 15:3 16:7 19:2; = ἀληθής, Rev.19:9 21:5 22:6 (MM, VGT, see word).†
SYN.: ἀληθής, q.v (AS)