(seul. prés., impf. et inf. ao.) [ᾰ]
      1 éviter, esquiver, échapper : τι, OD. 13, 148, etc. à qqe ch. ; rar. τινά, OD. 16, 477 ; HH. Merc. 239, à qqn ; avec un inf. IL. 6, 167 ; 13, 356 ;
      2 reculer, A.RH. 3, 650.

➳ Impf. sans augm. 3 sg. ἀλέεινεν, IL. A.RH. ll. cc. ; inf. ao. ἀλεεῖναι, MAN. 6, 736.

Étym. cf. ἀλέομαι.

Ep., only pres. and impf. (exc. aor. ἀλεεῖναι Man. 6.736); (ἀλέα A, ἄλη): — avoid, shun, mostly c. acc. rei, θυμὸν ὀπίζομαι ἠδ’ ἀλεείνω Od. 13.148, al. ; κῆρ’ ἀλεείνοντες Hes. Fr. 96.83 ; abs., ὁ δὲ κερδοσύνῃ ἀλέεινε evaded [my question], Od. 4.251 ; less freq. c. acc. pers., ἀλέεινε δ’ ὑφορβόν 16.477, cf. h.Merc. 239 codd. ; c. inf., κτεῖναι μέν ῥ’ ἀλέεινε Il. 6.167; ἀλεξέμεναι ἀλέεινε 13.356, cf. Antim. 53; — also in Luc. Dem. Enc. 23. intr., shrink, ἄψ τ’ ἀλέεινεν A.R. 3.650.

= ἀλέομαι, fast nur praes. u. impf., aor. ἀλεεῖναι bei Maneth. 6.736, vermeiden, fliehen, oft Hom., κῆρα, den Tod, in dem öfters gebrauchten Verse ἂψ δ' ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρ' ἀλεείνων z.B. Il. 3.32 ; θυμόν, den Zorn, Od. 18.148, θεοπροπέην Il. 16.36. ll, 794 ; mit inf. κτεῖναι μέν ῥ' ἀλέεινε Il. 6.167, ἀλεξέμεναι 13.356 ; absolut, ausweichen, Od. 4.251 ; – H.h. Merc. 239 ; ἂψ ἀλέεινεν εἴσω, er zog sich nach Innen zurück, Ap.Rh. 3.650.