(impf. ἠλάλαζον, f. ἀλαλάξομαι, ao. ἠλάλαξα, pf. inus.) [ᾰλᾰλ]
   I intr.
      1 pousser le cri de guerre en marchant à l’ennemi, XÉN. An. 6, 5, 27, etc. ; ἀλ. τῷ Ἐνυαλίῳ, XÉN. An. 5, 2, 14 dout. pousser le cri de guerre en l’honneur d’Ényalios ;
      2 pousser un grand cri, en gén. PD. O. 7, 37 ; en parl. d’un cri de joie, EUR. El. 855 ; de douleur, d’angoisse, de frayeur, EUR. El. 843 ; PLUT. Luc. 28 ; NT. Marc. 5, 38 ; NONN. D. 70, 6, etc. ;
      3 en parl. d’instruments, retentir, ESCHL. fr. 55 ; NT. 1Cor. 13, 1 ;
   II tr. annoncer avec des cris de joie, proclamer : νίκην, SOPH. Ant. 133, une victoire ;

Moy. pousser le cri de guerre, ARR. An. 5, 10, 3.

➳ Impf. poét. ἀλάλαζον, NONN. D. 1, 242 ; fut. ἀλαλάξομαι, EUR. Bacch. 593 ; postér. ἀλαλάξω, SPT. Jer. 29, 3, etc. Ao. 3 sg. poét. ἀλάλαξεν [ᾰλᾰλ] PD. O. 7, 37 ; pour l’ao. ἠλάλαξαν, dans XÉN. An. 5, 2, 14, Dind. et Cobet lisent ἠλέλιξαν.

Étym. ἀλαλή.

fut. -άξομαι v.l. in E. Ba. 593, -άξω LXX Ez. 27.30; aor. ἠλάλαξα E. HF 981, X. (v. infr.), poet. ἀλάλαξα Pi. O. 7.37; — Med., S. Fr. 534, Arr. An. 5.10.3; (formed from the cry ἀλαλαί): — raise the war-cry, τῷ Ἐνυαλίῳ ἠλάλαξαν (as v.l. for ἠλέλιξαν) X. An. 5.2.14, cf. 6.5.27; Med., Arr. l.c. ; c. acc. cogn., νίκην ἀλαλάζειν shout the shout of victory, S. Ant. 133. generally, cry, shout aloud, Pi. l.c., E. El. 855; esp. in orgiastic rites, A. Fr. 57; of Bacchus and Bacchae, E. Ba. 593 (in Med.), 1133, etc. ; ὠλόλυξαν αἱ γυναῖκες, ἠλάλαξαν δὲ οἱ ἄνδρες Hld. 3.5. rarely of a cry of pain or grief, ἠλάλαζε δυσθνῄσκων φόνῳ E. El. 843, LXX Je. 4.8, al., Ev. Marc. 5.38, Plu. Luc. 28. rarely also of other sounds than the voice, sound loudly, ψαλμὸς δ’ ἀλαλάζει A. Fr. 57; κύμβαλον ἀλαλάζον 1 Ep. Cor. 13.1. — Poet. word, used by X. and in late Prose.

(aor. ἀλαλάξαι), das Kriegsgeschrei, ἀλαλά, beim Beginne der Schlachten zu Ehren des Kriegsgottes erheben ; Pind. Ol. 7.37 ; oft Xen., z.B. Hell. 4.3.17, An. 5.2.11 ; Plut., z.B. Flam. 4, Lucull. 28. – Soph. verb. es mit acc., νίκην ἀλαλάξαι, den Sieg jubelnd verkünden, Ant. 133. Auch vom Klagegeschrei, Eur. El. 483 ; vom Angstgeschrei, Plut. Luc. 28. Uebh. laut ertönen, ψαλμὸς ἀλαλάζει Aesch. frg. 54. – Das Med. in derselben Bdtg, ἀλαλάξομαι Eur. Bacch. 585 ; ἀλαλάζοντο Arr. 10.5.3.

ἀλαλάζω
(onomat. from the battle-cry ἀλαλά), [in LXX chiefly for רוּעַ hi., יָלַל ;]
prop, to raise a war-cry, shout with triumph or joy; rarely of grief, to wail: Mrk.5:38 (cf. Jer.4:8); of a cymbal, ἀλαλάζον (RV. clanging), 1Co.13:1 (cf. ὀλολύζω).†
(AS)