ἀλάομαι-ῶμαι (impf. ἠλώμην, f. inus., ao. ἠλήθην, pf. au sens du prés. ἀλάλημαι) [ᾰλ]
      1 errer çà et là, être errant, vagabond : ἀλ. κατὰ πόντον, OD. 5, 377, errer sur la mer ; ἀνὰ στρατόν, IL. 10, 141, à travers l’armée ; ἐπὶ ἄστεα, OD. 15, 492, à travers les villes, etc. ; avec l’acc. seul : γῆν, SOPH. O.C. 1686, errer par une terre (lointaine) ; cf. EUR. Hel. 532 ; THCR. Idyl. 13, 66 ; particul. en parl. d’exilés, THC. 2, 102 ; SOPH. O.C. 444 ; DÉM. 440, 21, etc. ; ἀλ. ἔκ τινος, SOPH. O.C. 1363, errer banni par qqn ; p. suite, être éloigné ou privé de, gén. PD. O. 1, 98 ; EUR. Tr. 635 ;
      2 fig. avoir l’esprit agité, être perplexe, SOPH. Aj. 23.

➳ Prés. impér. 2 sg. épq. ἀλόω (p. *ἀλάεο, *ἀλᾶο, *ἀλῶ) OD. 5, 377 ; sbj. 3 pl. épq. ἀλόωνται, OD. 8, 73 ; part. épq. ἀλωόμενος, Q. SM. 14, 63. Impf. 3 sg. ἀλᾶτο, IL. 6, 201 ; dor. ἀλῆτο, BION 11, 8 dout. Ao. ἀλήθην, OD. 14, 120 ; part. dor. ἀλαθείς [ᾰᾱ] ESCHL. Suppl. 870 ; THCR. Idyl. 16, 51. Pf. ἀλάλημαι au sens d’un prés. IL. 23, 74 ; OD. 11, 167, etc. ; d’où avec l’accent du prés. : inf. ἀλάλησθαι, OD. 2, 370, etc. ; part. ἀλαλήμενος, OD. 14, 122, etc. ; pl.q.pf. 3 sg. ἀλάλητο, ORPH. Arg. 1264 ; 3 pl. ἀλάληντο, EUR. Andr. 307 — Mot surt. poét. ; en prose (seul. au prés. ind., impér. et partic.) HDT. 4, 97 ; THC. 2, 102, etc.

Étym. R. indo-europ. *h₂elh₂-, errer ; cf. ἄλη, lat. ambulo.

Ep. 3 pl. ἀλόωνται, imper. ἀλόω (v. infr.), used by Hom. mostly in contr. forms ἀλᾶσθε, ἀλώμενος, impf. ἠλώμην, Ep. ἀλᾶτο ; fut. ἀλήσομαι (ἀπ-) Hes. Sc. 409 (v.l. ἀπαλήσατο); Ep. aor. ἀλήθην Od. 14.120, 362, Dor. part. ἀλαθείς A. Supp. 870; pf. ἀλάλημαι; (< ἄλη) :
wander, roam, οἷά τε ληϊστῆρες… τοί τ’ ἀλόωνται ψυχὰς παρθέμενοι Od. 3.73; ὅδε τις δύστηνος ἀλώμενος ἐνθάδ’ ἱκάνει 6.206; μὴ πάθωμέν τι ἀλώμενοι Hdt. 4.97; αἰσχρῶς ἀλῶμαι A. Eu. 98; ἄσιτος νηλίπους τ’ ἀ. S. OC 349; esp.
to be outcast, banished, ib. 444, Th. 2.102, Lys. 6.30, D. 19.310; ἐκσέθεν by thee, S. OC 1363; — freq. with Preps., ἀνὰ στρατὸν οἶοι ἀλᾶσθε Il. 10.141; κὰπ πεδίον… οἶος ἀλᾶτο 6.201; πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστε’ ἀλώμενος Od. 15.492; γῆς ἐπ’ ἐσχάτοις ὅροις A. Pr. 666; ἐπὶ ξένης χώρας S. Tr. 300, cf. Isoc. 4.168; οὕτω νῦν… ἀλόω κατὰ πόντον Od. 5.377, cf. A. Supp. 870; νομάδεσσι γὰρ ἐν Σκύθαις ἀλᾶται Ar. Av. 942; c. acc. loci, ἀ. γῆν wander over the land, S. OC 1686; πορθμοὺς ἀ. μυρίους E. Hel. 532; οὔρεα Theoc. 13.66. c. gen., wander away from, miss a thing, εὐφροσύνας ἀλᾶται Pi. O. 1.58; ψυχὴν ἀλᾶται τῆς πάροιθ’ εὐπραξίας E. Tr. 640. metaph, wander in mind, be perplexed, S. Aj. 23.

aor. ἀλήθην, herumgetrieben werden, umherschweifen, Hom. oft, Il. 6.201, Od. 5.448, 14.380 ; perf. ἀλάλημαι mit Präsensbdtg, daher akzentuiert ἀλάλησθαι Od. 2.370, ἀλαλήμενος 13.333 ; Anacr. 56.12 ; ἀλαθείς Aesch. Suppl. 849 ; Soph. in der Verbannung lebend, O.C. 1365, ἐκ σέθεν 1680 vgl. Eur. Phoen. 1705 ; übertr. ἴσμεν γὰρ οὐδὲν τρανὲς ἀλλ' ἀλώμεθα, wir sind irren Geistes, ungewiß, Ai. 23 ; – τί, durch einen Ort hindurchschweifen, πορθμούς Eur. Hel. 539, δρυμούς Theocr. 13.66 ; -τινός, von etwas abschweifen, verfehlen, εὐφροσύνας, er ist der Freude unteilhaftig, Pind. Ol. 1.58 ; τῆς πάροιθ' εὐπραξίας Eur. Tr. 635. – Selten in Prosa, Her. 4.97 im praes., wie Hippocr. u. Thuc. 2.102 ; ἐπὶ ξένης Isocr. 4.168 ; Sp., wie Diod. 5.59.

1. to wander, stray or roam about , (Homer), etc.: to wander from home, be banished , (Sophocles Tragicus); with accusative loci, ἀλ. γῆν to wander over the land, (Sophocles Tragicus)
2. with genitive to wander away from, cease to enjoy , εὐφροσύνας (Pindar); τῆς πάροιθ᾽ εὐπραξίας (Euripides)
3. metaphorically to wander in mind, be distraught , (Sophocles Tragicus) (ML)