ἀκροάομαι-οῶμαι (f. άσομαι [ᾱ] ; ao. ἠκροασάμην, pf. ἠκρόαμαι) [ᾱσ ᾱθ ᾱμ]
      1 écouter, prêter l’oreille à : ἀ. τινος, PLAT. Euthyd. 304 d ; ANT. 129, 38, écouter qqn ; ἀ. τι, THC. 6, 17, etc. ; qqf. τινος, THC. 2, 21 ; PLAT. Hipp. ma. 285 d, écouter qqe ch. ; particul. être auditeur ou disciple, XÉN. Conv. 3, 6 ; PLAT. Rsp. 605 c, etc. ; postér. dans les écriv. ecclés. οἱ ἀκροώμενοι, les auditeurs, pénitents du second degré qui devaient écouter la lecture des Livres saints, sans participer aux autres actes de la vie religieuse (prières, sacrements, etc.) BAS. 4, 797 Migne, etc. ;
      2 obéir à, gén. THC. 3, 27 ; LYS. 158, 35 ; PLAT. Gorg. 488 c, etc. ; abs. se soumettre, THC. 6, 10.

➳ Prés. ind. 2 sg. alexandr. et vulg. ἀκροᾶσαι ; ao. moy. 2 sg. ἠκροᾶσο, p. ἠκροῶ, Com. fr. 3 ; 50 ; part. ao. réc. ἀκροαθείς, ARSTD. 4, 30.

Étym. ἀκρός, οὖς, litt. « la pointe de l’oreille » càd. « tendre l’oreille ».

[οᾰ Ar. Ra. 315], fut. -άσομαι [ᾱ] Pl. Ap. 37d, etc. ; aor. ἠκροασάμην Ar. l.c., etc. ; pf. ἠκρόαμαι Arist. HA 537b3; 2 sg. plpf. ἠκρόασο Antiph. 93 ἠκροᾶσο· ἠκροῶ, wrongly, AB 98); aor. ἠκροάθην (in pass. sense) J. AJ 17.5.2, Aristid. 1.30 J. :
hearken, listen to; c. gen. pers., Antipho 5.4, Pl. Grg. 499b; c. acc. rei, Th. 6.89, etc. ; c. gen. rei, Th. 2.21, 6.17; c. gen. pers. et acc. rei, Pl. Hp. Ma. 285d. abs., listen, Hp. Int. 35, Ar. Lys. 503, Pherecr. 154, Lys. 19.3; ὁ ἀκροώμενος hearer, Eup. 94.7; esp. of those who hear lectures, X. Smp. 3.6; also, reader, Philostr. VA 5.14; c. gen., ἀνὴρ Ἀριστοτέλους ἠκροαμένος Str. 13.1.54, cf. Plu. Caes. 3.
attend to, obey, τινός Th. 3.27, cf. Lys. 20.9, Pl. Grg. 488c; abs., ἐνδοιαστῶς ἀ. Th. 6.10.

(fut. -άσομαι, ἀκροάσασθαι, Plat. Ion 530d ; perf. ἠκρόαμαι Arist. H.A. 4.10 ; B.A. 98 ist aus Antiphan ἠκροᾶσο statt ἠκροῶ angeführt),
1) hören, bes. aufmerksam anhören, τινός τι, z.B. τῶνδε τῶν σοφῶν οὐδὲν ἀκροᾷ Plat. Euthyd. 804d ; οἱ ἀκροώμενοι Ὁμήρου Rep. X.605c ; Ἀσπασίας ἠκροώμην περαινούσης ἐπιτάφιον λόγον Menex. 236a ; mit dem gen. der Sache, τῆς ἀρχαιολογίας Hipp. mai. 285d ; τῶν λεγομένων Isocr. 14.6 ; τούτους τοὺς λόγους Eryx. 403d ; im Heliasteneid, Dem. 24.151 τοῦ τε κατηγόρου καὶ τοῦ ἀπολογουμένου ἀμφοῖν ὁμοίως ἀκροάσομαι.
2) auf Etwas hören, achten, Thuc. 6.17 λόγου ; gehorchen, τινός, Plat. Gorg. 488c ; Thuc. 3.27 ; ἀκροατέον, Ar. Av. 1228.

1. to hearken to, listen to , with genitive pers., accusative rei, (Thucydides), etc.; with genitive rei, (Thucydides)
2. absolute to listen , ὁ ἀκροώμενος a hearer, disciple , (Plato Philosophus)
3. to attend to, obey , τινός (Thucydides), etc. (ML)