ἀκονάω-ῶ (f. -ήσω, ao. ἠκόνησα, pf. pass. ἠκόνημαι) [ᾰκ] aiguiser (une arme) acc. AR. fr. 551 ; XÉN. Cyr. 6, 2, 33 ; LUC. Tim. 19, etc. ; fig. γλῶσσαν ἠκονημένος, POÈT. (PLUT. Lys. c. Syll. 4) qui a la langue aiguisée ; τί τοῦτον ἀκονᾷς; DÉM. 25, 46 Baiter-Sauppe, pourquoi l’excites-tu (litt. l’aiguises-tu) ? ἀ. τὴν ψυχὴν ἐπί τι, XÉN. Œc. 21, 3 ; εἴς τι τὴν ψυχήν, HDN 7, 1, 25 ; ou τὸν θυμὸν ἐπί τινι, DÉMAD. 180, 30, exciter les âmes ou l’âme en vue de qqe chose ;

Moy. aiguiser pour soi, acc. XÉN. Hell. 7, 5, 20 ; MNÉSIM. (ATH. 421 c).

Étym. ἀκόνη.

(< ἀκόνη) sharpen, μαχαίρας Ar. Fr. 684; λόγχην X. Cyr. 6.2.33; — Med., ἀκονᾶσθαι μαχαίρας Id. HG 7.5.20; — Pass., Arist. Pr. 886b10, Phld. Sign. 34. metaph, spur, goad on, D. 25.46; provoke, γλῶσσαν ἠκονημένος Trag.Adesp. 423, cf. X. Oec. 21.3, Ph. 1.469, al., Chor. in Jahrb. 9.184; θυμὸν ἐπ’ ἐλπίδι τινὸς ἀ. Demad. 17; — Pass., Ph. 2.178, al.

(-νη), schärfen, wetzen, λόγχας Xen. Cyr. 6.2.33 ; med., λόγχας καὶ μαχαίρας Hell. 7.5.20 ; κεραυνόν Luc. Tim. 19 ; πρίων ἀκονώμενος Arist. Probl. 7.5 ; ὀδόντας Aesop. 54.
Uebertr. anreizen, anfeuern, ψυχὴν ἐπί τι Xen. O. 21.3 ; τί τοῦτον ἀκονᾷς ; Dem. 25.46 ; πόλιν ἐφ' ἑαυτόν Ep. 2 ; Plut. u. Sp. bes. γλῶσσαν.

to sharpen, whet , μαχαίρας (Aristophanes Comicus); λόγχην (Xenophon Historicus):—;Mid., ἀκονᾶσθαι μαχαίρας to sharpen their swords, (Aristophanes Comicus) (ML)