ῆς (ἡ) [ᾰ]
   I ouïe, l’un des cinq sens, HDT. 1, 38 ; joint à ὄψις, PLAT. Phæd. 65 b, Theæt. 185 c ; au plur. joint à ὄψις, PLAT. Theæt. 156 b, etc. ;
   II oreille, organe de l’ouïe, HERMIPP. (Bkk. 369) ; PHÉRÉCR. (ATH. 649 c) ; δυσὶν ἀκοαῖς κρίνειν, ARSTT. Pol. 3, 16, 12, décider avec les deux oreilles ; τὰς ἀκοὰς ἀνατιθέναι τινί, POL. 24, 5, 9, prêter l’oreille à qqe récit ;
   III action d’écouter, d’entendre, d’où :
      1 audition : ἀκοῆς ἄξιος, PLAT. Theæt. 142 d, digne d’être écouté ; εἰς ἀκοὴν φωνῆς, DS. 19, 41, aussi loin que la voix peut être entendue ;
      2 p. suite, fig. obéissance, SPT. 1Reg. 15, 22 ;
   IV ce qu’on entend : récit, bruit, tradition, ouï-dire, PD. P. 1, 162 ; EUR. Ph. 819 ; PLAT. Epin. 985 c, Criti. 109 c, Leg. 798 b ; ἐκ παλαιᾶς ἀκοῆς, PLAT. Tim. 23 c, d’après une ancienne tradition ; au plur. τὰς ἀκοὰς τῶν προγεγενημένων, THC. 1, 20, la tradition des événements antérieurs ; ἀκοῇ ἱστορεῖν, HDT. 2, 29, raconter par ouï-dire : ἀκοῇ ἐπίστασθαι, ANT. 137, 17 (cf. THC. 4, 126) savoir par ouï-dire ; ἐξ ἀκοῆς λέγειν, PLAT. Phæd. 61 d, parler par ouï-dire ; avec le gén. de la pers. d’où vient le bruit : ἀκοῇ Ἠλέκτρας, EUR. I.T. 811, pour l’avoir entendu dire à Électre.

➳ Dor. ἀκοά, PD. P. l. c., etc.

Étym. p. *ἀκοϝή ; cf. ἀκουή et ἀκούω.

ἡ, Ep. ἀκουή; (ἀκοϜ, cf. ἀκούω): — hearing, sound heard, ἕκαθεν δέ τε γίγνετ’ ἀ. Il. 16.634.
thing heard, tidings, μετὰ πατρὸς ἀκουὴν ἱκέσθαι, βῆναι, Od. 2.308, 4.701; κατὰ τὴν Σόλωνος ἀκοήν according to Solon΄s story, Pl. Ti. 21a; report, Pi. P. 1.84, 90; ἀ. σοφοῖς thing for wise men to listen to, ib. 9.78; ἀκοῇ ἱστορεῖν, παραλαβεῖν τι by hearsay, Hdt. 2.29, 148; ἐπίστασθαι Antipho 5.67, Th. 4.126; ἐξ ἀκοῆς λέγειν Pl. Phd. 61d; τὰς ἀ. τῶν προγεγενημένων traditions, Th. 1.20; ἀκοαὶ… λόγων Id. 1.73; ἀκοὴν μαρτυρεῖν, προσάγειν, give, bring hearsay evidence, D. 57.4; βαρὺν… ἀκοῆς ψόφον AP 6.220 (Diosc.); ἐκ γὰρ ἀκουῆς οἰκτίρω σε ib. 7.220 (Agath.).
sense of hearing, Hdt. 1.38, etc. ; joined with ὄψις, Pl. Phd. 65b, etc. ; οἷς ὦτα μέν ἐστιν, ἀκοαὶ δὲ οὐκ ἔνεισιν Ph. 1.474.
act of hearing, ἐς ἀκοὰν ἐμήν to my hearing, my ear, A. Pr. 689; γᾶρυν ἀραρεῖν ἀκοαῖσι Simon. 41; ὀξεῖαν ἀ.… λόγοις διδούς S. El. 30; ἀκοῇ κλύειν Id. Ph. 1412; ἀκοαῖς δέχεσθαι, εἰς ἀκοὰς… ἥκειν, E. IT 1496, Ph. 1480; δι’ ἀκοῆς αἰσθάνεσθαι Pl. Lg. 900a; ἀκοὴν ὑπειπών demanding a hearing, E. HF 962; τοῖς ἀκροάμασι τὰς ἀ. ἀνατεθεικώς Plb. 24.5.9.
ear, ὀππάτεσσι δ’ οὖδεν ὄρημ΄, ἐπιρρόμβεισι δ’ ἄκουαι Sappho 2.12, cf. A.R. 4.17; ἀπεσθίει μου τὴν ἀ. Hermipp. 52, cf. Pherecr. 199; δυσὶν ἀκοαῖς κρίνειν with two ears, Arist. Pol. 1287b27, cf. Pr. 960a30, Call. Fr. 106.5.
hearing, listening to, ἀκοῆς ἄξιος Pl. Tht. 142d; εἰς ἀκοὴν φωνῆς within hearing of…, D.S. 19.41.
obedience, ἀ. ὑπὲρ θυσίαν ἀγαθή LXX 1 Ki. 15.22. in pl., place where supernatural voices are heard, IG 4.955.10 (Epid.), Marin. Procl. 32; αἱ ἀ. τοῦ θεοῦ Aristid. Or. 47 (23).13.

ἡ (ἀκούω).
1) der Sinn des Gehörs, διεφθαρμένος τὴν ἀκοήν, taub, Her. 1.38 ; ἀποστέρησις ἀκοῆς Thuc. 7.70 ; oft bei Plat. in Vrbdg mit ὄψις, z.B. Phaed. 65b ; δι' ἀκοῆς αἰσθέσθαι Legg. X. 900a ; ἐπιστήμην ἔχειν διὰ τῆς ἀκ. Isocr. 12.150.
2) das Organ des Hörens, das Ohr, ἡ ἀκοὴ πάσας φωνὰς δέχεται Xen. Mem. 1.4.6 ; Pherecrat. in B.A. 369, ἀπεσθίει μου τὴν ἀκοήν, Hermipp. Ath. XIV.649c, vgl. Sopat. Ath. II.86a ; Plat. Tim. 33c ; τὰς ἀκοὰς ἀποφράττειν Luc. Philop. 1.; so übertr. ξένους λόγους μολεῖσθαι εἰς ἀκοὴν ἐμήν, wie wir : werden mir zu Ohren kommen, Aesch. Prom. 692 ; ὀξεῖαν λόγοις ἀκοὴν διδούς, ein scharfes Ohr leihen, Soph. El. 30 ; vgl. τὰς ἀκοὰς ἀνατιθέναι τινί Pol. 24.5.
3) das Gehörte, Gerücht, ἀκοῇ κλύειν Soph. Phil. 1348 : ἀκοῇ εἰδέναι Thuc. 1.4 ; Plat. oft, z.B. Tim. 23a ; Dem. 22.13 ; so ἀκοῇ ἱστορέων Her. 2.29 ; παραλαβεῖν 2.148 (ὁπόσων ἀκοὴν παρεδεξάμεθα Tim. 23); ὅσον ἐπὶ μακρότατον οἷοί τ' ἐγενόμεθα ἀκοῇ ἐξικέσθαι 4.16 ; τὰ ἀκοῇ λεγόμενα Thuc. 1.23 ; ἔλεγε ἀκοῇ Her. 4.16, wie Eur. I.T. 811 ; τὰς ἀκοὰς τῶν προγεγενημένων παρ' ἀλλήλων δέχονται, die Traditionen über die früheren Ereignisse, Thuc. 1.20 ; ἐξ ἀκοῆς περί τινος λέγειν Phaed. 61d ; ἀκ. παλαιά Tim. 20d ; σκοτειναὶ ἀκοαί Criti. 109e ; ὄψεις καὶ ἀκοαί im plur., Theaet. 156b ; ἀκοήν, nach Hörensagen, Paus 5.12.1 ; ἀκοὴν μαρτυρεῖν, bezeugen, was man gehört hat, Isae. 6.53 ; Dem., nach dem nur τεθνεῶτος οὐ ζῶντος ἀκ. μαρτ. erlaubt war, 46.7 ; so ἀκοὴν τῶι' τετελευτηκότων διαμαρτυρεῖν 44.55 u. ähnlich ἀκοὴν μηδεμίαν προσάγειν πρὸς τὸν ἀγῶνα, sich nicht auf ein Gerücht berufen, 57.4 ; Pind. P. 1.83 ἀκοὴ ἀστῶν βαρύνει, der Ruf bei den Bürgern. – S. auch ἀκουή.

ἀκοή, -ῆς, ἡ
(< ἀκούω), [in LXX: Exo.15:26, al. for שׁמע, its parts and derivatives, exc. Deu.11:22 (שׁמר) ;]
__1. hearing, the sense of hearing: 1Co.12:17, 2Pe.2:8; 'Hebraic dative,' ἀκοῇ ακούειν (freq. in LXX; V. M, Pr., 14, 75), Mat.13:14, Act.28:26.
__2. organ of hearing, the ear (Arist., al.; MM, VGT, see word): 2Ti.4:3-4; pl., Mrk.7:35, Luk.7:1, Act.17:20, Heb.5:11.
__3. a thing heard, i.e.,
__(a) a message, teaching: Jhn.12:38 and Rom.16:16,17' (LXX), Gal.3:2,5 R, mg.; λόγος ἀκοῆς, 1Th.2:13, Heb.4:2;
__(b) a report, rumour: with genitive, of person(s), Mat.4:24, 14:1, 24:6; Mrk.1:28 13:7 (Cremer, 82, 623; MM, VGT, see word).†
(AS)