ἀκμαῖος < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

ἀκμαῖος

Bailly

α, ον :
   I aigu, pointu, HLD. 9, 19 ;
   II fig. :
      1 qui est au plus haut point, càd. dans toute sa force : ἀ. τὴν φύσιν, ESCHL. Pers. 441, qui est dans la force de l’âge ; τὸ ἀκμαῖον τοῦ χειμῶνος, ARR. An. 4, 7, 1, le plus fort de l’hiver ; ἀ. τὴν ὀργήν, LUC. Tim. 3, au plus fort de sa colère ;
      2 qui est à point, qui arrive à temps : ἀ. παρθένος, LUC. D. deor. 8, 2, jeune fille nubile ; ὡς ἀ. μόλοι ! SOPH. Aj. 921, comme il viendrait à point !.

• Cp. -ότερος, M. TYR. 40, p. 153, l. 46 Dübner. • Sup. -ότατος, ARSTT. Probl. 1, 7 ; POL. 3, 102, 1 ; PLUT. Alex. 44, etc.

Étym. ἀκμή.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

α, ον, Aeol. ἄκμαος Jo. Gramm. Comp. 2.14; in full bloom, at prime, vigorous, πῶλοι A. Eu. 405; ἥβη Id. Th. 11; ἀκμαῖος φύσιν in the prime of strength, Id. Pers. 441; ἀ. τὸν ὀργήν Luc. Tim. 3; κάλλει ἀκμαία Epigr.Gr. 127; τὸ ἀκμαιότατον D.H. 5.22; ἀκμαίων λέσχη at Chalcis, Plu. 2.298d; — ἀ. πρὸς ἔρωτα AP 7.221, cf. Luc. DDeor. 8.2, Ael. NA 15.10. Adv. ἀκμαίως, ἔχειν κατὰ τὴν ἡλικίαν Plb. 31.29.7; Comp. -ότερον more vigorously, Gal. 4.525; — of things, at the height, ὁ ἀκμαιότατος καιρὸς τῆς ἡμέρας, i.e. noon, Plb. 3.102.1; τὸ ἀ. τοῦ χειμῶνος Arr. An. 4.7.1, etc. Rhet., belonging to the supreme effort, culmination of oratory, ἔννοιαι, λόγος, Hermog. Id. 1.7, Inv. 4.4; Comp., Id. 1.10.
in time, in season, ἀ. καιρός PTeb. 24.56 (ii BC, Sup.); ἀ. ἡμέραι the seasonable days, Ath. 5.180c, cf. AP 10.2 (Antip.Sid.); neut. pl. as Adv., ἀκμαἶ’ ἂν μόλοι S. Aj. 921 (cj.).

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

blühend, kräftig, ἥβη Aesch. Spt. 11 : πῶλοι Eum. 383 ; φύσιν ἀκμαῖος Pers. 433 ; παρθένος, heiratsfähig, Luc. Deor. D. 8.2 ; ἀκμαίη πρὸς ἔρωτα Ep.adesp. 660 (VII.221); ἡλικίη Diosc. 2 (XII. 14). u. öfter in erotischen Gedichten ; – ὡς ἀκμαῖος μόλοι, wie käme er zur rechten Zeit, Soph. Aj. 904 ; τὸ ἀκμαῖον τοῦ χειμῶνος Arr. 4.7.1 ; Pol. 3.102 μεσημβρία τὸ τοῦ φωτὸς ἀκμαιότατον, wo das Licht am kräftigsten ist ; ἀκμαῖαι ἡμέραι, die eigentlichen Festtage, Ath. V.180c ; ἀκμαῖος τὴν ὀργήν, im höchsten Zorn, Luc. Tim. 3.
• Adv. ἀκμαίως, z.B. ἔχειν κατὰ τὴν ἡλικίαν Pol. 32.15.7, in der Blüte des Alters stehen.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)